گرسنه بمان - Stay Hungry

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : هارولد اشنایدر وباب رافلسن
کارگردان : رافلسن
فیلمنامه‌نویس : چارلز گینز و رافلسن، برمبنای رمانی نوشته گینز.
فیلمبردار : ویکتور کمپر
آهنگساز(موسیقی متن) : بروس لانگهورن و بایرون برلین.
هنرپیشگان : جف بریجز، سالی فیلد، آرنولد شوار تسنگر، ر.ج. آرمسترانگ، ریچارد گیلیلند، رابرت انگلوند، هلنا کالیانیوتس و جوآنا کسیدی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه.


«کریگ بلیک» (بریجز) که تازه یتیم شده، بی‌هدف در بیرمنگامِ آلاباما پرسه می‌زند و بالاخره هم بی‌توجه به پیشنهاد عمویش برای ورود به تجارت خانوادگی فولاد، با دوستش، «هال فاس» (گیلیلند)، با یک مشت خلافکار زمین خوار ارتباط پیدا می‌کند که از او می‌خواهند باشگاه ورزشی «المپیک اسپا» را که سد راه پروژه تازه‌شان شده، بخرد. اما «کریگ» در باشگاه با آدم‌های عجیبی آشنا می‌شود: صاحب الکلی باشگاه، «تور اریکسن» (آرمسترانگ)؛ متصدی پذیرش باشگاه، «مری تیت» (فیلد)؛ «جو سانتو» (شوار تسنگر)، وزنه‌بردار اتریشی (و امید «اریکسن» برای به‌دست آوردن عنوان «آقای جهان»)؛ ماسورِ «جو»، «فرانکلین» (انگلوند)؛ و مربی کاراته خانم‌ها، «آنیتا» (کالیانیوتس). «کریگ» بی‌توجه به هشدارهای «هال» با دوستان تازه‌اش معاشرت می‌کند و بالاخره هم با «مری تیت» به هشدارهای «هال» با دوستان تازه‌اش معاشرت می‌کند و بالاخره هم با «مری تیت» صمیمی می‌شود. وقتی شبی سه نقابدار به باشگاه حمله می‌کنند، «کریگ» پیشنهاد می‌کند برای جبران خسارت، «سانتو» را با نفرت «کریگ» را ترک می‌کند. شب مسابقه «آقای جهان»، زمین‌خواران، دو خیابان گرد را سراغ «اریکسن» که دیوان شده به «مری تیت» حمله می‌کند و «کریگ» با او درگیر می‌شود. «سانتو» برنده مسابقه می‌شود و «کریگ» که دوباره با «مری تیت» آشتی کرده، باشگاه را می‌خرد تا محل کسب و کار خودش و «سانتو» باشد.
* گرسنه بمان البته تأثیر و جسارت دو فیلم قبلی رافلسن، پنج قطعه آسان (1970) و سلطان ماروین گاردنز (1973) را ندارد، ولی با این حال اثری با طراوت است که دل مشغولی‌های آشنای کارگردان را نشان می‌دهد. بار دیگر کانون توجه او شخصیت‌هائی هستند که جائی در حاشیه سیستم این دست و آن دست می‌کنند. اما اینجا حرکت فیلم به سوی اثبات این که شخصیت اصلی، «کریگ بلیک»، به هر حال هویت ثابت و از پیش تعیین شده‌ای دارد، به کمدی اجتماعی فیلم بُعدی ساده‌انگارانه می‌بخشد. مثل سلطان ماروین گاردنز اینجا نیز همه مجبورند طبق قواعد بازی عمل کنند و در مراسم انتخاب «آقای جهان»، فیلم به هجو تلقی فرصت طلبانه از رویای آمریکائی می‌پردازد. «کریگ بلیکِ» فیلم در وجود شخصیت «جو سانتو» (یک بازی اولیه و جالب از شوار تسنگر) هم یک همدل اطمینان بخش می‌یابد و هم کسی که اخلاقیاتش می‌تواند الگوئی برای زندگی باشد.