پرتوی از هنر ما

آیا شما حسین پرتوی را می شناسید این سوال جدی است او نه یک برج ساز معروف تهرانی است که در اتوبان ها هر روز نامش را بر بیلبوردهای بزرگ نوشته باشند یا حتی یک مسوول دولتی که به واسطه شغل و مقامش هر روز نامش در سر سطر خبر های روزنامه های مختلف با فونت های بزرگ و کوچک نوشته شود
اگر کمی فکر کنید نام حسین پرتوی را با ریزترین فونت موجود در جهان بر زیر یک عکس مشهور نوشته اند

آیا شما حسین پرتوی را می‌شناسید؟ این سوال جدی است. او نه یک برج‌ساز معروف تهرانی است که در اتوبان‌ها هر روز نامش را بر بیلبوردهای بزرگ نوشته باشند یا حتی یک مسوول دولتی که به واسطه شغل و مقامش هر روز نامش در سر سطر خبر‌های روزنامه‌های مختلف با فونت‌های بزرگ و کوچک نوشته شود.

اگر کمی فکر کنید نام حسین پرتوی را با ریزترین فونت موجود در جهان بر زیر یک عکس مشهور نوشته‌اند. عکس بیعت همافران با امام. خیلی‌ها معتقدند عکسی که حسین پرتوی، عکاس انقلاب و جنگ از بیعت امام(ره) با همافران گرفت بلوغ زودرس انقلاب را حاصل داشت.

اما این عکاس که به عقیده بسیاری نقش بسیار بالایی در شکست هیمنه تبلیغاتی نظام شاهنشاهی با این عکس مشهور داشته است، چند وقتی است که بر بستر بیماری خوابیده. دنیاست دیگر. اینجایش هنرمند و غیرهنرمند نمی‌شناسد.

سال گذشته در همین صفحه از ناملایمتی‌ های برخی مسئولان هنری کشور در رسیدگی به اوضاع و احوال این هنرمند گفتیم. روز گذشته هم عکاسان جمع شدند تا برایش نمایشگاهی بگذارند تا عوایدش به نفع او خرج بیماری‌اش شود. (کاش می‌توانستم این جمله آخر را ننویسم)

هنوز چند روزی از صحبت‌های رهبر انقلاب در دیدار با شاعران نگذشته است که ایشان از شعر به عنوان ثروت ملی یاد کردند، اگر شعر ثروت ملی است، پس شاعران صاحبان این ثروت به شمار می‌روند. بالاتر از این می‌خواهید ارج‌گذاری به مقام هنر و ادب و فرهنگ در کشوری که خود را کشور فرهنگ و تمدن می‌داند؟

پس چطور در کشوری که این‌گونه دغدغه احترام به صاحب اندیشه از سوی بالاترین مقام آن به دیگران گوشزد می‌شود هنوز هنرمندانی هستند که درگیر نمی‌دانم خرج دوا و درمان و پول بیمارستان خود هستند.

آیا این‌گونه باید ثروت‌های ملی را هدر داد؟

این را هم به شمار آورید که در این وانفسا هر روز نمایشگاهی هنری و جشنواره‌ای فرهنگی زینت ‌بخش ترازنامه ‌های آخر سال همه دستگاه‌های دولتی است. به خدا آقایان مسوول!!! کمی از خرج همایش ‌های یک روزه و دو روزه و نمی‌دانم دبیرخانه دائمی جشنواره ‌هایتان بزنید شاید اندکی به یاد حسین بیافتید.

امروزه در ایران مانند حسین پرتوی کم نیستند، هنرمندانی که حتی عکس معروفی مثل او نگرفته‌اند. هنرمندانی که سال‌هاست با نام و نان هنرمندی خویش روزگار می‌گذرانند و شاید روزی قرار است برای ایشان هم نمایشگاهی همت عالی گرفته شود.

هنرمند است دیگر. نگاهش، نوع نگاهش، نوع رفتارش به دنیا با همه فرق دارد که قبای هنرمندی بر دوشش کشیده‌اند. اما یک سوال آن‌که آیا ما هم نوع نگاه و رفتارمان در مقابل هنرمند همان‌طور بوده است که در همه جای دنیا رایج است؟

مهدی نورعلیشاهی‌