تعادل در بازارهای جهانگردی

در اقتصاد بازار، نظام قيمت‌ها در بازار هر محصول، بايد در جهت برابرى دو مقدار عمل کند. اين دو، مقدار محصولى است که توليدکنندگان مايل به عرضهٔ آن هستند و ديگرى مقدار محصولى است که مصرف‌کنندگان ميال به تقاضاى آن هستند. به‌عبارت ديگر، عرضه و تقاضا بايد برابر شود. طبق نظريهٔ اقتصادي، اگر قيمت محصول به قدرى بالا باشد که اين برابرى حاصل نشود عرضه‌کنندگان قادر به عرضهٔ کل محصول توليد شده نخواهند بود و بنابراين، قيمت يا مقدار عرضه بايد کاهش يابد. اگر قيمت بسيار پائين باشد مازاد تقاضا وجود دارد و خريداران قيمت بالاترى را که موجب افزايش عرضه خواهد شد پيشنهاد مى‌کنند. براى هر محصول، به فرض اينکه ساير شرايط ثابت باشد يک قيمت و مقدار تعادلى واحد در بازار وجود خواهد داشت که معرف تعادل جزئى در کل اقتصاد است.

در اقتصاد هر کشور مجموعهٔ تعادل‌هاى جزئى دو چيز را معين مى‌کند:

- تعادل عمومى (کليهٔ بازارهاى وابسته با يکديگر)

- تخصيص منابع به توليدکنندگانى که مايل و قادر به پرداخت هزينهٔ خريد نهاده‌ها باشند و در روش‌هاى توليد، با صرفه‌ترين نهاده‌ها يا عوامل را به‌کار برند.

در عمل، کارکرد ساز و کارهاى قيمت به‌ندرت مى‌تواند به اين سهولت به تعادل پاک‌کننده بازار دست يابد. در بيشتر بازارها، تجارت آزاد با موانع و نقايص انحصارى روبه‌رو است؛ دولت‌ها در بازار دخالت مى‌کنند و برخلف نظريهٔ اقتصادي، توليدکننده و مصرف‌کننده به‌ندرت با شناخت کامل بازار، خريد و فروش مى‌کنند. علاوه بر اين، بازارها پويا هستند. بنابراين، شرايط دائماً متغير بازار ممکن است هرگز اجازه حصول موقعيت تعادلى با ثباتى را ندهد.