سرمایه گذاری برای آینده، سهم روح بچه ها چه می شود؟

شهرزاد: يكي از دوستان پس از هدفمند شدن يارانه ها به نكته ظريفي اشاره ميكرد. ميگفت اينجور وقتها كه بيشتر زير فشار زندگي قرار ميگيريم، نخستين بخشي كه قرباني ميشود فرهنگ است. وقتي آهي در بساط نداريم، نخستين انتخابمان حذف از سبد خريد محصولات فرهنگي است؛ محصول فرهنگي هم معمولا شامل روزنامه، مجله، كتاب، بليط سينما و CD موسيقي كلاسيك است. اين حذفيات فرهنگي، صدمه اش به بچه ها ميخورد. وقتي وضع ماليمان چنگي به دل نميزند، بچه ها را از محصولات فرهنگي محروم ميكنيم؛ از كتاب و بازيهاي فكري و همه آن چيزهايي كه نه به سلامت جسماني و ظاهر بلكه به روح و روانشان مربوط است. اينجور وقتها بايد يادمان باشد كه چنين خرجهايي اصلا معناي پول دور ريختن نميدهد. اگر قرار است در آينده بچه هاي فهيم و تحصيلكرده اي داشته باشيم، به جاي دست روي دست گذاشتن و دل بستن به شانس و آينده، بايد روي بچه ها سرمايه گذاري كنيم. سرمايه گذاري هم يعني دريغ نكردن از خريدهاي فرهنگي، يعني عادت دادن بچه ها به مطالعه مجله و كتاب. اين توجه فقط مربوط به بچه ما نميشود. معلوم است كه آينده را همين نسلي ميسازد كه حالا زير دست ماست. جامعه فردا حاصل همين تلاشي است كه ما امروز ميكنيم. اين همه كه خرج فست فود و ذرت مكزيكي و چيپس و پفك ميكنيم، سهم روح بچه ها را هم فراموش نكنيم و كنار بگذاريم. كمي تأمل كنيد.