عرضه خدمات سلا‌مت به خارج از مرزها

در ماده ۸۷ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آمده است که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است، به منظور زمینه‌سازی برای حضور مؤثر در بازارهای جهانی و تبدیل جمهوری اسلا‌می ‌ایران به مرکز رفع نیازهای سلا‌مت و پزشکی منطقه، در چارچوب سیاست‌های راهبردی تجاری، تسهیلا‌ت لا‌زم را در خصوص معرفی توانایی‌ها، عرضه و بازاریابی خدمات سلا‌مت و آموزش پزشکی و تولیدات، تجهیزات و فرآورده‌های پزشکی و دارویی ارایه کند، به نحوی که مقدار ارز حاصل از صادرات خدمات و تولیدات مزبور معادل ۳۰ درصد مصارف ارزی بخش بهداشت و درمان، در سال پایانی برنامه چهارم توسعه باشد.
جهانی‌سازی در دو دهه گذشته به طور مستقیم یا غیر‌مستقیم روی طیف وسیعی از بخش‌های گوناگون تأثیر گذاشته است. پیشرفت‌های فناوری و اجبارهای اقتصادی و سیاسی ملی باعث ایجاد موقعیت‌ها، فرآیندها و سازمان‌های جدید تجاری در فرآیند جهانی‌سازی شده است. در این راستا، ایجاد قوانین بین‌المللی و چارچوب‌های تنظیمی در مناطقی که پیش از این حوزه انحصاری سیاست‌های داخلی بودند، ضروری است. بخش سلا‌مت به رغم عمومی‌بودنش و طبیعت غیر تجاری خود به میزان قابل توجهی تحت تأثیر جهانی‌سازی قرار گرفته است.
بخش مراقبت‌های سلا‌متی یکی از بخش‌هایی است که در جهان اقتصاد با سرعت زیاد در حال رشد است. جهانی‌سازی خدمات سلا‌مت طی دهه گذشته به صورت ظهور سازمان‌های جدید مراقبت از سلا‌متی و افزایش ارایه خدمات سلا‌مت در خارج از مرزها به صورت جابه‌جایی کارکنان و مصرف کنندگان و تجهیزات الکترونیکی و دیگر وسایل است.
عوامل زیادی منجر به رشد جهانی‌سازی خدمات سلا‌مت شده است . این عوامل مشتمل بر افزایش مشارکت بخش خصوصی در زمینه خدمات سلا‌مت در بسیاری کشورها، آزادسازی بخش‌های مرتبط مانند بیمه‌ها، ‌افزایش تحرک مصرف کنندگان و عرضه کنندگان خدمات سلا‌مت به علت کاهش هزینه‌های سفر و سهولت آن و پیشرفت‌های فناوری در زمینه عرضه خدمات سلا‌مت در خارج از مرزها، هستند. علا‌وه بر این، تفاوت در سرمایه گذاری در بخش مراقبت‌های سلا‌متی به علت آزاد سازی و تسهیل امر سرمایه‌گذاری، افزایش عمومی‌تقاضا برای خدمات سلا‌مت، افزایش سطوح درآمد و سالخوردگی جمعیت‌ها در امر جهانی‌سازی خدمات سلا‌مت دخیل هستند. گذشته از این، در حال حاضر تجارت خدمات سلا‌مت به رغم رشد سریع صنعت جهانی مراقبت‌های سلا‌متی و از بین رفتن برخی موانع در سطوح منطقه‌ای، چند جانبه و ملی، تجارت خدمات سلا‌مت، به نسبت کم شدهاست اما در آینده از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.
● انواع تجارت خدمات سلا‌مت
تجارت خدمات سلا‌مت به چهار روش زیر انجام می‌شود:
▪ روش اول: عرضه خدمات در خارج از مرزها
نخستین روش عبارت است از عرضه خدمات سلا‌مت در خارج مرزها. این روش مشتمل بر حمل نمونه‌های آزمایشگاهی، تشخیص و مشاوره بالینی از طریق پست است. این روش عرضه الکترونیکی خدمات سلا‌مت، یا خدمات سلا‌مت از راه دور (۱)را نیز در بر می‌گیرد. در این روش همچنین از امکانات سمعی و بصری و اطلا‌عات برای عرضه خدماتی از قبیل تشخیص تست‌های آزمایشگاهی، نظارت، مشاوره‌ها، انتشار و دسترسی به اطلا‌عات تخصصی و آموزش مداوم و به روز کردن مهارت‌ها استفاده می‌شود.
همراه با پیشرفت‌های آینده در زمینه فناوری‌های ارتباط از راه دور و کاهش هزینه عرضه الکترونیکی، محدوده این روش در زمینه تجارت خدمات سلا‌مت نه تنها در کشورهای توسعه یافته، بلکه از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه و از کشورهای توسعه یافته‌تر به کشورهای کمتر توسعه یافته همسایه افزایش خواهد یافت.
▪ روش دوم: مصرف خدمات خارج از مرزها
دومین روش تجارت خدمات سلا‌مت عبارت است از مصرف خدمات خارج از مرزها. این روش، مربوط به جابه‌جایی متقاضیان به کشورهای عرضه کننده خدمات تشخیصی و درمانی می‌شود. چنین تجارتی می‌تواند به علت تفاوت در هزینه، کیفیت و دسترسی به درمان در بین کشورهای مختلف و عوامل دیگری نظیر مواهب طبیعی، وجود روش‌های درمانی جایگزین، فهرست‌های طولا‌نی انتظار برای درمان در کشور مبداC و نزدیکی فرهنگی، زبانی و جغرافیایی بین کشورهای دریافت کننده و صادر کننده باشد. مصرف خدمات سلا‌مت در خارج از کشور همچنین شامل جابه‌جایی کارکنان بهداشتی و درمانی و دانشجویان برای آموزش پزشکی و تعلیم در خارج از کشور است. برخی کشورهای در حال توسعه مانند تایلند و هند با ذخیره کردن جا برای دانشجویان کشورهای در حال توسعه، کمک‌های تخصصی را در زمینه خدمات آموزش پزشکی ارایه می‌کنند.
دومین روش تجارت خدمات سلا‌مت عبارت است از مصرف خدمات خارج از مرزها. این روش، مربوط به جابه‌جایی متقاضیان به کشورهای عرضه کننده خدمات تشخیصی و درمانی می‌شود. چنین تجارتی می‌تواند به علت تفاوت در هزینه، کیفیت و دسترسی به درمان در بین کشورهای مختلف و عوامل دیگری نظیر مواهب طبیعی، وجود روش‌های درمانی جایگزین، فهرست‌های طولا‌نی انتظار برای درمان در کشور مبداC و نزدیکی فرهنگی، زبانی و جغرافیایی بین کشورهای دریافت کننده و صادر کننده باشد. مصرف خدمات سلا‌مت در خارج از کشور همچنین شامل جابه‌جایی کارکنان بهداشتی و درمانی و دانشجویان برای آموزش پزشکی و تعلیم در خارج از کشور است. برخی کشورهای در حال توسعه مانند تایلند و هند با ذخیره کردن جا برای دانشجویان کشورهای در حال توسعه، کمک‌های تخصصی را در زمینه خدمات آموزش پزشکی ارایه می‌کنند.
تجارت با این روش در داخل کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و همچنین بین کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته اتفاق می‌افتد. برای مثال، جابه‌جایی بیماران کشورهای در حال توسعه به منظور دریافت مراقبت‌های تخصصی با کیفیت بالا‌تر از بیمارستان‌های کشورهای توسعه یافته یا کشورهای در حال توسعه که دارای استانداردهای بالا‌تری هستند، نمونه ای در این زمینه است. جابه‌جایی بیماران کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه به منظور دریافت مراقبت با کیفیت مشابه اما با هزینه کمتر یا مراقبت‌های پزشکی جایگزین نیز نمونه‌دیگری در این زمینه است. مثال دیگر اینکه، بیماران کشورهای توسعه یافته مانند آمریکا و انگلستان می‌توانند جراحی‌های بای‌پس عروق کرونر و پیوندها را با هزینه کمتر و با کیفیت بالا در بیمارستان‌های فوق تخصصی در کشورهای در حال‌توسعه مانند هند انجام دهند.
مصرف خدمات سلا‌مت در خارج از مرزها به دنبال افزایش هزینه‌های مراقبت‌های سلا‌متی، سالخوردگی جمعیت‌ها در کشورهای توسعه یافته و افزایش قابلیت‌های بیمه سلا‌متی در بسیاری کشورها در آینده رو به افزایش خواهد بود.
▪ روش سوم: تجارت اقتصادی
سومین روش تجارت خدمات سلا‌مت، تجارت اقتصادی است که خود مشتمل بر تأسیس بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مراکز درمانی و تشخیصی و مراکز نگهداری از بیماران در منزل (۲) است. کشورها به منظور به روز و مدرنیزه کردن زیر ساخت‌های مراقبت سلا‌متی و امکانات آموزشی، به سرمایه‌گذاری خارجی استقبال خوبی نشان داده‌اند .
فرصت‌های روبه رشدی برای متنوع کردن حضور بازرگانی در ارتباط با خدمات سلا‌مت وجود دارد. برای مثال، به دنبال آزاد‌سازی سرمایه گذاری خارجی در جراحی‌های بیمارستانی و مدیریت و گسترش مراقبت‌های مدیریت شده، فرصت‌هایی برای تجارت اقتصادی در مورد مدیریت امکانات بهداشتی و درمانی و خدمات وابسته به وجود آمد. برخی کشورها مدیریت مبتنی بر قرارداد و اداره بیمارستان‌های با قرارداد‌های سرمایه گذاری مشترک یا مالکیت خارجی را آغاز کرده‌اند. همچنین، فرصت‌هایی برای شرکت‌های دارای تجربه در زمینه اعتبار بخشی، قانونگذاری و استاندارد‌های پزشکی وجود دارد. حوزه دیگر تجارت اقتصادی در ارتباط با آموزش پزشکی و پیراپزشکی با بسیاری از دانشگاه‌های علوم پزشکی مشهور بین‌المللی و ایجاد قراردادهای با سرمایه‌گذاری مشترک با دانشگاه‌های علوم پزشکی است. درنهایت، با ادغام فناوری اطلا‌عات در عرضه خدمات سلا‌مت، احتمال ایجاد موقعیت‌های حضور بازرگانی برای شرکت‌های دارای تجربه در زمینه IT و مراقبت‌های سلا‌متی مانند تأسیس، حفظ، آموزش و طراحی چنین نظام‌هایی وجود دارد.
با افزایش فشار روی منابع دولتی و هزینه‌های سلا‌متی بخش دولتی در بسیاری کشورها، اهمیت تجارت اقتصادی به‌عنوان ابزار تولید منابع سرمایه گذاری و به روز کردن زیر‌ساخت‌های خدمات سلا‌متی رو به افزایش است.
▪ روش چهارم: جابه‌جایی کارکنان بهداشتی و درمانی
در نهایت، خدمات سلا‌مت می‌تواند از طریق جابه‌جایی کارکنان بهداشتی و درمانی مانند پزشکان، متخصصان، پرستاران، پیراپزشکان، ماماها، تکنیسین‌ها، مشاوران و کارکنان مدیریتی بهداشتی و درمانی و دیگر افراد ماهر و آموزش دیده تجارت شود. در حقیقت، امروزه این روش در کنار مصرف خارج از مرزها بخش عمده تجارت خدمات سلا‌مت را تشکیل می‌دهد. عواملی که منجر به جابه‌جایی کارکنان بین کشورها می‌شود، عبارت‌اند از: تفاوت‌های دستمزد در بین کشورها، جست‌وجوی شرایط کاری و استانداردهای زندگی بهتر و عدم موازنه بین عرضه و تقاضا میان کشورهای مبدا Cو مقصد.
جابه‌جایی کارکنان به ویژه در مورد پرستاران نیز مهم است زیرا کارکنان پرستاری ۷۰ درصد کارکنان بهداشتیو درمانی و ۸۰ درصد مراقبت‌های مستقیم از بیماران را تشکیل می‌دهند. در بیشتر کشورها، عدم توازن بین عرضه و تقاضا در بخش پرستاری وجود دارد. تجارت خدمات سلا‌مت از طریق جابه‌جایی افراد بیشتر شامل صادرات عرضه کنندگان خدمات سلا‌متی از کشورهای در حال توسعه به توسعه یافته و بین کشورهای در حال توسعه در بخش‌هایی از دنیاست.
به طور کلی بخش مراقبت سلا‌مت یکی از پرشتاب‌ترین بخش‌های اقتصادی جهان به لحاظ توسعه است. سلا‌مت و خدمات مربوط به آن در اثر عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، فناوری و... به امری قابل تجارت تبدیل شده است. در سال‌های اخیر، رشد چشمگیری در فرصت‌های تجارت و سرمایه گذاری، چه در درون بخش خدمات سلا‌مت و چه در خدمات وابسته به آن نظیر بیمه سلا‌متی در اقتصاد کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته رخ داده است.
رشد ارایه خدمات سلا‌مت در فراسوی مرزها از طریق جابه‌جایی ارایه دهندگان و مصرف کنندگان و همچنین از طریق روش‌های الکترونیک، منعکس کننده افزایش تجارت کالا‌ها و خدمات مرتبط با سلا‌مت است. تعداد شرکت‌هایی که در سرمایه‌گذاری‌های مشترک و موافقتنامه‌های همکاری در بخش سلا‌مت شرکت می‌کنند نیز افزایش یافته است. سایر جنبه‌های عمده جهانی شدن سلا‌مت شامل موارد زیر است: افزایش مبادله و انتشار اطلا‌عات، آموزش و تعلیم در بخش سلا‌مت در فراسوی مرزها و حضور فزاینده شرکت‌های بین‌المللی ارایه دهنده بیمه‌های خصوصی سلا‌مت در بازارهای فرامرزی.
تجارت از طریق مصرف در خارج از کشور - یعنی جابه‌جایی بیماران برای دریافت درمان در بازارهای خارجی - به جریان می‌افتد.
همانگونه که بیان شدخدمات سلا‌مت از طریق جابه‌جایی کارکنان بخش سلا‌مت از جمله پزشکان، پرستاران، متخصصان آزمایشگاهی، تکنیسین‌ها، کارکنان مدیریت سلا‌مت و سایر متخصصان متبحر نیز مورد تجارت قرار می‌گیرد. امروزه این نوع جابه‌جایی به همراه مصرف در خارج از کشور، حجم عمده تجارت خدمات سلا‌مت را تشکیل می‌دهد. این جریان از طریق وضع مقررات مختلف مهاجرت و بازار کار توسط کشورهای مبداC و مقصد، مورد تشویق یا تحدید قرار می‌گیرد.
● تجارت در خدمات بیمه سلا‌مت
فرصت‌های سرمایه گذاری و فناوری‌های جدید، امکان تجارت در خدمات بیمه سلا‌مت را گسترش داده است.
حجم اصلی تجارت در خدمات بیمه سلا‌مت به صورت حضور تجاری - مالی یا سرمایه گذاری مستقیم خارجی انجام می‌گیرد یعنی شرکت‌های بیمه سلا‌مت، عملیاتی را به اجرا می‌گذارند یا سرمایه‌گذاری‌هایی را در کشورهای دیگر صورت می‌دهند. شرکت‌های بین‌المللی به صورت فزاینده‌ای به کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای در حال ظهور توجه می‌کنند تا خدمات بیمه‌ای خصوصی سلا‌مت را ارایه دهند و بازارهای پرسود این کشورها و جمعیت بزرگ بیمه نشده آنها را تحت پوشش قرار دهند. رشد درآمدها در اقتصاد این کشورها، به خصوص در برخی بخش‌های جمعیت، تقاضای زیادی را برای بیمه خصوصی به وجود می‌آورد. این تقاضا حتی در بخش‌هایی از جمعیت که به طور طبیعی توان مالی اینگونه بیمه‌ها را ندارند نیز ایجاد شده است. این پیشرفت‌ها، دسترسی کلی به سیستم مراقبت سلا‌مت را افزایش و فشار بر تأسیسات دولتی را تا حدودی کاهش داده است.
ظهور خدمات خصوصی مراقبت سلا‌مت در کشورهای در‌حال توسعه، تا حدودی پاسخی است به وضعیت ضعیف خدمات دولتی مراقبت سلا‌مت. این وضعیت ضعیف به نوبه‌خود تا حدودی ناشی از محدودیت‌های کلی منابع دولت‌ها در کشورهای در حال توسعه و عدم وجود اراده لا‌زم برای سرمایه گذاری در بخش سلا‌مت و تا حدودی ناشی از ناتوانی دو گانه آنها در کنترل افزایش هزینه‌های عملکردی نظام‌های دولتی سلا‌مت و اخذ هزینه واقعی از مصرف‌کنندگان این خدمات است. ایجاد و توسعه بیمه سلا‌مت خصوصی به نوبه خود به رشد بخش خصوصی مراقبت سلا‌مت وابسته است. میزان بیمه خصوصی به وضعیت نظام ملی مراقبت سلا‌مت، فرصت‌های موجود در بازار، میزان مجاز دسترسی شرکت‌های خصوصی بیمه سلا‌مت به بازار، و محیط تنظیمی بستگی دارد.
علا‌وه بر تجارت مستقیم خدمات بیمه سلا‌مت، انواعی از تجارت در زمینه‌های مرتبط با بیمه سلا‌مت (نظیر رسیدگی به شکایت‌ها و خدمات مدیریتی مرتبط با بیمه سلا‌مت) در‌حال ظهور است که به طور فزاینده‌ای از طریق اینترنت در میان کشورها مبادله می‌شود. در مجموع تجارت رو به رشد و سرمایه گذاری مستقیم خارجی در خدمات بیمه سلا‌مت منعکس کننده خصوصی سازی و بازنگری در مراقبت سلا‌مت و نحوه تأمین منابع مالی آن در سراسر جهان است.
● ابزارهای حمایت
به طور اصولی اعمال محدودیت‌های تجاری و اتخاذ رویه‌های حمایتی، از تمایل دولت برای تغییر در حجم و الگوی تجارت خارجی که به وسیله رقابت آزاد تعیین شده یا منتج می‌شود، ناشی شده است. در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ابزارهای مختلفی برای حمایت از تولیدات داخلی در مقابل محصولا‌ت مشابه خارجی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور کلی می‌توان این ابزارها را به دو بخش ابزارهای قیمتی و ابزارهای غیر قیمتی تقسیم کرد.
● ابزارهای قیمتی
آن دسته از سیاست‌های بازرگانی هستند که اثر محدود کنندگی خود را از طریق افزایش قیمت محصولا‌ت و کالا‌های وارداتی نسبت به شرایط تجارت آزاد و در نتیجه کاهش تقاضا و سود اعمال می‌کنند. به عبارت دیگر، این سیاست‌ها قیمت را از مسیر طبیعی منحرف و کالا‌های وارداتی با ارزشی بالا‌تر از ارزش طبیعی خود به مردم، عرضه می‌شود. ابزارهای قیمتی نیز به سه دسته تقسیم می‌شود:
۱) سیاست‌های تعرفه ای.
۲) سیاست‌های ارزی.
۳) یارانه‌های تولیدی.
مهم‌ترین و قدیمی‌ترین وسیله حمایت از صنایع و ابزار دخالت دولت‌ها در بازرگانی بین‌الملل عبارت است از تعرفه‌های گمرکی و وضع حقوق و عوارض بر واردات کشور. در تعریف گفته می‌شود که تعرفه نوعی مالیات غیر مستقیم است که به کالا‌ها، هنگام عبور از مرز یک کشور تعلق می‌گیرد. در ایران تعرفه‌ها به دو بخش زیر تقسیم می‌شود.
۱) حقوق گمرکی که به طور معمول توسط مجلس شورای اسلا‌می‌به تصویب می‌رسد.
۲) سود بازرگانی که توسط هیأت دولت تصویب می‌شود.
قبل از جنگ جهانی اول تعرفه کالا‌های وارداتی مهم‌ترین وسیله برای کنترل تجارت خارجی محسوب می‌شد و سیاست بازرگانی همان سیاست تعرفه گمرکی بر واردات بود که به وسیله دولت‌ها اعمال می‌شد. امروزه نیز تعرفه هنوز جایگاه خاص خود را دارد زیرا در مباحث اقتصادی بحث سر بودن یا نبودن تعرفه نیست، بلکه بحث بر سر میزان و چگونگی دریافت آن است. تعرفه‌های گمرکی برای هر منظوری که وضع شده باشد می‌توانند اثرهای گوناگونی داشته باشد. به طور کلی وضع تعرفه، بر کالا‌های وارداتی نه تنها بر اقتصاد کشور وضع کننده تعرفه، بلکه بر کشورهای طرف مبادله با این کشور نیز اثر می‌گذارد.
قبل از جنگ جهانی اول تعرفه کالا‌های وارداتی مهم‌ترین وسیله برای کنترل تجارت خارجی محسوب می‌شد و سیاست بازرگانی همان سیاست تعرفه گمرکی بر واردات بود که به وسیله دولت‌ها اعمال می‌شد. امروزه نیز تعرفه هنوز جایگاه خاص خود را دارد زیرا در مباحث اقتصادی بحث سر بودن یا نبودن تعرفه نیست، بلکه بحث بر سر میزان و چگونگی دریافت آن است. تعرفه‌های گمرکی برای هر منظوری که وضع شده باشد می‌توانند اثرهای گوناگونی داشته باشد. به طور کلی وضع تعرفه، بر کالا‌های وارداتی نه تنها بر اقتصاد کشور وضع کننده تعرفه، بلکه بر کشورهای طرف مبادله با این کشور نیز اثر می‌گذارد.
مالیات بر کالا‌های وارداتی نیز موجب افزایش قیمت این کالا‌‌ها در مقایسه با کالا‌های تولید داخل می‌شود.
در خصوص سیاست‌های ارزی که به عنوان یکی از ابزارهای حمایتی معرفی شده می‌توان گفت که دولت‌ها با دخالت یا نظارت بر نظام ارزی می‌توانند تأثیر مهمی بر محدودیت‌های تجاری بگذارند و از این طریق نیز موجبات حمایت از تولیدات داخل را فراهم کنند. نرخ ارز در اقتصاد کشور نقش دو گانه‌ای را می‌تواند ایفا کند. از یک سو، نوسان‌های آن می‌تواند با ایجاد و حفظ قدرت رقابت خارجی کشور، تراز پرداخت‌های متعادل و به نسبت پایداری را به وجود آورد و از سوی دیگر، انتخاب یک نرخ ارز با ثبات نیز به نوبه خود می‌تواند سبب تثبیت قیمت‌های داخلی شود.
یکی دیگر از ابزارهای حمایت از تولیدات داخلی همانطور که گفته شد یارانه‌های تولیدی است. دولت‌ها برای تنظیم تعادل در عرضه و تقاضا، حمایت از تولیدات کشاورزی، حمایت از صنایع نوپا و حمایت از صادرات یا صادرات کالا‌یی خاص اقدام به برقراری یارانه تولیدی می‌کنند. در اغلب کشورها از جمله کشورهای صنعتی پرداخت یارانه به تولید محصولا‌ت کشاورزی از اهمیت خاصی برخوردار است.
● ابزارهای غیر قیمتی
ابزارهای غیر قیمتی در کنار ابزار قیمتی و در واقع مکمل آنها، برای حمایت از تولیدات داخل به کار گرفته می‌شوند. ابزارهای غیر قیمتی به طور معمول ابزارهایی هستند که آزادی واردات را به طور مستقیم محدود می‌کنند. طبقه بندی این ابزارها به شرح زیر است:
۱) پروانه‌های واردات.
۲) سهمیه بندی‌ها.
۳) ممنوعیت واردات.
۴) موانع اداری.
۵) موانع فنی.
● صادرات کالاهای پزشکی و نکات مورد تأکید
۱) لزوم هماهنگی بین بخش‌های مختلف دولتی نظیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت صنایع و معادن، وزارت بازرگانی، مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی، وزارت امور خارجه و... که به لحاظ قانونی در بعضی موارد هم پوشانی دارد و در بعضی موارد دارای خلا‌C است.
۲) اتخاذ تدابیر لا‌زم در خصوص سیاست‌های پولی و مالی کشور برای ارایه تسهیلا‌ت و همگامی‌با تولید‌کنندگان به ویژه صنایع کوچک و متوسط.
۳) با توجه به اهمیت تولید با کیفیت تجهیزات پزشکی در سراسر دنیا افزایش دقت قوانین نظارتی حاکم بر تولید این محصولا‌ت اهمیت بیشتری می‌یابد و به همین لحاظ، اخذ تأییدیه‌های بین‌المللی نقش تعیین‌کننده و بسزایی را در تسهیل ورود به بازار جهانی،دارد. از این حیث صنعت تجهیزات و لوازم پزشکی نیازمند حمایت‌های جدی در امر سهولت ارتباط با مراکز معتبر جهانی و تشویق برای دریافت استاندارد‌های پیش گفته است.
۴) ورود به عرصه رقابت بازار جهانی نیازمند کار کارشناسی و مطالعاتی کامل و جامعی است که از یک سو، باید برنامه‌ریزی دقیقی برای پرورش نیروی انسانی متخصص و از سوی دیگر اخذ اطلا‌عات کافی از پارامترهای مختلف بازارهای هدف توسط نمایندگی‌های جمهوری اسلا‌می‌در خارج از کشور یا گروه‌های بازاریابی، صورت پذیرد.
● پیشنهادها
برای حمایت از تولیدات داخلی و افزایش امکان رقابت آنها با محصولا‌ت مشابه خارجی می‌توان از ابزارهای حمایتی و امکانات قانونی موجود ازجمله سیاست‌های بازرگانی که اثر محدود کنندگی خود را از طریق افزایش قیمت محصولا‌ت و کالا‌های وارداتی نسبت به شرایط تجارت آزاد و در نتیجه کاهش تقاضا و سود اعمال می‌کنند نظیر سیاست‌های تعرفه ای، سیاست‌های ارزی و یارانه‌های تولیدی استفاده کرد.
در حال حاضر برای تسهیل و زمینه سازی به منظور حضور مؤثر در بازارهای جهانی سلا‌مت و پزشکی طی ماده ۸۷ قانون برنامه چهارم توسعه این امکان برای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به وجود آمده تا تسهیلا‌ت لا‌زم را برای معرفی توانایی‌ها، عرضه و بازاریابی خدمات سلا‌مت، آموزش پزشکی و تولیدات و تجهیزات پزشکی و دارویی ارایه کند. در این خصوص هدف گذاری شده تا مقدار ارز حاصل از صادرات خدمات و تولیدات سلا‌مت پزشکی یادشده معادل ۳۰ درصد مصارف ارزی بخش را تا پایان برنامه چهارم توسعه فراهم کند.
بعلا‌وه برای سودآور کردن و تشویق پذیرش بیمار از خارج از کشور طی ماده ۲۹ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت پیش بینی شده تا هزینه‌های پذیرش اینگونه بیماران براساس تعرفه‌های مجزا که توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعیین می‌شود و به تصویب می‌رسد، دریافت شود.
همچنین برای مشارکت بیشتر بخش غیر دولتی و استفاده از توان و ظرفیت این بخش پیش بینی‌های لا‌زم در قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و قانون برنامه چهارم توسعه به عمل آمده است.
از این رو، پیشنهاد می‌شود، کار گروه دایمی با عضویت تمام دستگاه‌های اجرایی ذی‌ربط از جمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت رفاه و تأمین اجتماعی، وزارت راه و ترابری، وزارت امور خارجه، نیروی انتظامی‌جمهوری اسلا‌می‌ایران و معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهوری تشکیل شود و برنامه ریزی و اقدام‌های لا‌زم در این خصوص انجام گیرد.

*مشاور معاونت امور اجتماعی
‌**معاون دفتر امور سلا‌مت
پی نوشت‌ها‌‌‌
.-Telehealth & Services۱
.-Nursing homes۲

منبع : سایر منابع