سه شنبه, ۲۶ تیر, ۱۴۰۳ / 16 July, 2024
به پایان آمد این میلاد حکایت همچنان باقیست
![به پایان آمد این میلاد حکایت همچنان باقیست](/web/imgs/16/151/141ql1.jpeg)
سرانجام و پس از نزدیک به ۱۱ سال انتظار، برج میلاد به عنوان نماد توانمندی تلاشگران ایرانی و نشانه با شکوه شهری پویا و مدرن، افتتاح شد تا نتیجه سالها کوشش و هزینه در گوشهای از پایتخت قد علم کند و به رخ کشیده شود.
اما آنچه در هیاهوی افتتاح آزمایشی و تبلیغات ریز و درشت رسانهای مغفول ماند و در پرده عظمت یک کار جمعی و ارزشمند گرفتار شد، همان چند کلمه ابتدایی این متن است؛ «...پس از نزدیک به ۱۱ سال انتظار...» یعنی مفهوم مهمی به نام «زمان» در پروژههای عمرانی.
بیایید این نکته را بپذیریم که صبر ما ـ مردمـ بسیار زیاد است! اگرچه در ابتدای یک کار یا یک پروژه، همانند جوانی خام، کاسه صبرمان سریع لبریز میشود و به کنایه زدن میافتیم، اما به محضی که به وضعیت حاکم عادت کنیم و شرایط موجود را بپذیریم، پاک یادمان میرود که «زمان» یا همان طلای زودگذر است که به سرعت از میرود. نه پیگیری میکنیم و نه حتی سؤالی. نتیجه این میشود که پروژههای نیمهکاره بسیاری در گوشه گوشه شهر یا کشور به چشم میآید و ما؛ بیخیال!
اطراف ذهنتان را جستوجو کنید تا کلی پروژه ناتمام را به خاطر آورید. اصلاً بسیاری از این ناتمام ماندهها به فرهنگ کنایه و لطیفهمان هم راه یافتهاند؛ ببینید در جمعهای خودمانی، آزادراه تهرانـ شمال چه حرف با مزهای محسوب میشود یا ماجرای اتمام کار مصلای بزرگ تهران یا تا مدتی قبل، همین سینمای بزرگ آزادی و فلان خط مترو. گاهی آنقدر دور به نظر میرسند که باید ـ به شوخی ـ به نوادگان وصیت کرد تا اگر روزگاری شاهدش بودند، یادی از آرزومندان هم بکنند!
ولی آنچه نباید به تن داد و مدیریت فعلی تهران هم خوشبختانه پایبندش نمانده، همین ضربالمثل کاهلانه و چند وجهی است که: «دیر و زود دارد اما...» فراهم آوردن امکانات لازم برای هر کار، پیگیریهای دلسوزانه و مدبرانه، همراه تاکید بر افت نکردن کیفیت انجام پروژه، منجر به خریدن طلای گرانقیمتی به نام «زمان» میشود. حکایتی که در اصول مدیریت امروزه، حرف اول را میزند. از دست دادن وقت و گرفتار آمدن در روزمرگیها و مشکلات ریز و درشت، آفت بزرگ پروژههای بزرگ است.
حالا اگر کلاهتان را قاضی کنید، متوجه میشوید که علت نصب زمانسنج کنار هر کار نیمه تمام، یادآوری و تذکر هر روزه همین طلای ناب است به مسئولان پروژه و البته به من و شما که بیتفاوت نباشیم. حتی اگر پروژهای به تأخیر بیفتد و شمارهها معکوس شود و کنایهها در پی داشته باشد، باز هم ارزشش را دارد.
چرا که فکر میکنم اگر زمانسنج کنار پروژه سینما آزادی یا همین برج میلاد نبود، همینک «سخن اولی» میخواندید درباره لزوم داشتن سینمایی شایسته تهران و یادآوری نمادسازی در پایتخت و آرزوی دستنیافتنی پایان این پروژهها!
اگر اشتباه نکنم، دیگر پروژه نیمبندی از گذشتهها در تهران باقی نمانده. پایان کار تونل رسالت، سینما آزادی و برج میلاد میراثدار مدیریت زمان است. هرکدام از این پروژههای مشهور، سالها خاک خوردهاند و به امروز رسیدهاند. کاش دیگر پروژهای در تهران نماند که با چنین مقدمهای آغاز شود که: «سرانجام و پس از سالها...»
تکمله: ما آدمهای عجیبی هستیم؛ در ابتدای یک پروژه، به غایت کمصبر و در غایت کارها، به شدت صبور. اما این افتتاح، باعث نمیشود که هشدار ندهیم به مسئولان شهرداری درباره پیادهرو خیابان انقلاب، آغاز بارندگیها و سختی رهگذران.
محمد,اشعری
![](/imgs/no-img-200.png)
تعمیرکار درب برقی وجک پارکینگ
دورههای مدیریتی دانشگاه تهران
فروش انواع ژنراتور دیزلی با ضمانت نامه معتبر
مسعود پزشکیان ایران دولت چهاردهم پزشکیان حرم شاهچراغ علی باقری ترور دولت رئیس جمهور انتخابات سعید جلیلی دولت سیزدهم
زلزله هواشناسی افغانستان تیراندازی شاهچراغ شیراز شهرداری تهران عزاداری محرم تب دنگی پشه آئدس سازمان هواشناسی شورای شهر تهران
قیمت خودرو قیمت طلا واردات خودرو حقوق بازنشستگان بازار خودرو یارانه نقدی خودرو قیمت دلار ترافیک قیمت ایران خودرو دلار
امام حسین لیلی رشیدی الناز شاکردوست مداحی تلویزیون مهران غفوریان دفاع مقدس سینمای ایران سینما
فناوری
دونالد ترامپ رژیم صهیونیستی فلسطین ترامپ غزه اسرائیل آمریکا ترور ترامپ جنگ غزه روسیه ایالات متحده آمریکا جو بایدن
پرسپولیس فوتبال استقلال رئال مادرید علیرضا بیرانوند کیلیان امباپه یورو 2024 تیم ملی اسپانیا تیم ملی انگلیس رامین رضاییان باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال
خودروهای وارداتی همستر کامبت دیابت ناسا هوش مصنوعی کد مورس اپل
تخم مرغ طب سنتی ویتامین دی کاهش وزن