بهترین نوع زایمان، زایمان در آب!

عمل زایمان در آب بسیار ساده است. برای كاهش درد زایمان طبیعی، مادر درون حوضچه‌های استریل آب قرار می‌گیرد و در صورتی كه احساس آرامش كند، برای تولد نوزاد نیازی نیست از آب بیرون بیاید و زایمان به صورت طبیعی درون آب انجام می‌شود.
نوزاد در طول 9 ماه در مایع داخل رحم مادر رشد كرده است، بنابراین به راحتی با آب ارتباط برقرار می‌كند و زایمان بدون هیچ مشكلی درون آب انجام می‌شود.
بیشتر افراد در آب احساس خوب و آرامی دارند و كمتر كسی پیدا می‌شود كه با قرار گرفتن در آب احساس آرامش نكند. شاید به این خاطر باشد كه زندگی تمام انسان‌ها در رحم درون مایع، آغاز می‌شود و این آشنایی اولیه با آب در طول زندگی با ما همراه است. نطفه در سه روز اول، از حدود 97 درصد و جنین در 8 ماهگی از 81 درصد آب تشكیل شده است و بدن یك انسان بالغ را 50 -70 درصد آب تشكیل می‌دهد كه این مقدار بسته به میزان بافت چربی متفاوت است.
نوزاد تازه متولد شده قبل از اینكه بتواند راه برود یا بنشیند، به طور طبیعی با آب آشنا است و قبل از یادگیری شنا، سال‌های اول زندگی می‌تواند زیر آب دست و پا بزند و شنا كند و با چشمان باز، دور و اطراف خود را ببیند و زمانی كه نیاز به هوا و تنفس داشته باشد، به طور طبیعی روی آب بیاید و نفس بكشد؛ اما به نظر می‌رسد انسان با گذشت زمان، این غریزه را از دست می‌دهد و در صورت عدم یادگیری شنا در آب غرق می‌شود.
از هزاران سال پیش تاكنون برای سهولت زایمان و كاهش درد زنان از آب استفاده می‌شود. خوابیدن و نشستن در آب گرم موجب آرامش می‌شود. ترشح هورمون استرس در بدن كاهش می‌یابد و تولید اندورفین كه مهار‌كننده درد است، افزایش پیدا می‌كند. استرس ترشح نورآدرنالین و كاتكول آمین‌ها را افزایش داده و بالا رفتن این هورمون‌ها موجب افزایش فشار خون و مانع كار زایمان می‌شود.
مزایای زایمان در آب
 زنانی كه در آب زایمان می‌كنند، نسبت به سایر افراد، كمتر نیاز به آرام‌بخش و مسكن دارند. در واقع آب درد را تسكین می‌دهد. در تحقیق روی زنانی كه برای اولین بار زایمان انجام ‌دادند، مشخص شد كه فقط 24 درصد آنها مسكن استفاده كرده‌اند؛  اضطراب و استرس كاهش می‌یابد و كاهش استرس موجب كاهش درد و افزایش اعتماد به نفس در توانایی زایمان می‌شود.
شناور بودن در آب، به تغییر موقعیت مادر كمك می‌كند و موجب می‌شود، با انقباضات رحم، راحت‌تر كنار بیاید و آن را تحمل كند.  زایمان در آب، خطر پاره شدن بافت بین مهبل و مقعد را كاهش می‌‌دهد و از آنجایی كه انعطاف‌پذیری بدن در آب بیشتر است، واژن كاملاً باز شده و برای خارج شدن سر نوزاد نیاز به پارگی بافت بدن نیست.
شناور بودن در آب گرم، بدن را تحریك می‌كند و تولید هورمون ضد درد (اندورفین) افزایش می‌یابد. در صورت عدم رضایت، هر زمان كه احساس ناراحتی كنید، می‌‌توانید از آب خارج شوید و در خشكی زایمان كنید. چه كسانی نمی‌توانند از این شیوه استفاده كنند:  مادرانی كه به بیماری دیابت، بیماری قلبی، كلیوی و نیز به بیماری هرپس مبتلا باشند.
ابتلا به بیماری فشار خون بالا و یا پره‌اكلامپسی  نوزاد بسیار كم‌وزن و كوچك كه در دوران بارداری به خوبی رشد نكرده باشد.  در صورت دو یا چند قلو بودن نوزادان  در صورتی كه با پا به دنیا بیاید به طور طبیعی نوزاد با سر به دنیا می‌آید.
آمار مرگ و میر نوزادان
 در سال 1994 و 1996 تحقیقی در انگلیس صورت گرفت كه نشان داد از 4032 تولدی كه در آب انجام شد، حتی یك نمونه مرگ هم گزارش نگردید. در میان سال‌های 1985- 1999، بیش از 150000 تولد در آب گزارش شده است و از میان آنها، حتی یك نمونه مرگ در اثر تنفس نادرست و دیرهنگام گزارش نشده است.
فقط در سال‌‌های اولیه‌ای كه این شیوه استفاده می‌شد، به دلیل سهل‌انگاری و زیر آب ماندن بیش از 15 دقیقه، یك نوزاد دچار خفگی شد كه آن هم در كالبدشكافی ریه‌های این نوزاد آب پیدا نشد و دلیل مرگ جدا شدن جفت از دیواره رحم مادر و بندناف گزارش شد. به طور كلی تمامی پزشكان توصیه می‌كنند بهتر است به محض اینكه نوزاد به دنیا آمد، آن را از آب بیرون بیاورید.
 گروهی از زنان نگران ابتلا به عفونت هستند. در واقع، هیچ منبع علمی وجود ندارد كه نشان دهد زنانی كه در آب زایمان می‌كنند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند.
تمیز نگه داشتن و استریل بودن تجهیزات و لوازم زایمان، به عدم عفونت مادر كمك می‌كند. در انگلستان تحقیقی روی 541 زایمان در آب انجام شد كه در هیچ‌كدام از آنها هیچ نوع عفونت جدی وجود نداشت. در طول زایمان ماما یا پزشك، باید دائم دمای آب را چك كنند.
مدت زمان ماندن نوزاد زیر آب
در ایالات متحده آمریكا، پزشكان بعد از ده ثانیه نوزاد را از آب بیرون می‌كشند. از نظر فیزیولوژیكی، جفت، اكسیژن مورد نیاز كودك را تأمین می‌كند و هرگز نمی‌توان پیش‌بینی كرد كه چه مدت بعد از جدا شدن جفت از نوزاد، جریان اكسیژن متوقف می‌شود. بنابراین بهتر است بعد از اینكه نوزاد به دنیا آمد برای دقایقی در آغوش مادر رها شود.