انترفرون Inierferon

عفونت حاصل از یک ویروس ممکن است از عفونت همزمان حاصل شود از ویروسی دیگر جلوگیری کند. این نمود که به نام تداخل ویروسی نامیده می‌شود که شناخته شده است. ساز و کار ظاهری که سبب این حمایت برای بدن می‌شود، به تازگی در معرض تحقیق و پژوهش گسترده قرار گرفته است. اکنون می‌دانیم که یافته‌های بدن که مورد چندین پیش حمله ویروسی قرار گرفته‌اند، ماده‌ای به نام انترفرون (بمعنی تداخل کننده) تولید می‌کنند که از یاخته‌ها بیرون می‌آید و وارد یاخته‌های مجاور آن‌ها می‌شود، و از این راه یاخته‌ها در مقابل عفونت مقاومت پیدا می‌کنند انترفرون پروتئینی پیچیده است. تولید آن توسط بدن یک نمود تعمیم یافته است که پیوسته هنگام ورود حمله ویروس قرار گرفتن یافته‌ها صورت می‌گیرد. بنابر همین خاصیت می‌باید بتوان عامل نیرومندی برای درمان بیماری‌های ویروسی تهیه کرد. ولی درین راه دشواری علمی فراوانی وجود دارد. ترکیب انترفرون بیش از آن پیچیده است که بتوانند آن را به‌صورت ترکیبی بسازند و دشواری‌های موجود بر سر راه ساختن مقادیر فراوان از آن بسیار عظیم است. حتی اگر مقادیر فراوان انترفرون در دسترس قرار گیرد، کاربردهای پزشکی آن محدود است. این ماده باید جذب یاخته‌ها شود تا بتواند از تولیدمثل تکثیر ویروس‌ها جلوگیری کند، و بهمین جهت لازم است وسایلی برای وارد کردن این ماده در یاخته‌ها در دسترس باشد تا بتواند به موقع سبب ایجاد واکنش‌های درمانی شود.

منبع : مطالب ارسال شده