هرگز به صعود فکر نکرده ام

● گفت وگو با بیژن ذوالفقارنسب
حتماً می دانید كه بیژن ذوالفقارنسب یكی از مربیان تیم ملی در جام جهانی ۹۸ بود و حتماً یادتان هست كه او هم دستیار والدیر ویرا بود كه ایران را به جام جهانی برد و هم دستیار تومیسلاو ایویچ كه در آخرین روزهای قبل از جام جهانی از ایران رفت. با این وصف، او آدمی است كه می تواند تیم ملی ۲۰۰۶ ایران را با تیم ملی ۹۸ مقایسه كند. ما هم برای همین با او گفت وگو كردیم، اما گفت وگوی ما به بحث درباره تیم ۹۸ محدود شد چرا كه دكتر بیژن حاضر نشد درباره تیم برانكو صحبت كند.
او البته در گوشه و كنار گفته كه تمرینات ایویچ بسیار سطح بالاتر از تمرینات برانكو بوده و تیم حالا در مقایسه با تیم ۹۸ كار خاصی نمی كند. اما در این مصاحبه حاضر نشد از روش های كاری برانكو انتقاد كند و حرف هایش را گذاشت برای روزهای پس از جام جهانی.
آقای دكتر، برای نتیجه گرفتن در جام جهانی چه راهكارهایی پیشنهاد می كنید؟
تیم ملی در شرایط بین المللی خوبی قرار گرفته و مورد توجه و توقع همگان است. در تمام زوایا تحت فشار هستیم. مثل انگلستان، ایتالیا و اسپانیا زیر فشار و نگاه هستیم. خدا كند تیم بتواند این فشارها را تحمل كند. البته این مسئله به قابلیت مدیریت، كادر فنی و بازیكن ها هم از نظر روحی _ روانی برمی گردد. در حقیقت این مسائل در فوتبال ما بی سابقه بوده است. هرگز تیم ملی به این حد مخالف نداشته و زیر فشار نبوده است.
بنابراین در مقایسه با دوران قبل از جام جهانی ،۹۸ اوضاع خیلی فرق كرده...
خیلی. آن موقع تازه آغاز این موج بود، روزنامه ها تعدادشان زیاد بود. تعداد موافق و مخالف خیلی با هم تفاوت نداشت. مسئولین هم به تازگی حساسیت نشان می دادند. من خودم با تیم ملی زندگی كردم، نه وزیری می آمد سراغ ما و نه وكیل مجلسی. این حساسیت ها امروز خیلی بالا است.
پیش بینی شما از نتایج ما در جام جهانی چیست؟
هرگز به صعود فكر نكرده ام. تمام فكر و آرزوی من این است كه تیم در سه بازی گروهی خود نمایش و عملكرد خوبی داشته باشد و هویت ملی و هویت فوتبال ما را به خوبی نشان دهد. خیلی در بند نتایج نیستم و فقط به نمایش و بازی تیم اهمیت می دهم كه قابل قبول و تماشایی باشد. یقیناً نتایج خوب در پی بازی های خوب حاصل خواهد شد.
برای كسب نتیجه برابر پرتغال و مكزیك چه كار باید كرد؟
این دو تیم كاملاً متفاوت از هم بازی می كنند. یكی فشار فیزیكی و پرس وحشتناكی وارد می كند و اجازه بازی سازی و پاسكاری را نمی دهد، یكی دیگر كه پرتغال باشد سرشار از خلاقیت و بازی در عرض و تكنیك است. ما برای كسب نتیجه، به شرایط بدنی بسیار خوبی نیاز داریم، به تمرینات مداوم در دفاع منطقه ای فردی خیلی نیاز داریم. دفاع كردن در عمق را باید یاد گرفت. باید یاد بگیریم كه چگونه بازی سرعتی مكزیك را مهار كنیم و چگونه از پرس سخت آنها خارج شویم. جدا از این مسائل ما در مقابل پرتغال باید خیلی هوشمندانه بازی كنیم. خیلی ظریف و خیلی باهوش. در یك سوم میانی تجمع بازیكن داشته باشیم. مهارت های فردی آنها در حالت تك به تك بسیار بالا است و به راحتی در حالت یك مقابل یك از ما عبور می كنند. ضمناً اگر هم خطا كنیم در ضربات ایستگاهی استاد هستند. باید همه این موارد را رعایت كنیم. كار خیلی سخت است.
در جام جهانی قبلی (۹۸) اما تمرینات ما به خوبی و درخور مسابقاتی كه پیش روی داشتیم، انجام می شد. درست است؟
ما صبح ها براساس یك برنامه كاملاً عملی و یكسری از «متروسیكل های» تنظیم شده كار بدنسازی كردیم. تمرینات تاكتیكی و تخصصی را بعدازظهرها دائماً پی می گرفتیم. این وضعیت تا اردوی رم ادامه داشت. در رم مشغول كارهای سرعتی، چابكی شدیم و در عین حال بعدازظهرها كارهای تاكتیكی مان ادامه پیدا كرد تا اینكه بازی با رم پیش آمد.
بازی با رم و آن شكست وحشتناك...
آقای ایویچ تنها در روز آن مسابقه دچار یك توهم ذهنی شد و ناگهان تصمیم گرفت تیم را ۲-۴-۴ بچیند. فكر می كرد تیمش می تواند مدرن بازی كند. به هر جهت تصور می كرد به خوبی از قابلیت های بازیكنان ما آگاه است و همین اشتباه را كرد و این طور شد كه باختیم.
بحث توطئه بازیكنان نزدیك آقا جلال پس منتفی است...
این مسائل حاشیه است و من اصلاً آنها را قبول ندارم.
قبول می كنید كه بعد از این مسابقه همراه جلال طالبی به اتاق نوآموز رفتید و مقدمه اخراج ایویچ را فراهم كردید؟
بعد از بازی هم ما و هم بازیكنان یك راست رفتیم به اتاق های خودمان. همه ما صبح فردا متوجه این اخراج شدیم.
ایویچ می خواست در جام جهانی هم ۲-۴-۴ بازی كند؟
نه فقط برای آن بازی این تصمیم را گرفته بود. من بارها با او صحبت كرده بودم و او توجیه شده بود كه ۲-۵-۳ بازی كند ولی فقط در بازی با رم ناگهان دچار این توهم شد.
ظاهراً شما از انتخاب طالبی به عنوان سرمربی خیلی ناراحت شده بودید.
بله. ولی دلخوری من فقط شخصی و احساسی نبود. من به عنوان نماینده مربیان ایران به این تصمیم اعتراض داشتم حتی اگر محمود یاوری، حبیبی و علی پروین را سرمربی می كردند، من اعتراض نداشتم ولی در حالی كه مربیان ایرانی در داخل كشور زحمت كشیده بودند آقای طالبی در آمریكا زندگی می كرد. بنابراین من شخصاً ایشان را مستحق این عنوان نمی دانستم.
ایویچ هم قبل از اخراج اصلاً رابطه خوبی با آقاجلال نداشت...
نه اصلاً یكسری اطلاعات از یكسری آدم های دیگر به دست آورده بود و بنابراین نمی خواست زیاد به تیم نزدیك باشند.
می گویند اگر ترس آقاجلال نبود، ما می توانستیم حداقل جلو آلمان مساوی كنیم.
نه قبول ندارم. آلمان خیلی حرفه ای و باتجربه بود. شما بروید بازی را دوباره ببینید. در نیمه دوم هشتاد درصد شیوه تیم شان را عوض كردند و همه كارهای خودشان را تغییر دادند. كاری نمی شد كرد. كارهای گروهی آنها فوق العاده بود و ما فاصله زیادی با آنها داشتیم و ضمناً زمان زیادی برای ریكاوری هم نداشتیم.
اگر ایویچ بود، بهتر نتیجه نمی گرفتیم؟
شاید فقط ده درصد بهتر نتیجه می گرفتیم. ایویچ مربی فوق العاده ای بود. ۹۵ درصد به تمرینات و كارهای خود فكر می كرد و فقط ۵ درصد به فكر مصاحبه با روزنامه ها و تبلیغات و جواب دادن به این و آن می افتاد.

علی استیلی

منبع : روزنامه شرق