افق‌های جدید در پیشگیری از انتقال پری ناتال هپاتیت B

عفونت با ویروس هپاتیت B یک معضل بهداشتی جهانی محسوب می شود. کشور ما ایران در منطقه با شیوع متوسط عفونت قرار گرفته است و ۱.۵ تا ۲.۵ درصد جمعیت کشور به این ویروس آلوده می باشند.
با توجه به اینکه همه بیماران به درمان های رایج پاسخ پایدار نمی دهند، پیشگیری موثرترین روش جهت کنترل بیماری به شمار می رود.
انتقال پری ناتال یکی از مهمترین روشهای انتقال در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران بوده و با احتمال بالای مزمن شدن عفونت در نوزاد همراه است.
اگرچه قسمت اعظم انتقال عفونت در حین زایمان صورت می گیرد، در حدود ۱۰-۵ درصد موارد، این انتقال در طی حاملگی و از طریق جفت انجام می شود.
این احتمال با سن حاملگی، وضعیت همانندسازی ویروس و شدت ویرمی در مادر ارتباط دارد. در حال حاضر کنترل روتین کلیه زنان باردار از نظر عفونت HBV و انجام ایمونیزاسیون غیر فعال – فعال که با تزریق HBIG و واکسن به نوزاد انجام می گیرد تنها روش تایید شده جهت پیشگیری از انتقال عفونت به نوزاد می باشد. اما این روش در ۱۰-۵ درصد موارد با شکست همراه است.
اخیرا روشهایی که با کاهش شدت ویرمی در مادر و یا ایجاد ایمنی زودهنگام در جنین از انتقال عفونت درحین حاملگی پیشگیری نماید مورد توجه قرار گرفته است.
دراین مقاله، ضمن مرور پروتکل های ایمونیزاسیون استاندارد، به روشهای جدیدتر چون مصرف لامیوودین توسط مادر، تزریق HBIG به مادر و تزریق واکسن DNA هپاتیت B به جنین در حین حاملگی می پردازیم.

حمیدرضا سیما
ناهید رضوی سطوتی
منیره پورجواد
پیمان ادیبی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی