دانش آموز و ورزش منظم

در دنیای امروز بچه ها به ورزش و بازی های متداول زمان بچگی خودمان اهمیت نمی دهند، آنان به بازی های کامپیوتری و تماشای فیلم های پر هیجان و ویدئویی بیشتر علاقه نشان می دهند و به …

در دنیای امروز بچه ها به ورزش و بازی های متداول زمان بچگی خودمان اهمیت نمی دهند، آنان به بازی های کامپیوتری و تماشای فیلم های پر هیجان و ویدئویی بیشتر علاقه نشان می دهند و به ورزش به مفهوم واقعی کلمه اهمیت نمی دهند و همین باعث کم تحرکی و افسردگی و چاقی در سنین مختلف دانش آموزان و حتی بزرگسالان است، ولی می توان با برنامه ریزی درست به دانش آموزان کمک کرد که نه تنها دارا ی جسم تنومندی شوند بلکه به تناسب اندام برسند. با ورزش و ایجاد رقابت سالم آنان را به تحرک بیشتر ملزم می نماییم. به کودکان و دانش آموزان بایستی از فواید ورزش از نظر فیزیکی و ذهنی توضیح داد و به آنان تفهیم کرد که با ورزش منظم خطر چاقی در سال های بعد را نخواهند داشت.

از نظر ذهنی ورزش گستره هوشی را تحریک می کند و به توانایی های شخصی شدت می بخشد و باعث رشد بهتر اجتماعی می شود و همچنین به رفع افسردگی کمک می کند و اعتماد به نفس را افزایش می دهد. بعضی از کودکان که کلاً اشخاص ساکت و غیر فعالی هستند در ورزش گروهی فعال می شوند و انرژی مضاعف باعث افزایش اعتماد به نفس آنان می شود. در هنگام ورزش بچه ها با نظم و ترتیب بیشتر آشنا می شوند و دوستان جدید پیدا می کنند که علایق یکسانی با او دارند و در نتیجه توانایی های اجتماعی آنان افزایش می یابد. ورزشکاران در مراحل تحصیلی هم همیشه موفق هستند. آنان بیشتر از غیر ورزشکاران در محیط سازگار هستند و خوب درس می خوانند، زیرا انرژی کافی دارند و هرگز از افسردگی حرفی نمی زنند زیرا ورزش واقعی با حضور حریف معنی می دهد، ورزشکاران همیشه در چالش با حریفان خود هستند و حس رقابت در آنان تقویت شده و همین رقابت در ایجاد انگیزه برای انسان ها که از حداکثر پتانسیل خود در مقاطع مختلف زندگی بهره می برند. حتی جنبه برد و باخت در ورزش برای ساخت شخصیت کودک در هر سنی بسیار کارساز و مفید است. کارگروهی مخصوصاً ورزش، استقامت و تعهد و فداکاری و مردانگی و وفاداری و اعتمادبه نفس و دلسوزی برای دیگران، همگی ویژگی های مثبتی هستند که کودکان می توانند در طول رقابت بیاموزند. شاید در تلویزیون دیده باشید که برای بچه هایی که تازه چهار دست و پا حرکت کردن را شروع کرده اند هم مسابقه گروهی طراحی می کنند بنابراین از هر سنی می توان به رقابت پرداخت ولی با برنامه ریزی دقیق پزشکی و در نظر گرفتن جنبه های سلامت روان و جسم انسان ها.

والدین و مسؤولان مدرسه می توانند به عنوان تماشاچی، شاهد تلاش کودک باشند که این امر بسیار در شخصیت کودکانمان مؤثر است، زیرا مسؤولان کودکان اعم از والدین یا مربیان مدرسه از دیدن تلاش سازنده فرزندشان لذت می برند. با برنامه ریزی دقیق و هدفمند هم در خانه و مدرسه برای ورزش کودکان نه برای هدف قهرمان شدن بلکه با نیت سلامتی می توان جوانانی برومند و سالم از نظر روحی و جسمی به جامعه اسلامیمان تحویل داد که هرگز برای وقت گذرانی یا تفریح به سمت مواد اعتیادآور و روان گردان تمایلی نداشته باشند. بنابراین به ورزش به عنوان سالم کننده روح و جسم باید نگریست نه یک شغل که اضطراب زیادی ایجاد می کند. ولی وقتی ورزش به عنوان یک تفریح سالم انتخاب شود برای کودک آرامش فکری به ارمغان می آورد. لازم به ذکر است که به زمین بازی کودک مانند یک کلاس درس باید نگریست، جایی که کودک می آموزد و تفریح هم می کند و حریف خود را در کنار خود می بیند و با هم ورزش می کنند. کودکی که با از بین رفتن جنبه تفریحی به ورزش ادامه می دهد نه تنها بدون تفریح بلکه تحت فشار و اضطراب قهرمان شدن، به زودی حذف خواهد شد. والدین و مسؤولان مدرسه بایستی طرفداران همیشگی ورزش سالم و ورزشکاران باشند و با ورزش منظم و با سلامتی کامل به زندگی خودشان ادامه دهند. در مدارس گاهی به ورزش صبحگاهی اهمیت ناچیزی داده می شود. اگر این اهمیت جدی تر و بیشتر باشد حتماً نتایجی قابل توجه در رفتار و یادگیری دانش آموزان خواهید دید، بنابراین با برنامه ریزی صحیح و صرف هزینه منطقی، می توان ورزش را در برنامه درسی دانش آموزان و در نهایت در زندگی آنان وارد کرد و ثمرات درازمدت و کوتاه مدت آن را مشاهده کرد.

فریدون تیموری