قطار قهرمانی؛ کاپلو اکسپرس

مارچلو لیپی بعد از پنج سال موفقیت و دوره با شكوه در یوونتوس، آنها را در فصل ۲۰۰۰-۹۹ و از روی نیمكت اینتر ملاقات می كند. نتیجه آن؟ در تورینو با نتیجه یك بر صفر شكست خورد، در میلان هم با نتیجه (۰-۲). فابیو بعد از پنج سال فراموش نشدنی در رم، امروز رودرروی آنها قرار می گیرد، آن هم برای اولین دفعه. نتیجه آن چه خواهدشد؟ هیچ كس نمی داند، ولی بدون شك سختی های لیپی را نخواهد داشت. هرچند برای كاپلو رویارویی با رم هیچ شباهتی به مقابله با كالیاری ندارد و نمی تواند خاطره های خوب خود را دور بریزد، اما این ملاقات حرف های خودش را به همراه دارد. «به رغم بحث هایی كه در زمان ترك رم به وجود آمد من هنوز خاطره های خوبم را نگه داشته ام و همیشه از رئیس باشگاه فرانكوسنسی تشكر می كنم كه این فرصت را به وجود آورد تا زندگی زیبا و غیر قابل تكراری را در رم داشته باشم، چون كاركردن در آن شرایط و آن فضا چندان آسان نبود. مربیگری در رم، كار با چند گروه و شاخه بود خصوصاً اینكه زندگی روزانه فوتبال در آنجا متفاوت است، رادیو های خصوصی، روزنامه ها و تلویزیون ها شما را محاصره كرده اند، آنجا همیشه تنش بسیار زیادی وجود دارد و باید به آن عادت كنید. من فكر می كنم كه خیلی چیز ها به رم دادم و همین طور خیلی چیز ها از آن گرفتم. خداحافظی واقعاً سخت بود. در حالی كه در انگلیس هر ۳ یا ۴ سال باید فضا را تغییر دهی، به یك تیم دیگر بروی تا انگیزه كافی داشته باشی. بدون این به یك كار روزمره و تكراری دچار می شوی. فكر می كنم به نتایجی هم كه می خواستم رسیدم و اعتقاد دارم غیر ممكن بود كه چیزی بیشتر از این با آن شرایط به دست می آوردیم، شاید هم فقط كمی بهتر از آن آرسنال و گالاتاسرای می شدیم»
یكشنبه گذشته او فرصت داشت تا بازی رم- پالرمورا تماشا كند و با فضای جدید رم آشنا شود.
«من یك تیم رم خوب دیدم، متمركز و خطرناك. آنها بازیكنان خوبی دارند كه كیفیت بالایی دارند و می توانند تفاوت های بزرگی در بازی به وجود بیاورند خصوصاً در خط حمله. ما نوزده امتیاز داریم و آنها ۹ امتیاز اما فكر نمی كنم كه این اختلاف نشانگر تفاوت های فنی دو تیم باشد. ما از ابتدای فصل برای قهرمانی شروع كردیم اما آنها دچار مشكلاتی در زمان تعویض مربیان شدند. باز هم تكرار می كنم كه رم یكی از چهار تیم اول لیگ خواهد بود. در عوض، دو فصل قبل... ما خیلی خوب شروع كردیم اما... خلاصه اینكه، امروز با یك تیم دیگر مواجه می شویم كه عصبانیت، دقت و انتقام در آنها وجود دارد و ما هم به آن احترام می گذاریم. امیدوارم كه یك بازی زیبا باشد. ما به عنوان صدر نشین بازی می كنیم. نقشی كه خیلی آن را دوست داریم. دیگر اینكه ما امروز و زودتر از دیگران بازی می كنیم و دانستن این نتیجه به دیگر تیم ها كمك می كند تا تلاش بیشتری از خود نشان دهند. اولین بازی ما با یك تیم بزرگ؟ بله، درست است اما فقط در لیگ ایتالیا اینگونه است. در حالی كه در لیگ قهرمانان اروپا با تیم های آژاكس و بایرن هم بازی كرده ایم و آنها را شكست داده ایم، بدون اینكه توجه داشته باشیم پیروزی خارج از خانه مقابل برشا، سامپدوریا، اودینزه و مسینا، چندان آسان نیست» فصل قبل با یك نتیجه بزرگ و با هنر نمایی توتی یوونتوس را شكست دادند و با چنگال های خود گلوی یوونتوس را فشار دادند. آیا كاپلو آن بازی را هنوز به یاد می آورد؟ او در حالی كه می خندد، می گوید: «اما امسال ابتدای فصل از تمام ابزار هایمان بهترین استفاده را كرده ایم و همین برایمان كافی است.» انتقام قدیمی و رویارویی جدید مسئله ای است كه بین رم- یووه و حالا با حضور كاپلو شكل و رنگ دیگری به خود گرفته است و او باید بین عشق و فوتبال انتخاب كند. او می گوید: «وقتی كه جنگ باشد تو را هم آزاد نمی گذارند و باید یك طرف باشی و من هم امروز برای بردن تلاش می كنم.»
این فلسفه همیشگی كاپلوست و به رغم حرف ها و انتقادات فقط به كار خودش فكر می كند. او این بار دل پیرو را دارد و در طرف دیگر فرانچسكو توتی قرار می گیرد، علاوه بر آن در ماه های گذشته رابطه فابیو- توتی خراب شد و كاپیتان رم به فكر انتقامی دیگر است. كاپلو می افزاید: «من با هیچ كس مشكل ندارم. ماورای اوقاتی كه عصبانی می شوم، باید به نوع روابط و جمیع آن توجه كرد. قیاس فنی بین این دو هم آسان نیست. خصوصیات مشتركی هم دارند. آنها از شرایط سخت بیرون آمده اند و حالا آماده هستند و توانایی این را دارند كه سرنوشت بازی را عوض كنند، اما توتی مزیت بیشتری نسبت به دل پیرو دارد، چون شوت های راه دور خوبی می زند و چهارچوب دروازه را دقیق تر می شناسد. دل پیرو هم شنبه بازی خوبی را انجام داد، بازی را بردیم و گل زد، این همان چیزی است كه از دل پیروی جدید انتظار دارم.» او درباره دیگر بازیكنان رم، كاسانو و پانوچی، هم حرف می زند: «آنها بازیكنان خوبی هستند اما هر تصمیمی به عهده دل نری است. اجازه بدهید فقط از بازی و بازیكنان خودم حرف بزنم. امروز صدر نشین هستیم و نباید این فرصت را از دست بدهیم.» او این بار هم با یوونتوس فرار را شروع كرده است و به همین دلیل به او لقب «فراری» را داده اند. سال اول وقتی او با میلان فرار كرد به او گفتند: پرنده ای در جنگل. سال دوم: غیر قابل مهار. سال سوم: مدعیان را در تاریكی رها كرد. سال پنجم: خداحافظ. رفت. فابیو به مادرید فرار كرد چون همه تكنیك ها و روش ها را می شناخت و به دنبال انگیزه ای جدید می گشت. او وقتی سوار اسب سفید مادرید شد همه را ترساند، اما آنجا شرایط ایده آل را به رغم قهرمانی پیدا نكرد. وقتی كه میلانی ها دوباره او را فراخواندند باز هم فرار كرد و از مادرید به میلان آمد، اما ویرانه های میلان او را هم مجبور كرد تا به رم برود. آنجا همه چیز را از نو شروع كرد، دوره های جدیدی را یاد گرفت و همه را پشت سر گذاشت. اما تابستان امسال از این شهر هم فرار كرد تا به تورینو برود. او در حالی به یووه رسید كه می گفتند: «این یك فرار كوچك است» چون یوونتوس هم دچار بحران شده بود و فقط با یك فراری می توانست از همه مشكلات فرار كند. اما كاپلو می گوید: «كافی نیست. هنوز خیلی زود است همه می توانند ما را بكشند.» بازی اینتر- میلان هر چند با نتیجه بدون گل تمام می شود اما سراسر هیجان و زیبایی را به همراه دارد و از هم اكنون زنگ خطر را برای یووه به صدا درآورده است. فابیو هم در سن سیرو این بازی را از نزدیك تماشا كرد و آنها را تشویق كرد، حالا این لیگ هم مانند فیلم فراری هریسون فورد شده است، با بسیاری از سكانس های باز و بسته هیجان انگیز كه نشانگر واقعی یك سینمای تجاری- نمایشی است و هر لحظه آن دارای ریتم و آهنگ خاصی است كه هر لحظه سرعت بیشتری به خود می گیرد و جذاب تر می شود و همه این گیرایی به واسطه یك كارگردان خوب و حرفه ای شكل گرفته است. حالا كاپلو همان نقش را بازی می كند و همه را به دنبال خود می كشد. سال ۱۹۹۳ وقتی كه فیلم فراری روی پرده های سینما بود، میلان كاپلو هم فرارش را شروع كرده بود و هر كسی این دو ماجرا را با یكدیگر قیاس می كرد. در دومین فصل كار كاپلو او از هفت بازی ابتدایی به شش پیروزی رسیده بود و همه را جاگذاشته بود. حالا هم با یوونتوس این فرار تكرار می شود و این بار فرار باید یووه را نجات دهد.

منبع : باشگاه اندیشه