یك عكس بسیار قدیمی

جیمز براردینلی هفتاددرصد فیلم «كاپیتان آسمان» سبك و سی درصد آن واقعیت است فیلم دارای یك خط مركزی و تعدادی شخصیت است, اما هیچ یك از آنها بار اصلی فیلم را به دوش نمی كشند تمام این عوامل به عنوان وسایلی از سوی كری كنران كه اولین فیلم بلندحرفه ای خود را كارگردانی كرده است به كار گرفته می شوند تا یك سری تصاویر تماشایی و شگفت انگیز خلق كند

اگر بخواهید كلی صحبت كنم باید بگویم هیچ وقت طرفدار فیلم های كامپیوتری نبوده ام، اما این یكی به قدری خوب و قابل توجه است كه باید بگویم همه چیز آن در تصاویر غنی اش گم می شود. در كل فیلم محصول خوبی است، زیرا در چنین كاری قصه اهمیت خیلی زیادی ندارد. پس خیلی هم مهم نیست كه قصه فیلم خوب و درست نباشد.فیلم حال و هوایی شبیه كارهای دهه سی میلادی دارد، دورانی كه پرده نقره ای درگیر ماجراهای افسردگی بزرگ اقتصادی و تبعات آن نبود، به همین دلیل فیلم لحنی نوستالژیك دارد. كنران صحنه های خود را به رنگ قهوه ای و سیاه و سفید گرفته و همین باعث می شود تا تماشاچی احساس كند در حال تماشای یكی از كپی های مرمت نشده «جادوگر شهر زمرد» است و یا این كه دارد به یك عكس بسیار قدیمی نگاه می كند. فیلم او ما را هفتاد سال به عقب برمی گرداند، به زمانی كه هنوز تلویزیون اختراع نشده بود. به همین دلیل شخصیتهای فیلم هم بسیار آشنا به نظر می آیند.«كاپیتان آسمان» به شدت مرا به یاد دو فیلم سینمایی می اندازد(البته به دلایل مختلف). این دو فیلم «شهر تاریك» و «راكت ها» هستند. این فیلم هم مثل دو كار مورد اشاره نوعی حس بیگناهی، سادگی و شوخ طبعی دارد. سبك تصویری فیلم هم خیلی شبیه این دو كار است. (بخصوص شبیه به دومی). كاپیتان اسكای، در ژانر سینمای علمی- تخیلی یك كار متفاوت و سخت است. قرار بود این فیلم در فصل تابستان به نمایش عمومی درآید، ولی تهیه كنندگان آن ترجیح دادند نمایش فیلم را به پاییز موكول كنند. به این ترتیب فیلم شانس بیشتری پیدا می كرد تا توسط تماشاگران دیده و كشف شود. این فیلم در دل كارهای پرسروصدا و پرهزینه فصل تابستان گم می شد.یكی از مزیت های كار كنران این است كه توانسته فیلم خود را با هزینه ای مقبول تولید كند و خرج بیهوده نكند. تكنیك های جدید سینمایی به كمك او آمده اند تا دنیای ذهنی اش را تبدیل به واقعیت كند. در حقیقت اگر كامپیوتر دیجیتالی نبود، این فیلم امكان ساخته شدن نمی یافت. تكنیك «پرده آبی» كمك خیلی زیادی به بازیگران می كند تا صحنه های خود را بهتر بازی كنند. اما عصر تكنیك دیجیتالی می تواند مشكلاتی هم برای بازیگران بوجود بیاورد و قدرت بازیگری شان را به چالش بطلبد.