نبودن یا از دست دادن یک والد چه مشکلاتی برای کودک ایجاد می کند؟

کودک برای کسب سلامت روانی احتیاج به محیط خانوادگی آرام و حمایت کننده دارد. وجود پدر و مادر و انجام درست وظایف مربوطه شان و ایجاد رابطه ی گرم با کودک از مهم ترین عوامل فراهم کننده ی چنین محیطی است. در صورتی که یکی از والدین در این مرحله ی سنی (تولد تا یک سالگی)حضور نداشته باشد، کودک از یکی از ستون های مهم سلامت محروم می ماند. از آن جا که کودک برای ارضای نیازهای جسمی و عاطفی خود در ابتدای زندگی به مادر بیش تر از پدر وابسته است، فقدان مادر اثراتی به مراتب بیشتر بر وی خواهد گذاشت.

از دست دادن مادر برای نوزاد عامل تنش شدیدی به حساب می آید که به شکل مشکلات جسمانی یا رفتاری در آن دوره و در زندگی آینده خود را نشان می دهد. بعضی ویژگی های مثبت عاطفی و روانی تحت تأثیر مراقبت و رفتار پرعاطفه ی مادر در کودک شکل می گیرد. 

احساس خوش بینی نسبت به زندگی، دیگران و خود و هم چنین اعتماد کردن و دیگران را دوست خود دانستن از جمله ی این ویژگی هاست. نبودن یا از دست دادن مادر در دوره ی نوزادی موجب اشکال در شکل گیری عواطف مثبت می شود و پایه های یأس، نومیدی، انزوا و بدبینی را در کودک پی ریزی می کند.

جدایی و فقدان به تنهایی عامل خطر حتمی برای بروز اختلالات مداوم روان پزشکی نیست و با وجود این که برای نوزاد واقعه ی بسیار دردناکی است ولی برخوردهای والدی که با کودک زندگی می کند و شرایط محیطی نقش بسیار مهمی در جبران این فقدان دارند. رفتار حمایتگرانه و توأم با عاطفه ی والدِ باقی مانده می تواند تا حد زیادی کمبود والدِ غایب را جبران نماید.

عامل بسیار پراهمیت دیگر وجود یا نبود جانشین مناسبی است که بتواند همان رفتار مادرانه را با نوزاد در پیش بگیرد. مادربزرگ، خاله، عمه یا نامادری اگر رابطه ی عاطفی خوبی با کودک برقرار کنند، مانع بروز کمبودهای عاطفی در وی می شوند. در این وضعیت کیفیت مراقبت های بعدی نقشی تعیین کننده دارد.

نی‌نی‌بان جدیدترین و بهترین مطالب خود را در تلگرام و از طریق سه کانال «راهنمای بارداری»، «کودک‌یاری» و «سلامت جنسی» در اختیار شما قرار می‌دهد