مقایسه‌ ضخامت‌ عاج‌ باقیمانده‌ در زیر پوسیدگی ‌پروگزیمالی‌ در رادیوگرافی Bitewing و نسج‌ دندان‌

دندانپزشکان‌ معمولا با استفاده‌ از رادیوگرافی‌های بایت‌وینگ ‌ (Bitewing)به‌ ضایعات‌ پوسیدگی‌ پروگزیمالی‌ پی‌می‌برند و با توجه‌ به‌ عمق‌ مشاهده‌ شده‌ از پوسیدگی‌، درمانهای‌ خود را پایه‌ریزی‌ می‌کنند. این‌ تکنیک‌ در حال‌ حاضر عمومی‌ترین‌ و قابل‌ قبول‌ترین‌ روش‌ در این‌ زمینه می‌باشد؛ اگرچه درصدی‌ خطا در تعیین‌ عمق‌ ضایعات‌ پروگزیمالی‌ در آن‌به‌ چشم‌ می‌خورد که‌ عمدتا به دلیل‌ محدوده وسیع‌ دانسیته‌ در فیلم‌های‌ جدید High Speed با استفاده‌ از ولتاژهای‌ پایین ‌می‌باشد. متغیرهایی‌ از قبیل‌ Superimposition و گاه‌ بزرگنمایی‌ نیز در ایجاد این‌ اختلاف‌ موثر می‌باشند. در این مطالعه به منظور تفسیر صحیح‌تر رادیوگرافی‌های بایت‌وینگ و در نهایت تشخیص دقیق‌تر، ضخامت‌ عاج‌ مشاهده‌‌شده‌ در زیر پوسیدگی‌های‌ پروگزیمالی‌ در رادیوگرافی بایت‌ وینگ و نسج‌ دندان‌ مورد مقایسه قرار گرفتند‍؛ بررسی‌ علل‌ این‌ اختلاف‌ جزء اهداف ‌این‌ تحقیق‌ نمی‌باشد. به‌ این‌ منظور از ۲۴ نمونه‌ دندان خلفی‌ با پوسیدگی‌ پروگزیمالی‌ استفاده‌ شد و قبل و بعد از برداشتن پوسیدگیها، رادیوگرافی بایت‌وینگ انجام شد و سپس دندانها به‌ دو نیم‌ تقسیم‌ شدند و ضخامتهای‌ عاج‌ در زیر پوسیدگیهای‌ پروگزیمالی‌ در رادیوگرافی‌ و نسج‌ دندان‌ در زیر میکروسکوپ‌ با دقت‌ ۰.۰۱ میلی‌متر اندازه‌گیری‌ شد. پس‌ از انجام‌ آزمون‌ آماری‌ مربوطه ((t.test، مشخص‌ شد که‌ میانگین‌ ضخامت‌ عاج‌ در نسج‌ دندان‌ ۴۱% ضخامت‌ عاج‌ در رادیوگرافی بایت‌وینگ می‌باشد که نشانگر کاهشی حدود ۵۹% می‌باشد.

کاظم‌ خسروی‌
فرحناز ارباب‌ زاده‌

منبع : پایگاه اطلاعات علمی