تلفن و نوجوان دوست یا دشمن؟ ‌

شما هم دختر و پسر نوجوان در خانه دارید؟ حتما شما نیز با جمله معروف <بسه! گوشی سوخت، تركید، آخر ماه نمی‌تونم این پول‌ها رو پرداخت كنم.> آشنایی دارید. نوجوان شما هم به محض آن‌كه به خانه می‌رسد، خود را در اتاقش زندانی می‌كند و ساعت‌ها می‌نشیند پای تلفن و با دوستانش از همه چیز می‌گوید و از نظر شما هیچ نمی‌گوید! تعجب نكنید... این وضع كاملا طبیعی است و حتی از نظر بسیاری روان‌شناسان، صحبت كردن بیش از حد با تلفن نشانه نوجوان شدن كودكان است.
پیش از اختراع تلفن، نوجوانان حراف‌ترین افراد خانواده بودند و پدر و مادر از دست آنها سرسام می‌گرفتند. با اختراع تلفن و روانه شدن آن به بازار، نوجوانان تبدیل به طرفداران پروپا قرص آن شدند و كم‌كم از فضای خانه دور شدند. متاسفانه در چند دهه اخیر نیز با تبدیل شدن تلفن‌های همراه به یك وسیله شخصی و همگانی، این موضوع شدت بیشتری یافت. درحقیقت تلفن و به ویژه تلفن همراه برای نوجوانان كاربردی دوجانبه و در تضاد هم دارد. از یك سو، با این وسیله والدین می‌توانند فرزند خود را كنترل كرده و زیر نظر بگیرند و از سوی دیگر، تلفن ابزاری است كه نوجوان با استفاده از آن با اجتماع و فضای خارج به راحتی ارتباط برقرار می‌كند و آزادتر است. فراموش نكنید كه همین روابط، نوجوان را از شر افسردگی نجات می‌دهند. او با برقراری دوستی‌های تازه از طریق تلفن به این نتیجه می‌رسد كه تنها و بی‌فایده نیست و مورد علاقه دیگران است.
نوجوانی سن حساسی است. هر گونه جدایی برای او ناراحت كننده است و از نظر او، حرف زدن تنها عامل اطمینان‌بخش در مورد تداوم یك رابطه است. نوجوانان تمایل زیادی دارند كه از خود و علایق‌شان حرف بزنند. نگاه دیگران برای آنان بسیار سنگین است. در نتیجه تلفن ابزاری بسیار مناسب است كه نوجوان در عین صحبت كردن، خود را از چشم مخاطب پنهان می‌كند. شاید از نظر شما صحبت‌های تلفنی نوجوان بیهوده و عبث باشد ولی باید بدانید كه این صحبت‌ها برای ساخته شدن شخصیت‌ او بسیار مهم و ضروری است.
نوجوان ساعت‌ها با تلفن با هم شاگردی كه فردا در مدرسه او را خواهد دید، صحبت می‌كند و اگر از او بپرسید چه می‌گفتید، به یاد نخواهد آورد چون وی درواقع پشت گوشی تلفن دیالوگی انجام نمی‌دهد. در بیشتر مواقع او تك‌گویی‌های طولانی مدت درونی دارد. در عین حال كه ارتباطش را با مخاطب حفظ می‌كند ولی به صحبت‌های او گوش نمی‌دهد. درواقع در <من> درونی خود غرق می‌شود. قبوض سنگین تلفن و بیهوده‌گویی‌های نوجوان از یك سو و فرار از والدین و رازگویی‌های او با دوستانش از سوی دیگر، برای تمامی والدین عذاب‌آور است. تلفن برای تمامی خانواده‌هایی كه نوجوانی در منزل دارند، موضوع دعوا و مرافعه است. تنها راه خاتمه دادن به این جنجال‌ها نیز صحبت كردن با نوجوان و تعیین حد و حدود برای گفتگو با تلفن است. نباید اجازه داد تلفن به مانعی برای ارتباط نوجوان با خانواده تبدیل شود. برای گفتگو با تلفن در منزل‌تان قوانینی وضع كنید. به طور مثال، زنگ زدن و جواب دادن به تلفن در هنگام صرف غذا برای خانواده ممنوع است.
مطمئن باشید با هوشمندی می‌توانید تلفن را به ابزاری برای ارتقا و پیشرفت فرزندان‌تان تبدیل كنید. نباید با اجبار وارد خلوتگاه درونی یك نوجوان شوید، در عین حال باید گاهی به او اجازه دهید با هر كه می‌خواهد درد دل كند.

منبع : روزنامه سلامت