سبک‌های آزاد کاراته به کجا می‌رود!؟

طی یک سال گذشته با همت فدراسیون کاراته، سبک‌های آزاد کاراته که سال‌ها چون فرزندخوانده‌ای در بدنه‌ٔ فدراسیون درگیر تبعیض‌ها و مرارت‌های فراوانی بود، هوائی تازه و فضائی نو را تجربه کرد و فعالیت‌های آنان وارد مرحله‌ای تازه‌ای شد.
فدراسیون کاراته با حمایت همه جانبه و بی‌دریغ از استقلال و اقتدار و تعالی سبک‌های آزاد به‌ویژه با تشکیل سبک‌های آزاد کاراته نویدبخش آینده‌ای درخشان یا لااقل بسیار بهتر و امیدوارکننده‌تر از پیش برای اعضاء‌ این سبک‌ها شدند.
حق مسلم کاراته آزاد طی سه دهه گذشته نادیده انگاشته شده و این خیل عظیم از سازمان ورزش و فدارسیون کاراته انتظار اعاده‌ٔ حق طبیعی خود را داشته و دارد.
با یک نگاه آماری واقع‌بینانه، کارشناسی و علمی از سوی سازمان تربیت بدنی می‌توان دریافت که کاراته آزاد ایران در ابعاد مختلفی از قبیل نیروی انسانی کارآمد تخصص، مخاطبین پرشمار، اعتبار و منزلت بین‌المللی و جهانی، کیفیت علمی و فنی، رعایت اصول و مبانی اخلاقی و فرهنگی و به‌ویژه پایبندی عمیق به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در جایگاهی به مراتب بالاتر از بعضی از رشته‌های ورزشی دیگر است.
در حالی‌که مدیران ارشد سازمان تربیت بدنی با مشورت و رایزنی و همکاری بی‌دریغ و متوالی مدیریت پرتوان فدراسیون به این پتانسیل بالقوه پی برده و قصد دارند با استقلال این مجموعه در قالب یک گروه مستقل و مقتدر، این کشتی طوفان‌زده را به سرمنزل مقصود رهنمون نمایند، در حالی‌ که اخبار امیدوارکننده و شادی‌بخش در مورد طی شدن مراحل نهایی پروسه استقلال سبک‌های آزاد به شکل موردنظر سازمان تربیت بدنی به گوش علاقمندان می‌رسد، نگرانی‌های عمیق و جدی در مورد سکاندار این گروه بزرگ ذهن تمامی پیشکسوتان و استخوان خردکرده‌های این مجموعه را به شدت درگیر خود کرده است.
فدراسیون کاراته با هدف خیر اقدام به چنین تصمیمی گرفت اما متأسفانه در برابر فشارهای خارجی و پشت پرده تسلیم شد و حکم انتصاب ریاست این تشکل را در حرکتی بسیار سؤال‌برانگیز و بدون مشورت و هماهنگی با رؤسای سایر سبک‌های آزاد کاراته به نام کسی زد که بنا بر دلایل معلوم و کاملاً شناخته شده در گذشته نه چندان دور سبک وی منحل شد. از سوئی دیگر به‌دلیل شرایط خاص و حساسیت‌های موجود، اغلب رؤسای سبک‌های آزاد کاراته از ترس اینکه نقد عملکرد ایشان ممکن است به عدم فعالیت آنها منتج شود لذا لب به دندان گزیده و سکوت اختیار کرده‌اند. وگرنه از لحاظ تجربه و کسوت و تعهد و تحصیلات بزرگانی وجود دارند که در مقایسه با مدیریت فعلی در جایگاه استاد استاد وی محسوب می‌شوند.
عده‌ای دیگر از رؤسای سبک‌ها به ویژه سبک‌هایی که مجوز ۶ ماهه فعالیت دارند نیز از ترس اینکه مبادا در این شرایط نامعلوم و مه گرفته با موضعگیری با حمایت از فرد یا حتی در دفاع از ”حق“ موقعیت سبکشان به خطر بیافتد و در معرض انحلال قرار گیرند با بهره‌گیری از سیاست یکی به نعل یکی به میخ از تمامی طرفین حق و باطل تمجید و تقدیر می‌کنند تا ماندگاری خود را تضمین کنند. این در حالی است که تشکیل یاد شده وجاهت قانونی و اقتدار اداری برای پذیرش یا حذف سبک‌ها را ندارد.
گرچه شخص مدیریت فعلی می‌کوشد با استفاده‌ٔ غیرکارشناسی و غیرقانونی از لفظ ”سازمان سبک‌های آزاد“ و ”مدیریت سبک‌های آزاد کاراته“ جایگاه لرزان خود را تحکیم بخشد ولی در حقیقت تمامی اختیارات و اقتدار این مجموعه در سایه دستورات فدراسیون کاراته ایران به رسمیت شناخته می‌شود و مدیریت آن نیز با عنوان ”مسئول هماهنگی“ صرفاً دارای اختیاراتی محدود در حد سخنگوی رؤسای سبک‌ها است که این عرصه نمی‌تواند جولانگاه ریاست‌طلبی کسی باشد.
بقیه‌ٔ رؤسای سبک‌ها هم به دو دسته تقسیم می‌شوند. عده‌ای که با ”مسئول هماهنگی“ فعلی منافع مشترکی دارند و با گرفتن پست و مقام یا وعده‌ٔ همکاری‌های خاص در آینده همگرا با سیاست‌های وی گام برمی‌دارند و در رؤیای واهی منافع آینده و امروز خود را در معرض خطر قرار داده‌اند و دسته‌ای اخیر عده‌ای دیگر از رؤسای سبک‌های آزاد را تشکیل می‌دهند که آزادانه به دور از هر قید و بند، مصلحت اندیشی و سیاست محوری به دنبال حفظ منافع ملی، انجام تکلیف شرعی و احیاء و احقاق ارزش‌های از دست رفته و خداپسندانه رو در روی مسئولان هماهنگی فعلی و بر سرشایسته سالاری و حقیقت و سعادت ناب و منافع عام به دور از انحصارگرائی و باند بازی ایستاده و با تمام فشارهای موجود دست به مبارزه‌ٔ علنی زده‌اند. آنها معتقدند که این تشکل با یک مدیریت صالح و کارآمد می‌تواند منشاء و عرصه‌ٔ فعالیت‌های بزرگ و افتخارآمیز برای ایران اسلامی باشد.
موضوع فدراسیون کاراته هم‌اکنون در مواجهه با موج غیرقابل انکار انتقادات در مورد مسئول هماهنگی آن به نوعی ضعف مدیریتی تلقی می‌شود که ابداً در شأن آن مدیریت محترم نیست.
مطمئناً سکوت مدیریت فدراسیون در قبال عملکرد انتقادآمیز شخص منصوب شده دلایل مشخصی دارد که باید از زبان خودشان شنید.
در اینجا توجه خوانندگان را به عملکرد ”ظاهری و تبلیغاتیب سازمان“؟! سبک‌های آزاد جلب می‌کنیم.
برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی سبک‌های آزاد در گروه‌های سنی مختلف
منتقدین: با حمایت همه جانبه و بی‌دریغ فدراسیون کاراته، مدیریت چنین مسابقاتی از عهده هرکدام از اعضاء دیگر این مجموعه هم برمی‌آمد. کما اینکه رؤسای سبک‌ها هر سال چندین مسابقه با کیفیت بسیار خوب در رده‌های مختلف سنی برگزار می‌کنند.
● راه‌اندازی لیگ
منتقدین: اساسنامه و قوانین و برنامه‌های لیگ سبک‌های آزاد بسیار قبل طراحی و نهائی شده بود و پس از حمایت همه‌جانبه و بی‌دریغ فدراسیون، این لیگ با همت پیشکسوتان در حال برگزاری است و ایشان هیچ نقشی خاصی در آن ندارند. اولین اعزام تیم ملی سبک‌های آزاد با حمایت مالی سازمان تربیت بدنی منتقدین: این اعزام از دو بعد داخلی و خارجی قابل بررسی است.
در بعد خارجی، اعزام فوق از طریق دعوتنامه یکی از نمایندگان سبک اروپائی نه چندان مطرح انجام شد و مسئول هماهنگی سبک‌های آزاد کاراته ”یا به تعبیر خودشان رئیس سازمان سبک‌های آزاد کاراته“ هیچ نقشی در هماهنگی خارجی این مسابقات نداشتند. ضمن اینکه مسابقات فوق به لحاظ فنی فاقد اعتبار بوده و به اعتبار تیم ملی سبک‌های آزاد نیز لطمه وارد ساخته است مضاف اینکه بودجه ریالی و ارزشی آن را نیز به باد فنا سپردند.
بنا بر این در یک جاده‌ٔ صاف و هموار با استفاده از بیت‌المال هر کدام از اعضاء نیز توانائی مشایعت تیم ملی و لذت بردن از یک سفر تفریحی ورزشی را دارند و ”همراهی“ ایشان با تیم ملی هرگز نشان‌گر توانائی‌ها و شایستگی وی در عرصه‌ٔ مدیریت نبوده و نیست.
آیا غیر از موارد یاد شده، عملکرد دیگری داشته‌اید؟ با در نظر داشتن اینکه در ذهن منتقدین سؤالات بی‌شماری وجود دارد که برای تنویر افکار عمومی فقط چند مورد را در این مقاله لحاظ می‌کنیم و امیدواریم مسئول هماهنگی سبک‌های آزاد در سریع‌ترین زمان ممکن پاسخ‌هائی، کامل و شفاف برای این سؤالات را به سمع و نظر خوانندگان برسانند.
ـ با توجه به اینکه سبک شما یکی از زیر شاخه‌های بسیار کوچک سبک شورینجی کمپو محسوب می‌شود و یک متد دفاع شخصی بیش نیست و دارای کمترین وجاهت و اعتبار بین‌المللبی است و در ژاپن هرگز به این سبک و بنیانگذار آن به چشم یک ”کاراته کا“ آن هم در روش ”آزاد“ نگریسته نمی‌شود و اصولاً پذیرش این سبک دفاع شخصی در جمع فدراسیون کاراته و جمع کاراته آزاد ایران به اندازه کافی سؤال‌برانگیز است و حتی چند سال قبل این سبک در کشورمان منحل شد دلیل انحلال آن چه بود؟
ـ چه عوامل و رخدادهائی دست به دست هم داد تا مجدداً مجوز فعالیت این سبک صادر شود؟
ـ البته بهتر بود این سؤال را از سازمان تربیت بدنی و در نهایت از فدراسیون کاراته پرسید.
از سال گذشته که مدیر! سازمان! سبک‌های آزاد کاراته بودید چه ابتکار و خلاقیت و حرکت رو به جلوی ملموس و چشم‌نوازی انجام دادید که در توان دیگر نبوده یا دیگران پیش از شما آن را انجام نداده بوددند؟
ـ آیا سبک‌های آزاد!! اساسنامه‌ی مدونی دارد؟ و اگر دارد در تدوین آن کسی، کجا و چگونه از نظرات کارشناسان و متخصصین اهل فن و به‌ویژه مسئولین سبک‌ها بهره برده‌اید؟
ـ جهت تشکیل و تعریف شرح وظایف ”کمیته‌ها“، مسئولین و اعضاء آنها کی، کجا و چگونه از نظر مسئولین سبک‌ها مدد گرفته‌اید و آیا قوانین فعلی تضمین‌کننده‌ٔ عدالت و شرایط مساوی برای سبک‌های مختلف که دارای مبنای آموزشی متفاوت هستند، وجود دارد؟
ـ برای ایجاد تعامل و ایجاد پایگاهی قوی و قابل اعتنا در هیئت‌های کاراته استان‌های مختلف چه کرده‌اید تا شاهد ظلم و تبعیض‌های بلاانکار در مورد مربیان و نمایندگان سبک‌های کاراته آزاد در استان‌ها نباشیم؟
ـ در بخش آموزشی و تقویت بنیه‌ٔ علمی مجموعه در مباحث مربیگری و داوری و آموزش هنرجو و تغییر در ساختار سنتی و فسیل‌گونه آموزش کاراته آزاد در ایران چه دستاوردهائی برای کاراته آزاد ایران داشته‌اید؟
ـ اگر حقیقتاً قصد خدمت دارید و به دنبال ریاست‌طلبی نیستید و عمیقاً معتقدید مدیحه‌گویان شما بدون مصلحت‌اندیشی و به‌صورت حقیقی با شما هستند و معتقدید افراد قلم به مزد و شناخته‌شده که برای خود اجیر کرده‌اید تأثیرگزاری لازم برای تصدی شما در این پست را دارند؟ چرا استعفاء نمی‌کنید تا اقبال و محبوبیت عمومی خود را البته اگر داشته باشید، در یک انتخابات آزاد محک بزنید؟
در پایان لازم است توجه علاقمندان را به این نکته جلب کنیم که ایشان با افتخار از جدائی سبک‌های آزاد از فدراسیون کاراته و فعالیت‌ در قالب کمیته مستقل سبک‌های آزاد زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی خبر می‌دهند و آن را استقلال و آزادی تلقی می‌کند. بدیهی است که استقلال قطعی و کامل سبک‌های آزاد در قالب هر عنوانی تحت پوشش معاونت قهرمانی سازمان تربیت بدنی ایده‌آل است ولی اینکه در قالب کمیته تحت پوشش معاونت همگانی آن هم زیرنظر فدراسیون دیگری که هیچ همخوانی و همسانی با سبک‌های آزاد کاراته ندارد، مطمئناً یک نوع خودزنی و سقوط از چاله به چاهی لاتناهی‌ است و جدا شدن از فدراسیون کاراته با این شرایط نابودی سبک‌های آزاد کاراته‌ را در پی خواهد داشت.
گرچه ایشان قدم بعدی را شدن از فدراسیون همگانی و حرکت به سمت تشکیل فدراسیون مستقل عنوان می‌کنند ولی اطلاعات و رایزنی‌های موثق ما با مدیران ارشد سازمان تربیت بدنی نشان می‌دهد در شرایط فعلی چنین اتفاقی رخ نخواهد داد و ایشان فقط برای کسب نظر رؤسای سبک‌ها چنین وعده‌هائی می‌دهند و اگر مقرر شود این گروه به فدراسیون همگانی برود و سپس از آنجا جدا شود مقصد نهائی فدراسیون ورزش‌های رزمی خواهد بود.
مطمئناً هیچ یک از رؤسای سبک‌های آزاد کاراته کابوس فدراسیون ورزش‌های رزمی را راهکار مناسبی برای تحقق رویای استقلال نخواهند دانست و اگر قرار بر چنین حالتی باشد. این سبک‌ها اکنون در خانه خود و در فدراسیون کاراته نشسته‌اند و می‌توان استقلال این کمیته و امتیازات موردنظر را برای سبک‌های آزاد در دل فدراسیون کاراته جستجو کرد نه در خانه‌ٔ استیجاری اغیار.
انتظار جامعه سبک‌های آزاد کاراته از بزرگان و پیشکسوتان این است که اسیر احساسات و ترفندی‌های تبلیغاتی کاذب و وعده‌های پوچ نشوند و نگاهشان به بحث استقلال سبک‌های آزاد یک نگاه منطق مدار و واقع‌گرایانه باشد.
امید است سازمان تربیت بدنی و فدراسیون کاراته هم با به رسمیت شناختن حق مسلم استقلال کاراته آزاد ایران راهکارهای علمی و کاملی را برای تسریع این پروژه کارآمد و افتخارآفرین اجراء کنند.
مطمئن باشید در کاراته آزاد ایران افرادی که دارای اغلب پارامترهای لازم مدیریت کلان باشند، کم نیستند یا حداقل آنقدر هستند که بتوان یک رفراندوم حقیقی برگزار کرد و با نظر جمع، کسی را برگزید که امضایش پای احکام و نامه‌ها باعث افتخار باشد نه مایه‌ٔ...
ماهیت، اهمیت و ضرورت استقلال و اقتدار سبک‌های آزاد کاراته یک اصل انکارناپذیر و حیاتی است و هیچ رد و عاملی نباید به حرکت سریع و رو به رشد آن خدشه‌ای وارد کند.
مسئولین محترم سازمان تربیت بدنی و فدراسیون کاراته، بزرگان و پیشکسوتان کاراته آزاد، بیائید در یک اقدام حسینی و با الگوبرداری از رفتار و منش حسین (ع) طرحی نو در ندازیم تا در برابر وجدان بیدار و خالق یکتا و در برابر نسل آینده سرافراز و سربلند باشیم.

منبع : ماهنامه دنیای کاراته