نورث کانتری - NORTH COUNTRY

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : نیک وکسلر
کارگردان : نیکی کارو
فیلمنامه‌نویس : مایکل سایتسمن، برمبنای کتابی نوشتهٔ کلارا بینگم و لورا لیدی
فیلمبردار : کریس منگیس
آهنگساز(موسیقی متن) : گوستاوو سانتائولالا
هنرپیشگان : شارلیز ترون، ال پیترسن، توماس کورتیس، فرانسس مک‌دورمند، وودی هارلسن، جرمی رنر، ریچارد جنکینز و سیسی اسپیسک
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه


در اواخر دههٔ ۱۹۸۰، ̎جوزی ایمز̎ (ترون) که شوهر بددهن و خشنش را ترک کرده، دنبال راهی است تا شکم خود و دو فرزندش را سیر کند. ̎ایمز̎ به شهر زادگاهش در مینه‌سوتا برمی‌گردد. به سراغ ̎گلوری̎ (مک‌دورمند) دوست قدیمی‌اش می‌رود و مطابق سنت مردمان آن منطقه، در معادن آن‌جا کار می‌کند. ̎ایمز̎ نیز کاری در همان معادن گیر می‌آورد ولی خیلی زود پی می‌برد که هم‌کارانش، مردانی هستند که برای هم‌قطاران زن خود ارزش و اعتباری قائل نیستند (پانزده سال قبل از آن، طبق قانونی زنان اجازه یافته بودند در معادن مشغول به کار و از همان حق و حقوق مردان برخوردار شوند). وقتی ̎ایمز̎ هدف اشاره‌های مستهجن آنان قرار می‌گیرد، متوجه می‌شود که بسیاری از هم‌کاران هم‌جنس او از ترس از دست دادن کاری که به زحمت گیر آورده‌اند حاضر نیستند در کنارش بایستند. اما در حالی‌که بحرانی شخصی به یک جنگ شفاهیِ علنی و تند و تیز تبدیل شده، ̎ایمز̎ به خاطر اذیت و آزار و تبعیض جنسی از صاحبان جدید معدن شکایت می‌کند و یک‌شبه به مرکز توجه موضوعی جنجالی و ملی تبدیل می‌شود. با این همه آن‌چه ̎ایمز̎ نمی‌دانسته این است که همهٔ این ماجراها، او و خانواده‌اش را زیر ذره‌بین قرار داده است.
● تکیه بر مایهٔ آشنای ̎زن در مقابل اجتماع̎ نخستین فیلم کارو را در دل هالیوود شکل می‌دهد. کارو کارگردان مستقل زلاند نوئی پس از موفقیت وال‌سوار (۲۰۰۲) در این‌جا هم سعی می‌کند با انتخاب چنین سوژه‌ای هویت مستقلش را حفظ کند، هم نیم‌نگاهی به مایه‌های مورد علاقهٔ آکادمی داشته باشد و هم کار با یکی از ستاره‌های بزرگ هالیوودی را تجربه کند. فیلم آشکارا به ترون تکیه می‌کند؛ بازیگری که پس از هیولا (پتی جنکینز، ۲۰۰۳) و اسکاری که برای آن به‌دست می‌آورد از به هم ریختن زیبائی‌های صورتش هیچ ابائی ندارد و در این‌جا هم تقریباً هیچ صحنه‌ای وجود ندارد که او با ظاهری تمیز یا چهره‌ای خندان به یاد بیاید. نورث کانتری یک شرح مصیبت تمام‌عیار است که البته نمونه‌های مشابهش به دفعات دیده شده و اگر پرداخت آن برای خود کارو تازگی دارد برای مخاطب و البته منتقدان سینمای آمریکا نکتهٔ تازه‌ای دربرندارد. می‌ماند تلاش عبث ترون برای نجات فیلم که مشخص است از یک بازیگر کار زیادی برنمی‌آید. هارلسن نیز به شدت معمولی است.