تحقیـقـی دربـاره جذابیـت جنـس مـخـالـف

ممکن است این ضرب‌المثل که «زیبایی در چشم بیننده است» درست باشد، اما دانشمندان یک مدل کامپیوتری ساخته‌اند که به درک نظر‌های افراد در مورد جذابیت چهره‌ها کمک می‌کند.
بسیاری …

ممکن است این ضرب‌المثل که «زیبایی در چشم بیننده است» درست باشد، اما دانشمندان یک مدل کامپیوتری ساخته‌اند که به درک نظر‌های افراد در مورد جذابیت چهره‌ها کمک می‌کند.

بسیاری از دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که افراد به سوی چهره‌های «حد میانه و عادی» و به چهره‌هایی که با برداشت مرسوم از جذابیت برای جنسیت شخص همخوان باشند، یعنی «مردانگی» در چهره مردان و «زنانگی» در چهره زنان جذب می‌شوند اما کریستوفر پی از دانشگاه نیویورک و الکساندر تودوروف از دانشگاه پرینستون معتقدند که جذابیت چهره به عواملی پیچیده‌تر ارتباط دارد، بنابراین مدلی کامپیوتری درست کردند تا این پیچیدگی‌ها را شناسایی کنند و اندازه بگیرند.

این روان‌شناسان به ۲۰ دانشجوی مرد و ۲۰ دانشجوی زن هزاران چهره را نشان دادند و از آنها خواستند چهره‌های جنس مخالف‌شان را از لحاظ جذابیت رتبه‌بندی کنند. آنها براساس این رتبه‌بندی، برنامه‌ای کامپیوتری ساختند.

این مدل کامپیوتری ۵۰ «بُعد» از خصوصیات چهره را اندازه می‌گیرد که به دو رده اصلی تقسیم می‌شوند، خصوصیات مربوط به شکل صورت و خصوصیات مربوط به ظاهر صورت.

خصوصیات شکلی شامل مواردی مانند اندازه بینی یا پربودن لب‌هاست، در حالی که خصوصیات ظاهری مواردی مانند روشنی، تیرگی و رنگ را در بر می‌گیرد، برای مثال لب‌های قرمز یا چشم‌های تیره.

این پژوهشگران دریافتند که توجه مردان به‌طور معمول به صورت زنانی جلب می‌شود که شکل زنانه و ظاهر زنانه داشته باشند (برای مثال چهره‌هایی با لب‌های پر و چشم‌های درشت)، در حالی که زنان را چهره‌های مردانه‌ای جذب می‌کند که ظاهری مردانه (برای مثال پوست تیره‌تری) داشته باشند.

به گفته پژوهشگران، این نتایج نشان می‌دهد که جذابیت مردانه و زنانه حالت معادل یا متضاد هم ندارند و قضیه پیچیده‌تر است.

این پژوهشگران دریافتند باور قبلی در مورد جذابیت چهر‌های حد میانه و عادی آنقدرها درست نیست، به این معنا که گرچه هم مردان و هم زنان چهر‌ه‌های حد میانه و عادی را جذاب می‌دانند، اما عادی‌ترین صورت‌ها را جذاب‌ترین صورت‌ها نمی‌شمارند.

البته این پژوهشگران عضو انجمن علوم روانشناختی آمریکا می‌پذیرند که بررسی‌ آنها محدودیت‌هایی دارد، ‌از جمله اینکه تنها چند دو جین دانشجو در آن شرکت داشتند.

گرچه از لحاظ نظری یک برنامه کامپیوتری ممکن است بتواند جذابیت صورتی ساختگی را تعیین کند اما افراد برای خودشان شیوه‌های منحصربه‌فرد ارزیابی زیبایی دارند، در نتیجه ممکن است در مواجهه با صورت یک شخص واقعی به نتایج متفاوتی برسند.

منبع: Healthday

ترجمه: زهرا عباسپور