دانش آموزان تنبل راهم دریابید

معلمان در کلاس های درس با طیف وسیعی از دانش آموزان با سطح هوش و استعداد و علایق متفاوت سر وکار دارند. درس دادن به دانش آموزان علاقه مند و مشتاق که همیشه رفتار خوبی دارند و بهترین نمره ها را می گیرند بسیار لذت بخش است. اما تحمل کردن دانش آموزان تنبل و دردسرساز گاهی آن قدر سخت می شود که معلمان ترجیح می دهند آنها را کاملاً نادیده بگیرند. در واقع توانایی های یک معلم در مواجهه با همین دانش آموزان مشکل ساز محک می خورد. یک معلم باید بتواند تمام دانش آموزان را با تفاوت های فردی و تحصیلی شان بپذیرد.
اگر در کلاس اوضاع روبه راه نیست و اگر دانش آموزان آن طور که باید درس را یاد نمی گیرند، نباید قضیه را به گردن کمبود زمان یا بی استعدادی دانش آموزان انداخت. یک معلم در چنین مواقعی باید به دنبال عواملی باشد که کیفیت تدریس را کاهش داده است. اگر معلم تمام توانایی های خود را وقف آموزش و بالا بردن کیفیت کار کند، می تواند مانند هنرمندی که سرگرم آفرینش اثری هنری شده است، غرق در لذت و رضایت خاطر شود. یک هنرمند ناامید معمولاً هیچ وقت نمی تواند یک اثر هنری کامل و بدون نقص بیافریند.
زیرا همیشه مشکلات و شرایط را بهانه می کند و یک معلم ناراضی هم معمولاً کم استعدادی دانش آموزان را به خاطر پائین بودن کیفیت نظام آموزشی می داند.
معلمان برای بیشینه کردن اثر تدریس خود، باید همیشه در دسترس همه دانش آموزان باشند و برای تک تک آنها وقت صرف کنند. اگر تدریس فقط به شکل کنفرانس دادن جلوی دانش آموزان باشد، معلم چطور می تواند روی تک تک آنها اثرگذار باشد. هنر معلم شناخت همه دانش آموزان و تحت تأثیر قرار دادن آنها بدون توجه به سطح هوش و استعداد آنها و تشویق شان به بیشتر و بهتر کار کردن است. در واقع معلم هیچ وقت نمی تواند به تنهایی علم و دانش را به دانش آموزان منتقل کند، اما با دادن انگیزه به تک تک آنها می تواند به دانش آموزان یاد دهد که نه فقط در این کلاس، بلکه در همه سال های زندگی شوق یادگیری داشته باشند و برای علم آموزی و رسیدن به هدف هایشان تلاش کنند.

منبع : روزنامه کیهان