رباب

رباب همسر امام حسین (ع) دختر «امرء القیس بن عدی بن اوس» بود و مادرش «میسور» دختر عمرو.
او در کربلا با امام (ع) و دو فرزند خود سکینه و علی اصغر همراه شد، این زن پس از کربلا و اسارت به مدینه رفت و از بهترین و برترین زنان زمان خود به شمار رفت.
رباب پس از تحمل آن همه مشقت و رنج و اسارت و سختی که در کربلا، کوفه و شام تحمل کرده بود، در مدینه شب و روز بر شهادت امام حسین (ع) و یارانش اشک ریخت و شعر سرود. او روزها در آفتاب می ماند و با گریه می گفت: با چشمان خود حسین (ع) را دیدم که گرمی آفتاب بدنش را می گداخت.این بانوی بزرگوار با عزاداری و این حرکات به قیام علیه ستم یزید و عاملانش می پرداخت.

مصطفی جوان‎/ کارشناس ارشد تاریخ

منبع : روزنامه ایران