حبس والدین، رنج فرزندان

وقتی یکی از ستون‌های خانواده یعنی پدر یا مادر در زندان باشند کل خانواده رنج می‌کشند. اما وقتی به هر دلیلی والدین هر دو زندانی باشند، تمام رنج بر شانه‌های ظریف فرزندان سنگینی می‌کند؛ رنجی که تحمل آن برای بزرگسالان دشوار است چه برسد به کودکان و نوجوانان. این گروه بشدت آسیب‌پذیر هستند و ممکن است در این دوران دچار لغزش‌ها و سختی‌های بسیاری شوند که بنابر تحملشان برای کاهش رنج خود دست به هر کاری می‌زند.
وقتی والدین به واسطه خطا و جرم خود محکوم به زندان شوند نخستین و آشکارترین تاثیر روی فرزندان احساس خشم و سردرگمی‌ است.
در چنین شرایطی فرزندان به شدت احساس ناامنی و در مواردی گناه و تنهایی می‌کنند. این گونه احساسات می‌تواند در زندگی عاطفی تحصیلی و حتی اجتماعی آنها تاثیر قابل ملاحظه‌ای داشته باشد.
فرزندانی که در سنین پایین‌تر هستند، باید خانه را ترک کنند و در کنار اقوام و آشنایان بمانند. کودکان گریه و بیقراری می‌کنند و منزوی می‌شوند. در بسیاری از موارد تمایل به مدرسه رفتن بخصوص در روزهای اول سال تحصیلی از بین می‌رود و رفتارهای ناهنجاری در مدرسه از آنها دیده می‌شود.
برخی از کودکان فکر می‌کنند بچه بدی بودند و به خاطر کارهای بدی که انجام داده‌اند والدینشان را از آنها دور کرده‌اند.
بدین ترتیب احساس اعتماد به نفس و عزت نفس آنها کاهش می‌یابد و عوارض آن گاهی به صورت احساس کمبود و انتقام تا آخر عمر با آنها خواهد بود.
کارشناسان اعلام کرده‌اند بدترین سن برای فرزندانی که والدینشان در زندان هستند، سن ۵ تا ۱۳ سال است. البته سن ۱۳ تا ۱۸ سال نیز دوران شکننده‌ای برای فرزندان است، اما در سنین پایین‌تر به دلیل وابستگی بیشتر فرزندان به والدین عواقب شدیدی به همراه دارد که در بسیاری موارد بر سلامت جسمی‌ آنها نیز تاثیر می‌گذارد.
طبق آمار فقط در آمریکا بیش از ۱۵۰ هزار فرزند در حالی زندگی می‌کنند که والدینشان در زندان هستند.
‌ ۷ درصد از فرزندان در زمانی که به مدرسه می‌روند می‌دانند که باید در انتظار مجازات یا حتی اعدام والدین باشند که این احساس کشنده‌ای است.
‌۶۶ درصد از زنان و ۵۹ درصد از مردان در شرایطی در زندان به سر می‌برند که فرزندان زیر ۱۸ سال دارند.
‌در ۸۵ درصد از مادران زندانی شدن نخستین تجربه دوری آنها از فرزندان بویژه کودکانشان است.
در نظر داشته باشید داشتن ارتباطی سالم و مناسب با فرزندانی که والدینشان در منزل و در کنارشان زندگی می‌کنند، کار سختی است و نیاز به مهارت دارد. حالا اگر قرار باشد والدین در زندان باشند و افراد غیرماهر و ناآگاه نیز با این فرزندان در ارتباط باشند، معلوم نیست چه بر سر آنها خواهد آمد.
از سال ۱۹۹۷ بشدت بر تعداد مادرانی که به زندان می‌روند افزوده شده و بدین ترتیب بیش از یک دهه است فرزندان نه تنها شاهد دوری و زندانی شدن پدران، بلکه شاهد دوری و زندانی شدن مادران خود نیز هستند.
از سال ۱۹۹۹ به بعد در آمریکا بیش از یک میلیون و ۲۸۵ هزار فرزند به دلیل زندانی بودن هر دوی والدین تحت سر پرستی افرادی دیگر قرار گرفته‌اند. این فرزندان می‌دانستند خودشان پدر و مادر دارند، اما مجبور بودند با فرد یا افراد دیگری زندگی کنند که هماهنگی و تطابق با زندگی جدید منجر به بروز مشکلات زیادی برای آنها و افراد سرپرست می‌شود.
متاسفانه تعداد زندانیان نیز نسبت به سال‌های گذشته افزوده شده و این به سبب سختگیری‌های قانونی نیست، بلکه به دلیل پیچیدگی‌های زندگی و ارتکاب بیشتر جرم و جنایت به علت تنگدستی، ناتوانی در گذران زندگی، فریب خوردن توسط افراد سودجو و ... است.
در انگلستان از سال ۲۰۰۰ به بعد تعداد کودکانی که والدینشان در زندان هستند ۸ برابر شده و این آمار تکان‌دهنده است.
مشکل دیگری که برای فرزندان دور از والدین وجود دارد، این است که در بیشتر نقاط دنیا مدت زمان محکومیت افزایش یافته که شاید یکی از دلایل آن دوری افراد از ارتکاب جرم و جنایت باشد.
به طور متوسط محکومیت‌ها در کشورهای غربی حدود۷ تا ۱۲ سال است که این در مورد جرائم نه‌چندان مهم است. حالا تصور کنید فرزندی که در مدت ۱۲ سال والدین خود را ندیده یا فقط چند بار از آنها خبر گرفته، چطور می‌تواند با الگوبرداری مناسب پس از این دوران با آنها ارتباط برقرار کند یا این‌که خودش فرد سالم و مثبتی در روابط خانوادگی‌اش باشد.
بدتر از همه این‌که به سبب افزایش مصرف مواد مخدر در کشورهای گوناگون بسیاری از والدین در خارج از زندان نیز به مصرف مواد مخدر می‌پردازند و در وضعیت نامناسب روحی، ارتباط مناسبی با فرزندان برقرار نمی‌کنند، بخصوص در مواردی که مادر در دام مواد مخدر باشد آسیب‌های جبران‌ناپذیری در خارج از زندان نیز به فرزندان می‌رسد.
در اروپا حدود ۴۸ درصد از مادرانی که در حبس به سر می‌برند سابقه استفاده از مواد مخدر را دارند.
اغلب این افراد از نظر روحی تعادل ندارند و از نظر موقعیت اجتماعی نیز در سطح پایین جامعه هستند.
این گونه خانواده‌ها با مشکلات مالی زیادی که دارند به زندان می‌روند. فرزندان مجبورند از سنین پایین با مشکلات زیادی روبه‌رو شوند، با سختی شکم خود را سیر می‌کنند و به همین دلیل بیشتر به جای کسب علم و تحصیل ناچارند کار کنند تا شکم خود و گاه خواهر و برادرانشان را سیر کنند. بدین ترتیب عجیب نیست که در آینده نیز نخواهند توانست از نظر اجتماعی و موقعیت مالی در حد خوبی باشند و به همین سبب احتمال لغزش و خطای آنها نیز بعید نیست.
پس والدین خطاکار نسل بعد از خود را نیز با اشتباهاتشان تباه می‌کنند.

مترجم : سحر کمالی‌نفر
منبع:cwla

منبع : روزنامه جام‌جم