حکومت آسان می‌شود!

سخنان وزیر ارشاد در دولت نهم، معمولاً با اظهارات سایر دولتمردان متفاوت است. صفار هرندی به‌جای تکرار جملات یکسان که توسط بعضی از همکاران او بیان می‌شود و شاه‌بین آن‌ها نفوذ فساد، انفعال و کم‌کاری در میان دولتمردان گذشته است، همین مفاهیم را در قالب‌های خاص بیان می‌کند.
او اخیراً با تمجید از اظهارات و شعارهای ”توقع برانگیز“ در دولت نهم، کار برای دولت‌های بعدی را بسیار سخت دانسته است. البته از وزیر ارشاد دولت نهم که بیش از یک‌سال پیش از استقرار دولت نهم، به تحسین از روش احمدی‌نژادی در اداره کشور پرداخته بود، جزء این هم انتظار نیست، اما به‌نظر می‌رسد برخلاف نظر آقای وزیز، دولت‌های بعد اگر به چند نکته توجه کنند با سهولت بیشتری وظایف خود را انجام خواهند داد که به برخی از آن‌ها به اختصار اشاره می‌شود.
۱) دولت بعدی نباید اقدامات دولت‌های گذشته و نیز روش‌های رایج در دهه‌های قبل را بدون ارائه دلائل کافی زیر سئوال ببرید یا آن‌ها را تغییر دهد. مثلاً:
الف) اگر قرار است تجربه چند دهه‌ای کشورهای پیشرفته در خصوص تغییر ساعت نادیده گرفته شود، بهتر است در این مورد با صاحب منصبان درون دولت، مجلس، قوه قضائیه و نیز کارشناسان مستقل مشورت شود. در آن صورت دولتمردان ناچار نخواهند شد ادعای مربوط به زیان چند صد میلیارد تومانی این تصمیم را با توجیهات گوناگون شرعی و اجتماعی پاسخ دهند.
ب) برای اقداماتی از قبیل برهم زدن ساختار سازمان مدیریت، در مرحله اول با مسئول مربوطه در دولت و سپس چهره‌های صاحب‌نظر در مجلس و نیز کارشناسان خارج از دولت و مجلس مشورت شود. اگر این مشورت صورت گیرد، دولت ناچار نخواهد شد در آستانه تنظیم و ارائه بودجه سالیانه، متولی دستگاه تنظیم بودجه را تغییر دهد و رئیس اصول‌گرای مرکز پژوهش‌های مجلس نیز زبان به اعتراض نخواهد گشود که ”برای کاری که دولت، مدعی انجام ماه‌ها کارشناسی در مورد آن است، حداقل باید چند ساعت برای توجیه کارشناسان، وقت صرف می‌کردند.“
ج) قبل از آنکه تصمیم عاقلانه مجلس برای توسعه صادرات را با شعارهای عامه‌پسند زیر سئوال ببرند، نظر تصویب‌کنندگان این قانون را جویا شوند. زیرا بی‌توجهی به این نکته باعث می‌گردد که یک روز دولتمردان شعار دهند که ”به‌هیچ وجه اجازه نخواهیم داد برای منتفع شدن عده‌ای خاص، کالاهای مورد نیاز مردم صادر شود“ و پس از چند ماه، عده‌ای از دولتمردان بدون آنکه گزارشی از اجراء آن شعار زیبا ـ جلوگیری از صادرات کالاهای مورد نیاز ملت ـ ارائه دهند، ناچار می‌شوند بخش عمده‌ای از گرانی‌ها را ناشی از صادرات بی‌رویه کالاها بدانند!
۲) دولت بعدی اگر بر انتقاد از دولت‌های قبلی اصرار دارد، کافی است قدری در مورد شعارهای انتخاب شده برای این‌کار تأمل کند. اگر این نکته مورد توجه قرار گیرد:
الف) دولت بعدی در نیمه راه، برخی سوءاستفاده‌ها را تنها با ادعای مبهم دخالت ”فلان‌آقا“ و ”فلان حزب“ به اطلاع مردم نخواهد رساند و ناچار نخواهد شد دوستان شفیق را مانع معرفی بعضی از مفسدان اقتصادی بداند.
ب) دولت بعدی مجبور نخواهد بود شعار مبارزه با مافیای نفتی را به طور کلی از سخنرانی‌ها حذف کند و ابهامات ذهنی ایجاد شده برای مردم را، بلاتکلیف بگذارد.
ج) برای پاسخگوئی به عطش مردم در زمینه شناسائی مفسدان اقتصادی، یک روزنامه رسمی ناچار نخواهد شد آن‌چه را که طبق ادعای مقامات قضائی مربوط به دو میلیارد تومان وام است، بدهی دو هزار میلیارد تومانی به سیستم بانکی بنامد.
۳) برای آنکه مردم، از دولتمردان توقع خارق‌العاده نداشته باشند، کافی است مسئولان دولت بعدی، در برابر هر سخن و اظهار نظر که دولتمردان را دارای ویژگی‌های خاص و مقدس معرفی می‌کند، به شدت ایستادگی کنند. مثلاً:
الف) اگر در جلسه‌ای اظهارنظر یک مسلمان ساده‌لوح سوری مطرح شد که شأن آسمانی به مقامات دولتی می‌بخشد، باید با تأسی از روش مورد عمل رهبر فقید انقلاب، در همان جلسه به آن پاسخ داده شود.
ب) اگر نامه‌نگاری یک مقام دولتی را ”الهام الهی“ خواندند، کافی است همان مقام، قبل از دیگران زبان به اعتراض بگشاید که ”آنچه من گفتم سخن خودم نبود و همان تعالیم و مفاهیمی است که ده‌ها سال توسط بزرگان دینی و سیاسی کشور مطرح شده است“.
۴) دولت بعدی برای تسهیل فعالیت‌های خود، نه تنها باید از دشمن‌تراشی و تحریک سایر دستگاه‌های قانونی و فعالان سیاسی علیه خود جلوگیری کند، بلکه باید به هر نحو همکاری آنان را جلب نماید.
برای این‌کار، کافی است که:
الف) دولت بعدی در برابر اتهام‌افکنی برخی طرفداران ظاهری خود علیه نمایندگان مجلس که به وزیر پیشنهادی نفت رأی نداده‌اند ـ از جمله متهم ساختن آن‌ها به تأثیرپذیری از مافیای نفتی ـ ایستادگی کند و رأی دادن یا ندادن به یک وزیر را حق مجلس بنامد.
ب) با افزایش تحمل خود در برابر اظهارنظر برخی افراد که سیاست‌های اقتصادی دولت را غیرکارشناسی می‌دانند ـ حتی اگر آن‌ها را قبول ندارد ـ به مدیران اجازه ندهد این ادعا را مطرح کنند که ”چون دست‌های آنان از رانت‌ها قطع شده است، تصمیمات دولت را غیرکارشناسی می‌دانند.“
ج) برابر روال در دوره‌های قبل از دولت نهم، دولت بعدی باید قبل از معرفی رسمی کابینه به مجلس با عناصر مؤثر ـ و حداقل همفکر ـ در مجلس مشورت کند. در آن‌صورت برخی وزارتخانه‌های کلیدی، چند ماه بدون حضور وزیر اداره نخواهد شد.
۵) در موضوعاتی که مرتبط با سرنوشت کلی کشور است، قبل از اظهارنظرهای تریبونی و دستورات علنی، دولت بعدی کافی است با صاحب‌نظرانی که توفیق همکاری با دولت ندارند نیز مشورت کند. اگر این‌چنین شود:
الف) یک اظهارنظر در امور بین‌الملل، تعدادی از مدیران دولتی و گروهی از کارگزاران حکومتی را به زحمت نخواهد انداخت که یکی ناچار شود ”دولتمردان را به تغییر گفتمان پس از انتقال از کرسی دانشگاهی به جایگاه سیاسی تشویق کند“ و دیگری مجبور شود در مصاحبه با یک مجله خارجی تأکید کند که ”این‌قدر بر این موضوع تأکید نکنید.“
ب) برگزاری یک کنفرانس در داخل کشور، نمایندگان اصول‌گرای مجلس را به تشکیل جلسه غیررسمی و بیان اعتراض به خاطر مشارکت در برگزاری آن، ناچار نخواهد کرد. اگر چه این انتقاد و اعتراض نخواهد توانست هزینه‌های تحمیل شده را جبران کند.
ج) یک دستورالعمل در مورد حضور زنان در ورزشگاه‌ها، اعتراض مراجع تقلید را برنخواهد انگیخت که ”در امور دینی با صاحب‌نظران مربوطه مشورت شود و تنها به حلقه مشاوران در داخل دولت اکتفا نشود“.
البته نمونه‌های دیگری نیز می‌توان ذکر کرد اما همه این‌ها یک پیام دارد: کار برای دولت بعدی، آسان است تنها و تنها اگر ”بعضی کارها را نکنند و برخی سخنان را نگویند.“

منبع : روزنامه آفتاب یزد