پایکوبی - HAPPY FEET

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : استرالیا و آمریکا
محصول : بیل میلر، جرج میلر، داگ میچل
کارگردان : جرج میلر
فیلمنامه‌نویس : وارن کولمن، جان کالی، جودی ماریس و میلر
آهنگساز(موسیقی متن) : جان پوئل
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه. نقاشی متحرک
صدا : ایلایجا وود، بریتانی مورفی، هیو جکمن، نیکول کیدمن، هوگو ویوینگ و رابین ویلیامز


در قطب جنوبِ سرد و یخ‌زده، هر پنگوئن امرپراتوری، عشق واقعی‌اش را از طریق آواز عاشقانهٔ به‌خصوصیِ اعلام می‌دارد که در واقع بیان‌گر اصل وجودی هر یک از آنها در این دنیاست. اما خُب ̎مامبل̎ (وود) در این میان استثناست: او نمی‌تواند آواز بخواند و در عوض استعداد غریبی برای رقص ̎تِپ̎ دارد که آن را با شور و انرژی خاصی اجرا می‌کند. با این وجود، سران قوم که به شدت دنباله‌روی سنت‌های قدیمی‌اند، وحشت برشان می‌دارد و پنگوئن جوان را به خاطر آن روش‌های زندگی غیرمتعارفش، یکی از عوامل محدود شدن ذخایر غذائی‌شان می‌دانند که وجود و زندگی همه‌شان را تهدید می‌کند. اما ̎مامبل̎ که از سوی ̎جامعهٔ̎ خود طرد شده و در عین حال به ناعادلانه بودن تصمیم‌شان اعتقاد دارد، سر تسلیم فرود نمی‌آورد و به اتفاق تعدادی از دوستان واقعی‌اش به جاده می‌زند تا از دلایل واقعی این قحطی سر دربیاورد. ̎مامبل̎ در سفر پُرفرازونشیب خود خیلی چیزها دربارهٔ آن دنیای یخ‌زده یاد می‌گیرد اما از همه مهم‌تر پی می‌برد که همان استعدا ̎رقص پا̎یش شاید اتفاقاً همان چیزی باشد که بتواند در نجات هم‌نوعانش کمکش کند.
● در دل حکایت این پنگوئنِ عاشق رقص، بیش از خیلی از فیلم‌های زنده، زندگی جریان دارد. اما ضمناً می‌توان عنوان ̎تیره و تارترین فیلم شاد̎ چند دههٔ اخیر را هم به آن داد. این البته اشاره به یکی از ویژگی‌های فیلم است نه انتقاد از آن. چون بخش اعظم فیلم میلر بسیار زیبا و مهیج است و صناعت و بلندپروازی‌اش از همهٔ فیلم‌های انیمیشن دو سال اخیر سرتر است. پایکوبی مثل مولن روژ! (باز لورمان، ۲۰۰۱) ترانه‌های پاپ، از اجرای اسپانیائی ̎راه من̎ تا ̎آرزو می‌کنم̎ استیوی واندر را در هم آمیخته و ترانه‌ای از پرینس نیز فیلم را شروع می‌کند و آن را به پایان می‌رساند. چنین طیف گسترده‌ای از ترانه‌ها اگر در دستان آدم نامناسبی می‌افتاد می‌توانست کار را خراب کند ولی میلر حد و اندازهٔ استفاده از هر چیزی را می‌دانسته و ضمناً از این ترانه‌ها صرفاً به نیتی هجوآمیز استفاده نکرده است. پایکوبی اثر کارگردان ماهری است که می‌داند چه‌طور و چه‌وقت نمائی را قطع کند و به نمائی دیگر بپردازد. ضرباهنگ فیلم سریع نیست و به صحنه‌های موزیکال و غیرموزیکال اجازه داده تا نفس بکشند.