مدیران جسور؛ روابط عمومی های قوی

تجربه نشان داده است كه در كشور ما متأسفانه بسیاری از مدیران ارشد سازمان ها، نهادها، وزارت خانه ها، شركت ها و دستگاه های دولتی و خصوصی به دلیل پرهیز از پاسخگویی از داشتن روابط عمومی های قوی طفره رفته و فضا و میدان مناسبی در اختیار روابط عمومی ها قرار نمی دهند تا به این وسیله بتوانند با اعمال نظرهای حذفی و غیر تخصصی جریان آزاد اطلاعات را دچار خدشه كنند.
همیشه تصور بر این است كه اگر مردم كمتر نسبت به مسائل دستگاهمان آگاهی داشته باشند، كمتر در مذان اتهام و یا ابهام قرار می گیریم؛ حال آنكه سطح آگاهی های مردم در عصر دانایی محور و توسعه و گسترش وسایل ارتباط جمعی در دهكده ی جهانی باعث شده است كه مردم با دسترسی به كانال های مختلف كسب اخبار، از تمام زوایای یك رویداد به اشكال مختلف آگاه شوند و در چنین شرایطی به جای اینكه مدیران با استفاده از همین ابزار ارتباطی و با كمك روابط عمومی های قوی ضمن بیان كاستی های خود برای مخاطبین علاوه بر همراهی آنان در برنامه ها، زمینه های تولید یا گسترش شایعات را در مورد دستگاه خود مسدود و باعث ارائه ی تصویر روشنی از دستگاه در افكار عمومی خواهند شد.
متأسفانه بسیاری از ما چنین می پنداریم كه فعالیت های ما باید صد در صد خالی از اشكال باشد و به محض وارد نمودن اشكالی به ما؛ بلافاصله جبهه گیری كرده و در صدد تكذیب آن برمی آییم و جسارت پذیرش نقص های خود را نداریم.
در مقابل مدیرانی كه این جسارت را دارند و به اطلاع رسانی به عنوان ابزاری برای معرفی بهتر فعالیت های دستگاه خود می نگرند همیشه به دنبال روابط عمومی های قوی هستند؛ آنها را مشاورانی امین می دانند و با میدان دادن به آنان مسیر معرفی دستگاه خود را هموار تر می سازند؛ ضمن آنكه به این نكته نیز واقف هستند كه ممكن است در این مسیر خطاهایی هم داشته باشند.

منبع : پنجره