توفان نظامی - فضایی تمام عیار ایران

پیشرفت‌های نظامی جمهوری اسلامی ایران، روز به روز بر نگرانی‌های اسراییل و آمریکا افزوده است، با این وجود اتخاذ هر نوع سیاست تهاجمی علیه این کشور برای آنان غیرممکن می‌باشد.
اقدام اخیر ایران در پرتاب آزمایشی موشک حامل ماهواره» ساخت داخل به مدار فضایی، گام مهم دیگری در پیشرفت جمهوری اسلامی در عرصه» تکنولوژی است. ناگفته پیداست که ایران، سال‌ها برنامه‌های فضایی را دنبال می‌کرده تا تأکیدی بر هدف استراتژیک خود، برای ایفای نقشی برجسته در منطقه داشته باشد.
اما آنچه باعث افزایش نگرانی‌های بین‌المللی می‌شود، این حقیقت است که تکنولوژی پیشرفته» پرتاب ماهواره» ایران می‌تواند در پرتاب موشک‌های حامل کلاهک‌های زیست محیطی، شیمیایی و یا هسته‌ای نیز به کار رود. به هر حال، ایران همچنان آزمایش‌های خود را ادامه می‌دهد و ممکن است انبوهی از موشک‌های شهاب ۳ را علیه مخالفان شناخته شده» خود در خاورمیانه، به کار گیرد!
ایران، اکنون ۳۵۰۰ سانتریفیوژ فعال یا در حال آزمایش در نیروگاه غنی‌سازی سوخت نطنز دارد و به دنبال ساخت هرچه بیشتر دستگاه‌های سانتریفیوژ است تا آنها را با ظرفیت کامل به کار انداخته و اهداف مهمتری را دنبال کند. آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی هم‌پیمان وی، نگران این مسأله هستند که ایران بتواند بازرسان سازمان انرژی اتمی را از نیروگاه نطنز اخراج کرده و تا سال ۲۰۱۰ با سرعت هر‌چه تمام‌تر، ساخت دستگاه‌های سانتریفیوژ را به منظور تولید بالای اورانیوم غنی شده، برای ساخت بمب هسته‌ای از سر گیرد. محمود احمدی‌نژاد با اعلام مواضع تند و همیشگی خود و به عنوان سیاستمداری مردم‌گرا، تلاش می‌کند حمایت عمومی را در راه مبارزه با اسراییل برانگیزد و این همان استدلال اسراییل برای جنگ با ایران و مبارزه با تجهیزات هسته‌ای این کشور است. به هر حال، اظهار نظرهای احمدی‌نژاد، در مورد بی‌ثمری پیشنهاد اخیر آمریکا، فرانسه، انگلیس، آلمان، روسیه و چین برای آغاز مذاکرات جامع حل و فصل برنامه» هسته‌ای ایران، تنها آتش خشم کسانی را بر می‌افروزد که می‌خواهند تجهیزات هسته‌ای ایران را بمباران کنند.
قدرت‌های بزرگ، اکنون در حال طرح‌ریزی دور چهارم تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران، به علت ادامه» فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم می‌باشند. همچنین، تحریم‌های جدید یک جانبه‌ای نیز از سوی آمریکا و اتحادیه» اروپا که به برنامه» غنی‌سازی اورانیوم و موشک‌های پرتابی ایران مربوط می‌شود، به سازمان‌ها و بانک‌های این کشور تحمیل شده است.
از طرفی، اسراییل همچنان بر این امر اصرار می‌ورزد که اگر تلاش‌های دیپلماتیک با شکست مواجه شود، حق دارد هر اقدام لازمی را برای توقف فعالیت‌های هسته‌ای ایران انجام دهد. این در حالی است که مقامات بلندپایه» دولت بوش، به اسراییل هشدار داده‌اند که حمله به پایگاه‌های هسته‌ای ایران، تلاش‌های آمریکا را برای یافتن یک راه‌حل دیپلماتیک تضعیف می‌کند. آمریکا، درخواست اسراییل را برای تأمین تجهیزات نظامی و حمایت از حمله به پایگاه‌های هسته‌ای ایران رد کرده است. با وجود این، واشنگتن با تأمین بودجه برای توسعه» سیستم دفاع موشکی پرتابی خدنگ ۳ اسراییل، به منظور مقابله با هر نوع موشک پرتابی از سوی ایران و همچنین سیستم آیرون دوم، برای جلوگیری از پرتاب موشک‌های کوتاه‌بُرد حزب‌الله لبنان، موافقت کرده است. آیا وعده» این سیستم‌های دفاعی جدید و ارتقا یافته، اسراییل را دچار احساس امنیت کاذب می‌کند؟ در واقع، اسراییل برای آغاز یک حمله» دو جانبه، بیش از اندازه بی‌پروا عمل می‌کند، حمله» اول به ایران و حمله» دوم به تجهیزات فرماندهی حزب‌الله لبنان، به منظور جبران نتیجه» جنگ سال ۲۰۰۶ و تضعیف تأثیر نظامی و سیاسی حزب‌الله در لبنان. رفتار حساب شده یا غیر حساب شده» اسراییل، قابل کنترل نخواهد بود، مگر این که دولت های غربی، به سرعت و قاطعانه مذاکرات جامعی را با ایران آغاز کنند. اگر برنامه» هسته‌ای و پیشرفت‌های فضایی و موشکی ایران بدون کنترل بماند، توفانی تمام عیار، به عنوان واقعیتی تأسف‌بار اتفاق خواهد افتاد. ‌ ‌

منبع : ماهنامه اقتصاد ایران