گذشت برای رسیدن

عبور از آنچه سد راه عاطفی ما می شوند، همواره نعمت بزرگی است که کمتر میسر می شود. در زندگی هر انسانی دلخوری ها و کینه ها گاهی چنان حاکم می شود که فاصله حرف اول را می زند.
در این گیرودار است که باید از موانع و گذرگاه هایی عبور کرد که تنها خوبی ها را در سایه آن دید و تمام خویشتن خود را به فراموشی سپرد.
اگر کسی بتواند از این گذرگاه صعب العبور تمام منیت های خود را به کناری بگذارد بیش از نیمی از راه را با موفقیت گذرانده است و از آن پس است که نگاهش به دنیا دگرگون خواهد شد و طراوت روحی خاصی بر وجودش خواهد نشست که حاصل آن زلال شدن و شفافیت روحی است. آینه تمام این خوبی ها را می توان در لبخند رضایتی دید که ناخودآگاه بر لب های او نقش خواهد بست.
در این زمان است که نه تنها انسان های دیگر از بودن در کنار او احساس آرامش و رضایتمندی می کنند، بلکه خداوند نیز از داشتن چنین بنده ای به فرشتگان مباهات خواهد کرد.
فاطمه فیضی

منبع : روزنامه ایران