گهواره خواهد جنبید - CRADLE WILL ROCK

سال تولید : ۱۹۹۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : تیم رابینز، جان کیلیک و لیدیا دین پیلچر
کارگردان : تیم رابینز
فیلمنامه‌نویس : تیم رابینز
فیلمبردار : ژان ایو اسکوفیه
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید رابینز
هنرپیشگان : هنک آزاریا، جان کیوساک، بیل مورای، ونسا ردگریو، سوزان ساراندون، روبن بیلدز، جون کیوساک، کاری الوز، فیلیپ بیکر هال، آنگوس مک‌فجین، کورینا کات، گرچن مول، جان تورتورو، امیلی واتسن، باربارا سوکووا و جان کارپنتر
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۳ دقیقه


در سال ۱۹۳۶، در حالی‌که اعتصاب کارگری سراسر آمریکا را فرا گرفته، انقلابی فرهنگی و نوپا، در شهر نیویورک شوری به پا می‌کند. ̎اورسن ولز̎ بیست و یک ساله (مک‌فجین) به اتفاق ̎جان هاوسمن̎ (الوز)، روی نمایش کارگری ـ موزیکال ̎مارک بلیتستاین̎ (آزاریا)، به نام ̎گهواره خواهد جنبید̎، کار می‌کنند که قرار است در ̎فدرال تیه‌تر̎ ـ که از سوی دولت حمایت مالی می‌‌شود ـ به روی صحنه بیاید. اختلاف با مدیران ̎فدرال تیه‌تر̎، تمامی دست‌اندرکاران نمایش را وادار می‌کند به چند عمارت آن‌سوتر، به سالن دیگری اسباب بکشند و به تمکین از ضوابط ̎ انجمن بازیگران̎ ، نمایش را در مقابل تماشاگران اجرا کنند. ̎آلدو سیلوانو̎ (تورتورو)، یکی از بازیگران گروه ̎ولز̎، که ایتالیائی است، مشکلاتی با خانواده‌اش دارد که با شور و اشتیاق از ̎موسولینی̎ حمایت می‌کنند. از طرف دیگر، ̎مارگریتا سارفاتی̎ (ساراندون)، محبوبهٔ سابق ̎موسولینی̎، با ̎گاری میدرز̎ (بیکر هال)، کارخانه‌دار میلیونر نشست و برخاست دارد که همسرش، ̎کنتس لاگرانژ̎ (ردگریو)، از دوستان و حامیان پروژهٔ ̎اورسن ولز̎ است. ̎نلسن راکفلر̎ (جان کیوساک)، ̎دیه‌گو ریورا̎ (بیلدز)، نقاش کمونیست مکزیکی را استخدام می‌کند تا روی دیوار سالن ورودی عمارت ̎راکفلر سنتر̎ نقاشی کند؛ ولی دیری نمی‌گذرد که هر دو به خاطر تفاوت دیدگاه‌های هنری و سیاسی و اختلاف‌نظر دربارهٔ آن کار سفارشی، درگیر می‌شوند. ̎ویلیام راندولف هرست̎ (کارپنتر)، ̎ماریون دیویس̎ (مول)، ̎فریدا کالو̎ (کات) و ̎آلیو استنتن̎ (واتسن) نیز جزو کسانی هستند که در نیویورک دههٔ ۱۹۳۰ ـ جائی‌که هنرمندان برای آزادی بیان تلاش می‌کردند ـ از آنان ذکری به میان آمده است.
● رابینز برخلاف دیگران که تصویر سینما در سینما را جذاب‌تر می‌دانند، به سراغ تئاتر رفته و در پایان فیلمش با تشییع جنازه‌ای نمادین، آن را به خاک می‌سپارد. فیلم به سنت آثار همانندش پُر از نام‌های آشناست: از اورسن ولز گرفته تا نلسن راکفلر و موفقیت فیلم هم دقیقاً در همین‌جاست. رابینز مثل فیلم‌های قبلی، توانسته بازی‌های یک‌دستی از بازیگرانش بگیرد تا تماشاگر آنان را در نقش‌هائی که تصویر ذهنی‌شان چندان هم دور نیست، باور کند. گهواره خواهد جنبید اثر هولناکی است. تصویری که رابینز از آمریکای آن دهه ارائه می‌دهد، تصویری مخوف است که در پس‌زمینهٔ روابط آمریکا ̎جریان̎ دارد. این تیرگی و خفقان بی آن‌که آزاردهنده باشد، هم‌ذات‌پنداری تماشاگر را برمی‌انگیزد و سبب می‌شود زمان ۱۳۳ دقیقه‌ای فیلم چندان طولانی جلوه نکند.