حزب کارگر در آستانه فروپاشی

حزب کارگر از هر فرصتی برای حضور در قدرت استفاده نموده و عملاً یک حزب فرصت طلب تبدیل شده است

حزب کارگر از هر فرصتی برای حضور در قدرت استفاده نموده و عملاً یک حزب فرصت طلب تبدیل شده است. این رویه علاوه بر تأثیر منفی در میان اعضا و هواداران این حزب، موجب می‌شود تا آراء حزب کارگر در انتخابات سراسری آینده (فوریه ۲۰۰۹) به شدت تحت تأثیر قرار گیرد. پیوستن حزب کارگر به کادیما و تشکیل یک حزب فراگیر، یکی از پیشنهادات روزهای اخیر در اسراییل بوده است.

روزنامه هاآرتص در همین راستا در سرمقاله خود می‌نویسد:

طرح تشکیل یک جنبش چپگرای جدید با حضور میرتس، نیروهای غیرسیاسی و اعضای سرخورده حزب کارگر موجبات خشم و ناراحتی رهبران حزب کارگر را فراهم آورده است. ایهود باراک وزیر دفاع و رهبر حزب کارگر طرح مذکور را نوعی «واقعیت‌ گریزی» می‌داند، علاوه بر این ماتان ویلنای یکی از معاونین باراک نیز این طرح را یک گرایش ضد(حزب) کارگر بیان می‌دارد، حزبی که ویلنای معتقد است دارای بینش و ارزشهای خاصی می‌باشد.

یوری بلاو (Uri Blau) در نسخة عبری هاآرتص (چاپ جمعة) در یک ارزیابی پیرامون فعالیتهای باراک، این چنین می‌نویسد: با یک بررسی اجمالی در خصوص تصمیمات باراک در چند سال گذشته در می‌یابیم که وزیر دفاع در مقاطع مختلف با طرح ساخت هزاران واحد مسکونی در شهرکهای یهودی نشین موافقت کرده است. آن هم موافقتی که در تضاد آشکار با سیاستهای مشخص دولت و تعهدات اسراییل به کمیته چهارجانبه تحت نقشة راه قرار داشته است. قسمت اعظم طرحهایی که باراک آنها را مجاز دانسته به شهرکهای شرق دیوارحائل مربوط می‌شود به عبارت دیگر خارج از مناطقی که توسط دولت به عنوان شهرکهای مجاز که قرار است پس از توافقات نهایی با فلسطینیان همچنان تحت کنترل اسراییل باقی بماند. اما این تنها بخشی از اقدامات باراک در کارگر طی سالهای گذشته بوده است. علاوه بر اینها مسئله مشکلات باراک با دانیل فریدمن وزیر دادگستری و اقدامات وی (باراک) در جهت تضعیف دادگاه عالی، گوشه‌ای دیگر از خدمات مهم باراک در طول دوران خدمتش می‌باشد.

همانطور که عاموس از (Amos OZ) در شمارة روز گذشته هاآرتص می‌نویسد: حزب کارگر قابلیت آنرا دارد که تقریباً به هر دولتی بپیوندد و هر سیاستی را نیز بپذیرد همچنان که در گذشته کارگر طی همکاری با شارون نقش مهمی در پروژة تخریب تشکیلات خودگردان داشت که نتیجة آن نیز در نهایت هموار گشتن مسیر حماس در رسیدن به قدرت بود. حمایت حزب کارگر از خروج اسراییل از غزه آن هم به عنوان جایگزینی برای مذاکرات با تشکیلات خودگردان خدمت بزرگ دیگری بود که کارگر در حق حماس انجام داد؟

ناگفته نماند که باراک تعهد داده بود تا به دنبال انتشار گزارش کمیتة وینوگراد و در صورت عدم استعفاء اولمرت وزراء خود را از کابینه خارج کند، اما همانطور که همگی می‌دانید چنین امری هیچگاه محقق نشد.

تحت رهبری باراک بود که حزب کارگر به کادیما اجازه داد که مسئولیت برقراری ارتباط با فلسطینیان و سوریها را برعهده بگیرد، تا در عوض کادیما نیز نقشی همانند یک مقاطعه‌کار برای ترور ایفا نمایند اخیراً هم زمانی که رئیس‌جمهور در خصوص تشکیل دولت جدید با مقامات کشور به شور نشست باراک به نتانیاهو- مخالف تمام عیار ایجاد یک دولت فلسطینی- پیشنهاد داد که دولت اضطرار ملی ایجاد کند.

با این تفاسیر برای کارگر بهتر آن است که در عوض حمله به مخالفانش و مردود شمردن طرح جدید چپ‌گرایان، اندکی نیز به بررسی اقدامات و سیاستهای خود بپردازد.

منبع: هاآرتص

مترجم: مازیار دانیالی