روش‌های جادویی برای حرف شنوی

‌همه ما می خواهیم فرزندانمان حرف شنو باشند. خیلی اوقات، وادار کردن بچه‌ها به این که رفتار شایسته ای ‌داشته باشند مشکل است . روش " هر چه می گویم همان است " که بیشتر والدین به آن متوسل می‌شوند، معمولاً ‌بی‌فایده است. خوشبختانه روش‌هایی برای اداره رفتار بچه‌ها وجود دارد که بدون برخورد ، بدون اشک و قهر، ‌فریاد ، کتک کاری و یا توهینِ زبانی است . در این مبحث سعی کرده ایم اصولی را ارائه دهیم که عمل به آنها به ‌شما و فرزندتان کمک می‌کند تا به هدف مطلوب برسید. شروع واقعی این گونه تربیت، از سال های آغاز کودکی ‌است.
‌۱‌) برخورد مثبت داشته باشید. به رفتار مناسب فرزند خود توجه و در همان لحظه از آن تعریف کنید . سپس ‌از او درخواست نمایید تا فعالیت بعدی را انجام دهد. در این روش برای هر کاری که ‌کودک درسـت انـجـام مـی‌دهـد امـتـیـازی قـائـل شـوید،به نوعی که گویی جادویی در کار است، او به طورباور نکـردنـی‌، درخـواسـت هـای بعـدی را اجـابت می‌کند. به طور مثال بگویید:< آفرین که یک لیوان شیر خوردی. حالا بیا ‌کمی تخم مرغ بخور. خیلی خوب مسواک زدی. حالا بیا لباس خوابت را بپوش. >
‌۲) ‌ برای کنترل او به نرمی رفتار کنید. هر گاه ازکودک خود خواهشی دارید ، به سمتش بروید و به نرمی او را ‌لمس کنید . به طوری که حضور شما تقریباً موافقت کودکتان را ضمانت کند. اکنون درست در جایی هستید که ‌فرمان شما به یک عمل تبدیل می شود. هنگامی که خواهر و برادر مشغول نزاع و درگیری هستند، نباید با داد و ‌بیداد دعوا را متوقف کنید. به جای آن، به طرف آنها بروید و صحبت کنید . خیلی اوقات همین آرامش شما بـرای سـاکـت کـردن بچـه‌ها کافی است. ‌اگر می‌خواهید موافقت کودک خود را جلب کنید کمتر از " نه موکد " استفاده کنید و حتی المقدور از حبس کردن ‌او در اتاقش خودداری نمایید.
‌۳) ‌ فرزند خود را راهنمایی کنید. اگر به چیزی دست می زند که نباید دست بزند ، به او بفهمانید که دقیقاً چه ‌چیزهایی را می تواند لمس کند یا بردارد . اگر روی مبل بالا و پایین می پرد ، به جای اینکه او را سرزنش کنید‌، جایی را که می تواند جست و خیز کند به او نشان دهید. اگر فرزندتان روی دیوار رنگآمیزی می کند ، مداد ‌رنگی را از دسترسش دور کنید و برایش توضیح دهید که چه طورمی تواند از مداد رنگی به درستی استفاده کند. ‌اگر فرزند خردسالتان روی میز ایستاده و می‌خواهید او را پایین بیاورید، به او بگویید " اجازه نداری روی میز ‌بایستی ، خودت پایین می آیی یا من کمکت کنم ؟ " در این صورت، شما به نوعی ناتوانی‌های او را مهار می‌کنید ‌و اعتماد به نفس از شما به فرزندتان انتقال می یابد . ‌هر گاه ازکودک خود خواهشی دارید ، به سمت او بروید و به نرمی او را لمس کنید .
‌۴) فرزند خود را برای حضور در جمع آماده کنید. قبل از هر وضع جدیدی همچون سوار شدن به هواپیما یا ‌حضور در جشن تولد ، موقعیت را برای او شرح دهید و انتظارات واقعی خود را بیان کنید. بـه طـور مـثـال بـگـویـیـد‌:‌ <وقـتـی سـوار هـواپـیما می‌شویم، در آنجا صنـدلـی مخصـوص خـودت را داری و باید کمربندت را ببندی. می توانی ‌کتاب بخوانی، چیزی بخوری یا با اسباب بازی کوچکی بازی کنی. وقتی فردا به جشن تولد می رویم ، از تو انتظار دارم شـلـــوغ نـکـنـــی و هـنـگــامــی کــه دوسـتــت کادوهایش را باز می‌کند، بنشینی و تماشا کنی.>
‌۵) ‌ به کودک کمک کنید که کمی جلوتر را ببیند. بچه‌ها در هر موقعیتی که قرار دارند، رویدادهای بعدی را نمی‌بینند و فقط در لحظه زندگی می‌کنند . برای همین، هنگام گذر از مرحله‌ای دیگر، دچار مشکل می‌شوند. بنا ‌براین بهتر است هنگامی که می‌خواهید کودک را از جایی که دوست دارد به جای دیگری ببرید ، ابتدا پنج دقیقه قبل او ‌را مطلع کنید که تا چند لحظه دیگر باید اینجا را ترک کنی. اگر بی خبر دست او را بگیرید و به جای دیگری ببرید ‌باعث آزار او می شوید.
‌۶) ‌ از جایی که برای او مشکل ساز است دور شوید. اگر هر بار با کودکتان به سوپر مارکت رفتید و با مشکلاتی روبرو شدید ، زمانی به آنجا بروید که کسی از او نگهداری می‌کند. بهتر است مدت یک ماه ‌او را همراه خود به خرید نبرید ، این مدت ، زمان مناسبی است که این چرخه منفی بشکند و به شما و فرزندتان ‌اجازه دهد که روال عادی پیدا کنید. ‌علت انجام هر کاری را برای کودک توضیح دهید.
‌۷) ‌ در هر مرحله او را راهنمایی کنید. کارهای روزمره را به طور منظم انجام دهید. لباس پوشیدن ، مــســـــواک ‌زدن، بـــــاز کـــــردن در، تــمــیــــز کـــردن اسباب‌بازی‌ها و رفتن به رختخواب، همه اینها مجموعه ای هستند که ‌رویدادهای مهم روزانه محسوب می‌شوند. شما می خواهید فرزندتان هر یک را با موفقیت پشت سر بگذارد و در ‌گذر از هر مرحله ، رفتار مناسبی داشته باشد . دقت کنید که هر یک از مراحل رشد کودکتان در کارهای روزمره ‌پنهان شده است. او به تدریج می‌تواند کفش‌هایش را بپوشد و یا به حمام برود. شما نخست باید او را از لحاظ ‌فیزیکی ( در هر مرحله انجام امور روزانه) راهنمایی کنید و بعد فقط نظاره‌گر باشید. مثلا بگویید: " من ‌نمی‌توانم لباست را دربیاورم ؛ اما تو را تماشا می کنم که چطور این کار را می‌کنی ."
‌۸) گاهی بعضی امور را به کودک یادآوری کنید. بچه‌ها به راحتی ممکن است چیزی را فراموش کنند . این وظیفه شماست که بعضی موارد را به آنها تذکر دهید . مثلاً اگر کودک شما فراموش کرد به دستشویی برود باید ‌با مهربانی به او بگویید: < وقت دستشویی رفتن است.> یک کلمه یادآوری برای او بسیار مفید خواهد بود. به ‌جای اینکه بگویید " اتاقت را مرتب کن " بهتر است به مورد مشخصی اشاره کنید . یعنی بگویید < کتاب‌ها را در ‌قفسه بالا‌ و اسباب‌بازی‌ها را در قفسه پایین بگذار.> هر قدر فرمان های شما واضـــح‌تـــر بــاشــد پــذیــرفــتـن آنـهـا بـرای ‌کـودک آسان‌تراست.
‌‌ ‌۹) هنگام فرمان دادن به کودک ، از دستورات واضح و روشن استفاده کنید. علت انجام هر کاری را برای کودک توضیح دهید. همان‌طور که شما و فرزندتان در حال مسواک زدن هستید ، برای آگاهی او توضیح دهید که چه کار ‌می کنید و چرا . مثلاً بگویید : " ببین من خمیر دندان را به تمام دندانم می رسانم. می خواهم همه جوجوهایی که آنجا زندگی می‌کنند را دربیاورم. حالا با آب ، دهانم را می‌شویم، غرغره می‌کنم و بعد آب دهانم را بیرون ‌می‌ریزم . بیا با هم این طوری مسواک بزنیم ."

منبع : روزنامه آفتاب یزد