دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا

مشکلات خانوادگی - DOMESTIC DISTURBANCE


مشکلات خانوادگی - DOMESTIC DISTURBANCE
سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : هارولد بکر، دِ لاین و جاناتان د. کرین
کارگردان : بکر
فیلمنامه‌نویس : لوئیس کالیک، بر مبنای داستانی نوشتهٔ گَری دراکر، ویلیامز کومز و کالیک
فیلمبردار : مایکل سرسین
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک منسینا
هنرپیشگان : جان تراولتا، وینس وون، تری پولو، ماتیو اولیری، ربکا تیلنی، دبرا مونی و سوزان فلوید
نوع فیلم : رنگی، ۸۹ دقیقه


̎فرانک ماریسنِ̎ (تراولتا) قایق‌ساز، که از همسرش جدا شده، نگرانی‌هائی در قبال پسرش، ̎دنی̎ (اولیری) دارد ـ پسربچه‌ای یازده ساله که از وقت جدائی پدر و مادرش، گرایش‌هائی به دروغ‌گوئی از خود نشان می‌دهد. وقتی همسر سابق ̎فرانک̎، ̎سوزان̎ (پولو) خبر می‌دهد که می‌خواهد با ̎ریک بارنس̎ (وون) ـ مرد ثروتمندی که تازه وارد شهر شده و آدم خیّر شناخته شده‌ای است ـ ازدواج کند، حسادت وجود ̎فرانک̎ را فرا می‌گیرد، ولی احساس می‌کند شاید حضور و وجود ̎ریک̎، تأثیر مثبتی بر پسرش بگذارد. هنگامی که ̎دنی̎ شروع می‌کند به روایت حکایت‌هائی آشفته‌کننده دربارهٔ ̎ریک̎، ̎فرانک̎ ابتدا این حرف‌ها را پای یاغی‌گری‌های دوران نوجوانی می‌گذارد، ولی وقتی ̎دنی̎ قاطعانه ادعا می‌کند که شاهد بوده ناپدری‌اش کسی را به قتل رسانده، ̎فرانک̎ از روی غریزه به این نتیجه می‌رسد که داستان پسرش واقعیت دارد. وقتی ̎فرانک̎ دربارهٔ زندگی مرد جدید خانواده‌اش تحقیق می‌کند، به واقعیت‌های خطرناکی دست می‌یابد و به این نتیجه می‌رسد که ̎ریک̎، مردی که به نظر می‌رسد، نیست.
● بکر از آن کارگردان‌های قابل است که نه فیلم‌های خوبش ـ مثل دریای عشق (۱۹۸۹) و شهرداری (۱۹۹۶) ـ ستایش منتقدان را به هم‌راه دارند و نه فیلم‌های بدش مورد انتقاد شدید قرار می‌گیرند. مشکلات خانوادگی بهتر فیلم بکر نیست، اما تریلری ماهرانه، رضایت‌بخش، درگیر کننده، و البته تا حدودی قابل پیش‌بینی است که نیم‌‌ساعت اول را صرف پرداخت شخصیت‌ها و روابط آنان می‌کند، و سپس به سراغ تعلیق و هیجان می‌رود. ایدهٔ فیلم، بازی‌های کاملاً متقاعدکننده و فیلم‌برداری تأثیرگذار ـ کار سرسین، فیلم‌بردار زلاندنوئی آثار آلن پارکر ـ از جنبه‌های دیگر آن چشم‌گیرترند. وون در نقش شخصیت منفی داستان، بازی مطبوعی دارد و تراولتا نیز قدرتمند ظاهر می‌شود؛ اما اگر به‌جای او بازیگری با کاریزمای بیش‌تر انتخاب می‌شد و گفت‌وگوهایش هم پخته‌تر بودند، دیگر هیچ ایرادی به نقش او نمی‌شد گرفت.