روش‌های جامعه‌شناسی جهانگردی

مشاهده نخستين روش و شيوه‌اى است که در جامعه‌شناسى جهانگردى به کار گرفته مى‌شود. اين روش در مورد جهانگردان و نيز جهانگردان - مسافران اجراء مى‌شود. زيرا همچنان که رنه‌هوردن خاطر نشان ساخته است: 'براى اينکه بتوانيم سيمائى زنده و واقعى از فرانسهٔ سده‌هاى پيشين داشته باشيم، هيچ‌چيزى به اندازهٔ يادداشت‌هاى مسافران، هر چند خشک و ساده، ارزش ندارد. روى هم رفته مسافران در يادداشت‌هاى خود به آداب و رسوم مردم سرزمين‌هاى مورد بازديد و تفاوت‌هائى که ميان آداب و رسوم آنان با آداب و رسوم مردم کشور و سرزمين خود آنها وجود داشته است، اشاره کرده‌اند. ملى‌گرايان، جز به‌منظور هجو يا ابراز عشق و شيفتگى خود سخن نگفته‌اند. آنان هيچ دليل وبرهانى براى توجه و درج همهٔ جنبه‌هاى زندگى روزانهٔ خود نداشته‌اند.'

نخستين پرسش‌نامه در زمينهٔ جامعه‌شناسى جهانگردى و جهانگردان در دههٔ ۱۹۵۰ تدوين گرديد. بنابه دلايل کارى و اجرائي، جهانگردى نخست در چارچوب جامعه‌شناسى اشخاصى که تشکيل‌دهندهٔ مشتريان جهانگردى هستند و زمينه و عرصهٔ اجتماعى که در آن قرار دارند، مورد تحليل قرار گرفت. سپس به منزلهٔ شيوهٔ پژوهش اين تحقيقات برگزيده شد. فقط به تازگي، يا به‌عبارت ديگر با تأخير بسيار زياد، تشريح تغييرات اجتماعى کيفى و کمّي، که بر اثر جهانگردى روى مى‌دهند، پيشنهاد شد و از فنون و روش‌هاى ديگرى براى تشريح و توضيح اين بخش از جامعه‌شناسى جهانگردى استفاده شد.