آدری هپبورن Audrey Hepburn

آدری هپبورن در ۴ می ۱۹۲۹ در شهربروسلس بلژیک متولد شد. پدرآدری بانکدار بود و به همین خاطر مجبور بود بین انگلیس، بلژیک و هلند در سفر باشد. آدری در ۵ سالگی به یک مدرسه شبانه روزی در انگلیس فرستاده شد. سال بعد پدرش برای همیشه خانواده را ترک کرد و از این پس آدری با مادرو دو برادرخوانده­اش به هلند رفتند. اما بدترین دوران زندگی آدری در همین ایام کودکی و در کشور هلند رقم خورد. در سال ۱۹۳۹ هلند تحت تصرف آلمان نازی قرار گرفت و دوران بسیاری بدی برای مردم به وجود آمد. سوتغذیه بسیار شدید و لاغری غیر عادی اندام آدری ماحصل همین دوران بود که بعدها به یکی از مشخصه­های بارز بازیگری او و یکی از دلایل معصومیت عجیب او تبدیل شد. بعدها که اوضاع کمی بهتر شد خانواده به آمستردام نقل مکان کرد و آدری فرصت پیدا کرد در کنسرواتوآر آرنهم ثبت نام کند و بعد از سه سال در ۱۹۴۸ به لندن رفت و آموزش­های خود را ادامه داد. در سال ۱۹۴۸ برای بازی در فیلم سینمایی " هلندی در هفت جلسه " تست داد و پذیرفته شد و برای نقشی کوتاه جلوی دوربین رفت. همین حضور کوتاه کافی بود تا دنیای تازه­ای به روی او گشوده شود. در همان سال در دو نمایش موزیکال " کفش­های پاشنه بلند " و" سس تارتار" به روی صحنه رفت و این روند با نمایش­های دیگر ادامه یافت . فیلم "تعطیلات رمی" در سال ۱۹۵۳ به کارگردانی ویلیام وایلرنوید ورود ستاره­ای جدید را به هالیوود داد . پرنسس اروپایی فیلم "تعطیلات رمی" با شیطنت­ها و ملاحت رویایی آدری هپبورن قلب میلیون­ها تماشاگر سینما را تسخیر کرد و باعث شد آدری راه صد ساله را یک شبه طی کند. کمپانی پارامونت که به هیچ وجه انتظار نداشت در حضور اسطوره­هایی همچون گریگوری پک و ادی آلبرت , آدری جوان و نسبتا گمنام در مرکز توجه قرار بگیرداز فروش بسیار مناسب فیلم خوشحال بود و انتخاب ویلیام وایلر را مورد تحسین قرار داد. شاید به همین دلیل بود که جلوه بی نظیر آدری هپبورن از نظر اعضای آکادمی دور نماند و او اولین جایزه معتبر زندگی هنری خود را دریافت کرد. در سال ۱۹۵۴ آدری که دیگر بازیگر معروفی بود در کنار همفری بوگارت و ویلیام هولدن قرار گرفت."سابرینا­" , کمدی رمانتیک دل انگیز بیلی وایلدر فیلم تحسین شده بعدی او بود. اما فیلم بعدی او "جنگ و صلح" در سال ۱۹۵۶ بود .
وی در این فیلم با مِل فرر هم بازی بود. بازی در این فیلم سه ساعت و نیمه باعث ازدواج این دو با هم شد . ازدواجی که پانزده سال هم دوام داشت. این زوج هنری در چند فیلم دیگر از جمله " با نمک " (۱۹۵۷) و" داستان راهبه" با هم همبازی بودند. وی سپس در دو فیلم تقریبا فراموش شده "خانه های سبز"و"نابخشوده" حاضر شد. آدری در سال ۱۹۶۱ و با فیلم " صبحانه در تیفانی " به کارگردانی بلیک ادواردز مجددا به صحنه اول سینما بازگشت. وی با این فیلم برای بار چهارمین بار نامزد اسکار شد. این فیلم یکی از متفاوت­ترین فیلم­های پرونده کاری آدری محسوب می­شود."ساعت بچه ها"،"معما"، "بانوی زیبای من" ،" چگونه یک میلیون دلار بدزدیم " ،" دو همسفر" ، "تا تاریکی صبر کن"، "رابین و ماریان" , "پیوند خونی", "آن ها همه می خندند" فیلم­های دیگر این بازیگر است.آدری هپبورن سال­های آخر عمر خود را به عنوان سفیر ویژه یونیسف به فعالیت­های بشردوستانه می­پرداخت و از اولین موسسین بنیاد کودک بود. آخرین نقش سینمایی آدری در فیلم"همیشه" ( ۱۹۸۹ ) تصویری حقیقی از او را برای هوادارانش بود ، آرام و بشاش با سرزندگی و نشاطی که قدرت و وقار ذاتی­اش را جلوه گر می­سازد. یادش گرامی باد.

منبع : ماهنامه سینما تئاتر