سیسوس

جنس سیسوس در حدود ۲۰۰ گونه یا بیشتر دارد كه در مناطق حاره‌ای و معتدل گرم پراكنده اند و چند گونه‌ای از آن به‌عنوان گیاه زینتی پرورش داده می‌شود. این گیاهان از تیره‌های مجاور تاك‌ها و چسبك‌ها هستند و ظاهری پیچیده و بالارونده با ساقه‌های نرم و چوبی دارند. سیسوس تنها به خاطر برگ‌های بسیار زیبایش كاشته می‌شود. دارای برگ‌های تخم مرغی و نوك دار به طول ۱۵-۱۰ سانتی متر به رنگ سبز تیره با نوار‌های نقره‌ای در سطح رویی و رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای در سطح پشتی است. گل‌های كوچك مایل به سبز آن چندان ارزش زینتی ندارد و عمدتاً در تابستان پدیدار می شوند. نیاز به مكان نیم سایه و خاك مرغوب و به خوبی زهكشی شده دارد. این گیاه را نباید هیچ گاه در معرض نور مستقیم آفتاب قرار داد. خاك مناسب آن مخلوطی از خاك چمن یا خاك باغچه و خاك برگ است. سطح خاك باید مرتباً مرطوب نگه داشته شود اما نباید در آبیاری آن زیاده روی كرد و در زمستان نیاز كمتری به آب دارد. رطوبت نسبتاً زیاد هوا را می پسندد و در مناطق خشك بهتر است سطح برگ ها با آب بدون املاح اسپری شود. در مقابل رویش باید خاك گلدان را تقویت كرد. نسبت به سرما حساس است و حداقل دمای قابل تحملش ۱۸ درجه سانتی گراد است. ازدیاد از طریق قلمه های سرشاخه یا قلمه نیمه رسیده در تابستان امكان پذیر است.

منبع : روزنامه شرق