دریای عشق - Sea Of Love

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : یونیورسال
کارگردان : هارولد بکر
فیلمنامه‌نویس : ریچارد پرایس
فیلمبردار : رانی تیلر
آهنگساز(موسیقی متن) : ترِوِر جونز.
هنرپیشگان : آل پاچینو، الن بارکین، جان گودمن، مایکل روکر، ویلیام هیکی، ریچارد جنکینز، پل کالدرون، ساموئل ل. جکسن، جین کانفیلد و لاری جاشوآ.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۳ دقیقه.


«کارآگاه فرانک کلر» (پاچینو) که از همسرش جدا شده و بیست سال است که با نیروی پلیس نیویورک همکاری دارد، مأمور پی‌گیری پرونده قتل مردی می‌شود که با شلیک به سرش کشته شده، در حالی که نوار ترانه «دریای عشق» در ضبط صوتش بوده. وقتی مرد دیگری به همین ترتیب به قتل می‌رسد، «کلر» و همکارش، «شرمن توهی» (گودمن) می‌فهمند که هر دو مرد در یک روزنامه محلی، به صورت شعر پیغام دوست‌یابی داده‌اند. آنان به سراغ نفر سومی می‌روند که مثل دو نفر دیگر پیغام داده، اما او متأهل است، حاضر به همکاری نمی‌شود. به‌زودی او نیز به قتل می‌رسد و حالا کارآگاه‌ها، مافوق‌های‌شان را ترغیب می‌کنند تا اجازه دهند آنان نیز پیغام‌های مشابهی را در روزنامه چاپ کنند و با تمم زنانی که به این پیغام‌ها پاسخ می‌دهند، در رستورانی قرار بگذارند (و قرار می‌شود در هر قرارملاقات یکی از آن دو پیش خدمت و دیگری نقش پیغام دهنده را بازی کند). «کلر» خیلی زود جذب یکی از مظنونان به نام «هلن» (بارکین) می‌شود که او نیز از همسرش جدا شده و اکنون با فرزندش زندگی می‌کند و در یک فروشگاه کفش مشغول به کار است . با وجود توصیه «توهی»، او انگشت‌نگاری از «هلن» را به تعویق می‌اندازد و هرچه بیشتر درگیر رابطه عاطفی با او می‌شود. گرچه همچنان به او مظنون است، به خصوص وقتی می‌بیند او در کیفش هفت‌تیر دارد و در جانواری‌اش هم نوار ترانه «دریای عشق» وجود دارد. «هلن» وقتی از هویت واقعی او باخبر می‌شود و می‌فهمد که نخستین قرارملاقات‌شان هم جزوی از برنامه تحقیق پلیس بوده، به شدت عصبانی می‌شود. در اینجا «کلر» می‌رود تا از او تقاضا کند با هم زندگی کنند اما می‌فهمد که او با تمام مقتولا قرار ملاقات داشته است. بعدتر که دیگر مطمئن شده «هلن»، قاتل است، به سراغش می‌رود اما با قاتل اصلی، شوهر سابق و حسود «هلن»، «تری» (روکر) رودررو می‌شود. در درگیری، «تری» از پنجره سقوط می‌کند و می‌میرد. چند هفته بعد، به نظر می‌رسد که «کلر» و «هلن» دوباره نزد هم بازگشته‌اند.
* از نوع تریلرهائی که در آن شخصیت اصلی و حرفه‌ای (معمولاً وکیل یا پلیس) به شکلی غیرحرفه‌ای درگیر رابطه با شخصی می‌شود که ممکن است قاتل باشد یا نباشد. کاربرد این ترفند، پنهان نگه داشتن نیمی از این رابطه است - برا حفظ تعلیق داستان رفتار شخص مظنون (بارکین) همیشه باید گنگ و مبهم باشد - در حالی که همزمان وزن قصه به سمت یکی از شخصیت‌ها سنگینی می‌کند. اما طرح داستان آن قدر کاستی دارد که تماشاگر حرفه‌ای تریلر با دیدن صحنه معرفی شخصیت «شوهر حسود» (روکر) به‌عنوان یک شاهد بالقوه، و بدون این که کارگردان دلیل منطقی برای حضور غیرعادی او بیاورد، می‌تواند به هویت قاتل پی‌ببرد. بازی خوب پاچینو شاید تنها عامل برانگیزاننده برای تماشای این تریلر مهجور باشد.