زبان زیبای ستایش

... سلام بر تو ای کمیل . سلام بر تو ای دعای مقدس آسمانی، ای جاودانه بیکران . ای فصل سبز خواهش و نیایش.
سلام بر تو ای بهار بی‌خزان ، ای فصل آبی پرواز در آسمان بلند مناجات . ای چشمه زلال رحمت …

... سلام بر تو ای کمیل . سلام بر تو ای دعای مقدس آسمانی، ای جاودانه بیکران . ای فصل سبز خواهش و نیایش.

سلام بر تو ای بهار بی‌خزان ، ای فصل آبی پرواز در آسمان بلند مناجات . ای چشمه زلال رحمت و مغفرت.

سلام بر تو و سلام بر یکایک واژه‌های مقدست که عطر نفس‌های گرم مولا درتو جاری است. همان نفس‌های مهربانی که سکوت راز آلود نخلستانهای کوفه و مدینه را از رایحه خوش عشق سرشار می‌کرد.و نجواهای عاشقانه‌اش فرشتگان را فوج فوج از ملکوت به زمین فرا می‌خواند تا آوای خلیفه الله و انگیزه خلقت بشر را بشنوند ودریابند.

" کمیل" کلامی مولایی و زمزمه زمزم هماره جوشان ولایت عشق است. کمیل کلید درهای بسته و مرهم دلهای خسته و آشیانه شیدایان شب و شیران شرزه روز است.

کمیل پل عبور از خاکدان تیره زمین و جواز حضور در محضر نور است . تنها آنان که گمشده‌ای دارند و مفهوم جستجو و پای فشردن در راه هدفی والا را دریافته‌اند ، می‌دانند که کمیل مکتب مهر ورزیدن است، که فقط آنان که راه و رسم پرستش راستین را آموخته‌اند و از چنگال بی‌رحم نفس خویش رهایی جسته‌اند، می‌توانند به پیشگاه معبود راه یابند.

کمیل، آینه‌ای است که شفاف با گذشت قرون و اعصار هرگز زنگار نپذیرفته، آینه‌ای که جانهای حق جو و مشتاق وصال محبوب، دمی از یاد آن غفلت نورزیده‌اند.

در این آینه هرکس به فراخور حال خویش می‌تواند سیمای خویش را به نظاره بنیشند، چشم دل بگشاید، کوتاهی خویش ببینند و مهیای استغفار شود.

کمیل فرصتی است شگفت برای جویبارهایی که اندیشه رسیدن به دریا را دارند و هراس مرداب شدن ، آنها را لحظه‌ای به خود وا نمی‌گذارد. اینها شیارهای گونه‌هایشان از نم اشک ندامت بی‌نصیب نیست.

و چه بسیار گریسته‌اند درتنهایی خویش بر غفلت‌ها و معصیت‌هایی که چون کوه بر شانه‌هایشان سنگینی می‌کند و بیش از هرچیز در دنیا، طالب بخشایش پروردگار بخشایشگرند و بس.

کمیل مشعل فروزان هدایت است در سنگلاخ پرپیچ و خم دنیا، که خاموشی نمی‌شناسد برای کسانی که فراموشی نمی‌شناسند. کسانی که دنیارا کشتزار آخرت برشمرده اند و در پی توشه‌ای جز محبت و تقوا نیستند.

کسانی که از لغزش‌هایی که داشته‌اند و یا از احتمال به لغزش افتادن در آینده خجل و بیمناکند و به خدا پناه می‌برند از شر وسوسه‌ها و دسیسه‌های اهریمنی و در هر حالی از

او ،تنها از او گشایش می طلبند.

او که آفریننده تمام زیباییها، قادر و تواناست و همه ما سرانجام به سوی او باز خواهیم گشت.

کمیل ، غزل عارفانه هستی و زبان زیبای ستایش است. زبان آشنای همه دل‌های مشتاق. زبان شیرین خضوع و خشوع، ترنمی از جنس باران ، آمیزه‌ای از تمام فصل‌ها و پر پرواز عرشیان.

کمیل دمیدن آفتاب رهایی و امید است در ظلمتکده شب سیاهی که درهر نفس در انتظار فراررسیدن سحر گهان است.

این مجال را با فرازی شکوهمند از دعای پرفیض کمیل به پایان می‌بریم، آنجا که امام العارفین حضرت علی‌بن‌ابیطالب( ع) می‌فرمایند:

" پروردگارا ! از تو درخواست می‌کنم به حق و حقیقت و به ذات پاکت و بزرگترین صفات و اسمای مبارکت که اوقات مرا در شب و روز به یاد خود آباد گردانی و پیوسته به خدمت بندگیت بگذرانی و اعمالم را مقبول درگاهت فرمایی، تاکردار وگفتارم همه برای تو و خاص تو باشد..."

کامران شرفشاهی