راهی پیش روی جهان

سال آینده سالی پر از تنش خواهد بود؛ سالی که سرشار از تصمیم‌گیری‌های مهم و حساس خواهد بود. چگونگی حل این تنش‌ها به دیدگاه‌های ما و چگونگی مدیریت ما بستگی دارد.
به عنوان مجموعه ای از کشورها، ما سال آینده میلادی سه آزمون بزرگ را پیش رو خواهیم داشت. یکی از این سه آزمون بزرگ در حال حاضر آغاز شده است. این آزمون بحران اقتصادی جهانی نیست. من اینجا در مورد تغییرات آب و هوایی صحبت می کنم. موضوعی که به طور قطع یکی از تهدیدهای موجود جامعه بشری است.
ما تنها ۱۲ ماه بسیار کوتاه را تا اجلاس مهم و کلیدی کپنهاگ پیش رو داریم. در اجلاس کپنهاگ رهبران جهان در ماه دسامبر آینده گرد هم می آیند تا پیرامون گرمایش کره زمین به توافق برسند. ما به توافقنامه ای نیاز داریم که بتواند گسترش پیدا کند، عمیق باشد و به پروتکل های کیوتو قوت ببخشد. ما نیازمند یپمانی متعادل، کلی و قابل درک برای قرن بیست و یکم هستیم که تمامی کشورها بتوانند آن را بپذیرند و از آن استفاده کنند.
در این راستا، گامی مهم و موثر در اوایل ماه دسامبر در شهر پوزنان لهستان، جایی که وزرای آب و هوا و متخصصان این حوزه گرد هم آمدند تا در مورد آینده برنامه کاری را تنظیم کنند، برداشته شد. مذاکره در این نشست بسیار دشوار بود. آنها متعهد شدند تا در این خصوص مذاکرات بیشتری انجام دهند. برخی بر این عقیده بودند که در بحبوحه مشکلات اخیر نمی توان بر روی تغییرات آب و هوایی تمرکز کرد. اما من معتقدم که نمی‌توانیم بر روی تغییرات آب و هوایی تمرکز نکنیم. آینده زمین ما در گرو تغییرات آب و هوایی است.
دومین آزمونی که سال آینده با آن رو به رو هستیم، اقتصاد است. به طور شفاف باید بگویم که ما به یک انگیزه جهانی نیاز داریم. اقتصاد های بزرگ جهان مسوول بحران اخیر هستند که هیچ برنامه جایگزینی هم برای بهبود شرایط در نظر نگرفته بودند. نشست فوق‌العاده جی-۲۰ در واشنگتن در ماه نوامبر نشان داد که دولت ها برای هماهنگی سیاست های خود فعالیت می کنند. کوشش های انجام شده در نشست اخیر دوحه گسترش پیدا کرد.
تمام این فعالیت ها را می توان قدردانی کرد، اما ما به بیش از این نیازداریم. ورای تمام این نشست ها، ما باید نترس و با انرژی وارد عمل شویم. اگر می خواهیم از این بحران اقتصادی جان سالم به در ببریم باید عاقلانه به آن فکر کنیم. و این بدان معنا است که این هزینه ها باید سرمایه گذاری شود. این سرمایه ها باید حفظ شود، تا آنها را تنها برای حل مشکلات هزینه نکنیم، بلکه آنها را برای بنیانگذاری آینده ای با ثبات تر سرمایه گذاری کنیم.
چین پیشگامی خو را در این راه نشان داده است. ۳/۱ از ۵۸۶ میلیارد دلار پول برای برنامه انگیزه مالی در بخش طبیعت و مسائل زیربنایی هزینه خواهد شد. چینی ها این فرصت به دست آوردند تا چالش های متفاوتی را با هم حل کنند، شغل ایجاد کنند، انرژی ذخیره کنند و با تغییرات آب و هوا مبارزه کنند. ایالات متحده امریکا، با ریاست جمهوری باراک اوباما نیز قصد دارد تا چنین برنامه ای را پیاده کند.
این سیاستگذاران می دانند که سرمایه گذاری در صنعت جایگزینی سوخت و تکنولوژی های دوستار محیط زیست می تواند محیطی امن تر، وابستگی به انرژی کمتر و رشد توسعه بیشتر را به همراه داشته باشد. اما آنها همچنین می دانند که سرمایه گذاری سبز می تواند ایجاد شغل کند، و انگیزه ای برای رشد و توسعه هم در حال حاضر و هم در آینده باشد. کشورهای دیگر نیز باید از این روند پیروی کنند.
سومین آزمونی که در سال میلادی جدید با آن مواجه خواهیم شد، مسئله اصول واقعگرایانه است. تغییرات آب و هوایی و بحران اقتصادی تنها بحران های پیش روی ما نیستند. البته، آنها چالش ها و تهدیدهای دیگری را هم به همراه دارند:
ـ عدم امنیت غذایی، ناپایداری در بازار مواد و انرژی و افزایش فقر. هیچ کشوری از این موضوع مستثنا نیست. اما کشورهای فقیر بیش از سایر کشورها در معرض آسیب قرار می گیرند.
اگر این مسئله به درستی مدیریت نشود، بحران امروزی اقتصادی، فردا به بحرانی انسانی تبدیل خواهد شد. جرایم اجتماعی و بی ثباتی سیاسی افزایش پیدا خواهد کرد و مشکلات جدیدی زاده خواهد شد. خطرها، یکی پس از دیگری ظهور خواهند کرد.
بنابراین سال آینده ما باید به صورت یکپارچه و با همکاری تمامی کشورهای جهان دست به کار شویم. گام هایی که ما برای مبارزه با بحران اقتصادی بر می داریم باید با همکاری همه کشورهای جهان باشد- فقرا باید به اندازه ثروتمندان همکاری کنند. برنامه های کمکی برای توسعه کشورها باید به عنوان بخشی از برنامه هر کشوری قرار بگیرد تا بتوانیم از پس بحران اقتصادی برآییم. حداقل اینکه نباید از بحران اقتصادی به عنوان بهانه ای برای کمک نکردن به توسعه استفاده کنیم. ما باید به تعهداتمان برای رسیدن به اهداف توسعه هزاره پایند باشیم و در قبال آنها احساس مسوولیت کنیم.
ما در آستانه یک چند جانبگی هستیم. آونگ تاریخ به سمت سازمان ملل و کشورهای متحد است. چالش هایی که امروز با آنها مواجه هستیم در واقع چالش های پیش روی تمام ملت ها و ما باید با یکدیگر همکاری کنیم تا:
ـ با تغییرات آب و هوا مبارزه کنیم، سیستم مالی بین المللی را از نو بسازیم و برای توسعه و نو سازی تلاش کنیم.

مترجم : آرزو دیلمقانی

منبع : دیپلماسی ایرانی