جلب سرمایه‌گذاران، ضامن حیات صنعت گردشگری

آمارهایWTO نشان می دهد میزان سرمایه گذاری در صنعت جهانگردی در سال ۲۰۰۰ معادل ۷۰۱ میلیارد دلار یا ۴‎/۹ درصد کل سرمایه گذاریها بوده و پیش بینی می شود که تا سال ۲۰۱۰ این رقم به ۱۴۰۴ میلیارد دلار یا ۶‎/۱۰ درصد از کل سرمایه گذاری ها برسد.
از سوی دیگر آمارها نشان می دهد که فعالیت های اقتصادی سفر و جهانگردی در بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ دارای رشدی معادل ۴‎/۲ درصد در هر سال خواهد بود.
بنابراین صنعت گردشگری با درآمد سالیانه نزدیک به هزار میلیارد دلار در جهان برابری و رقابت خود را با دیگر صنایع نظیر نفت و خودرو بیش از پیش عیان کرده است . در این میان کفه ترازو به سود کشورهایی پایین می آید که دارای جاذبه های طبیعی و گردشگری و همچنین کشورهایی که به لحاظ فرهنگ ، تمدن و آثار باستانی دارای توانمندی هستند.
به گمان کارشناسان و متخصصان صنعت گردشگری، مهم ترین اصل در به کارگیری پتانسیل های گردشگری، جذب سرمایه گذاری و به کار گیری توان مالی کارآمد بخش خصوصی است.
براساس محاسبات کارشناسانه، برای هر گردشگر در کشورمان نیازمند ۱۲ تا ۲۵ دلار سرمایه گذاری مستقیم هستیم تا همه توانمندی ها و زیر ساخت های گردشگری، برای توسعه گردشگری به کارگرفته شود.
«پروفسور صحراییان» معتقد است، سرمایه گذاری در صنعت گردشگری سودی معادل۲ برابر ذخایر نفتی را نصیب دولت می کند و در حالی که بیشترین حجم سرمایه گذاری در کشورمان صرف صنعت نفت می شود، سودی کمتر از پرداختن به صنعت گردشگری را از آن برداشت می کنیم.
او می گوید: «حجم سرمایه گذاری در صنعت نفت سالانه بین یک تا ۲ میلیارد دلار است، در صورتی که حجم سرمایه گذاری در بخش گردشگری بسیار ناچیز و کم ارزش تر از سرمایه گذاری در صنعت نفت کشورمان است.»
او تأکید می کند که فقط با تغییر نگاه مسؤولان و تصمیم گیران کشور درباره صنعت گردشگری و تدوین ضمانت های عملی در حمایت از سرمایه گذاران است که می توانیم به توسعه این صنعت امیدوار باشیم.
گزارش های WTO حاکی از آن است که تا سال ۲۰۱۰ یک میلیارد نفر در سطح بین المللی به جهانگردی می پردازند، همین آمار نشان می دهد، میزان تولید ناخالص داخلی صنعت توریسم در خاور میانه به ۳‎/۲۰ میلیارد دلار یا به عبارتی ۵‎/۲ درصد از تولید ناخالص داخلی منطقه درسال جاری می رسد که با در نظرگرفتن روند متعادل صعودی آن ، این میزان در سال ۲۰۱۴ به ۷۳۶ میلیارد دلار خواهد رسید . با در نظر گرفتن تمامی این اعداد و ارقام و همچنین تلاش بی وقفه مسؤولان دولتی و برنامه ریزان کشورهای عربی بویژه امارات که به عنوان چهارمین قطب گردشگری جهان شناخته شده است، سهم ایران از بازار گردشگری در سال های آتی چه میزان خواهد بود؟
با همه فراز و فرودها و چالش هایی که در پیش روی اقتصاد کلان کشور قرار دارد، استقبال سرمایه گذاران در صنعت گردشگری که مهم ترین اصل در توسعه این صنعت است، چگونه خواهد بود؟
«خرسندی» یک سرمایه گذار بخش خصوصی در دهکده توریستی در بندرعباس معتقد است، مهم ترین مانع سرمایه گذاران بخش خصوصی در صنعت گردشگری، یکسان نبودن سیاست های جذب سرمایه گذار و شفاف نبودن دورنمای فعالیت و سرمایه گذاری آن ها در کشور است. او تأکید می کند: تعریف نشدن سیاست های جذب سرمایه گذار و نقش آورده های آنان در اقتصاد کلان، همچنین نبودن ضمانت های اجرایی و عملی از سوی دولت در تأمین امنیت خاطر سرمایه گذاران، موجب کاهش استقبال سرمایه گذاران از سرمایه گذاری و مشارکت در طرح های صنعتی بویژه گردشگری شده است. این فعال صنعت گردشگری معتقد است که اگر دولت دورنمای مؤثر و مطلوبی را از سرمایه گذاری سرمایه گذاران برای آنها ترسیم کند و ازسوی دیگر موجبات تعامل و همکاری دستگاهها و ارگان های ذیربط را برای ایجاد سهولت در کار سرمایه گذاری، فراهم کند، مطمئناً استقبال سرمایه گذاران فزونی می یابد.وی خاطر نشان می کند: «فرهنگ سازی در زمینه اهمیت سرمایه گذاری در پیشرفت های صنعت و اقتصادی مهم ترین عامل در جذب سرمایه گذاران است.»«خرسندی» می گوید: «متأسفانه بحث سرمایه گذاری در ایران همیشه با رنگ و بوی سیاسی و به قولی حرف و حدیث هایی طعنه آمیز همراه است، زیرا که یک سرمایه گذار به دلایل نه چندان معقول و منطقی از سوی دیگران فردی حریص و طماع ترسیم می شود که تنها به صرف انگیزه های شخصی و مادی خویش، سرمایه گذاری و حضور یک پروژه یا یک فعالیت گردشگری را انتخاب کرده، در صورتی که به دور از همه ظواهر هر سرمایه گذار داخلی بویژه در مناطق محروم با انگیزه ها و منافع ملی وارد عرصه می شود و دستیابی به سود سرمایه گذاری خود را در درجه بعد قرار می دهد.»
«بابایی»، یکی از سرمایه گذاران منطقه نمونه گردشگری قم نیز می گوید که حضورسرمایه گذاران در بخش گردشگری یکی از جدیدترین فعالیت های سرمایه گذاری است که به صورت جدی و آشکارا آغاز شده است.
وی ادامه می دهد:« از دیرباز حمایت از سرمایه گذاران این حوزه و اتخاذ سیاست های جدید در جذب سرمایه گذاران و جلب اطمینان آنها در اقتصاد کلان کشور مورد توجه قرار نگرفته و در شرایط فعلی هم به نظر نمی آید مسؤولان تدبیری برای آن اندیشیده باشند و تأکید می کندکه یک سرمایه گذار خصوصی در کشور با معضلات مختلفی از جمله همکاری نکردن دستگاههای مسؤول و دولتی ، موانع مختلف اداری و همچنین دغدغه بازگشت سرمایه و ... مواجه است، به گونه ای که همین عوامل، بسیاری از سرمایه گذاران را در ابتدای راه از فعالیت باز می دارد.»
بابایی معتقد است: «دولت در ورود و استقبال از سرمایه گذاران بخش گردشگری مهم ترین نقش را ایفا می کند،زیرا به دلیل ظرافت و حساسیت های موجود در این بخش و تأثیر پذیری آن از تمامی حوزه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی فقط دولت است که می تواند تدوین قواعد متقن و مدون و همچنین قرار دادن ضمانت های اجرایی ، امنیت خاطرسرمایه گذاران را فراهم کند.»
به عقیده این فعال گردشگری بیش از هشتاد درصد انرژی ، توان کاری و سرمایه یک سرمایه گذار در پلان ها و راهرو های ادارات و دستگاههای مختلف می گذرد و صرف بوروکراسی اداری می شود.

مینا قاسمی

منبع : روزنامه ایران