ملاقات ولید بن عتبه حاكم مدینه با امام حسین ع

ایـها الا میر انا اهل بیت النبوهٔ ومعدن الرسالهٔ ومختلف الملائكهٔ وبنا فتح اللّه وبنا ختم اللّه ویزید رجـل فـاسق شارب الخمر, قاتل النفس المحرمهٔ , معلن بالفسق ومثلی لا یبایع ل مثله ولكن نصبح وتصبحون وننظر وتنظرون , اینا احق بالخلا فهٔ والبیعهٔ ۱

((ایـها الا میر! انا اهل بیت النبوهٔ ومعدن الرسالهٔ ومختلف الملائكهٔ وبنا فتح اللّه وبنا ختم اللّه ویزید رجـل فـاسق شارب الخمر, قاتل النفس المحرمهٔ , معلن بالفسق ومثلی لا یبایع ل مثله ولكن نصبح وتصبحون وننظر وتنظرون , اینا احق بالخلا فهٔ والبیعهٔ ))[۱] . بـه دنبال هلاكت ((معاویه )) در نیمه رجب سال شصت وروی كار آمدن یزید,وی , طی نامه ای به ((ولید بن عتبه )) پسر عمویش كه حاكم مدینه بود از او خواست تا ازسه نفر بیعت بگیرد.

۱) امام حسین (ع).

۲) عبداللّه بن زبیر.

۳) عبداللّه بن عمر.

چـون نـامـه بـه او رسـید, وی جریان را با ((مروان )) در میان گذاشت , مروان گفت :((مصلحت ایـن اسـت كـه تـا خبر مرگ معاویه منتشر نشده واینان مطلع نشده اند, از آنان بیعت بگیری واگر مخالفت كردند, گردنشان را بزنی )). ((ولـیـد)) در هـمـان شـب به سراغ امام حسین (ع) فرستاد حضرت با سی نفر ازجوانان بنی هاشم وغلامان خود در حالی كه مسلح بودند به مقابل دار الخلافه رسیدندوآنان بیرون ایستادند كه اگر صدای امام (ع) بلند شد برای دفاع از امام , وارد شوند. بعد از مطرح كردن مرگ معاویه وبیعت با یزید, حضرت در پاسخ فرمود: ((ای امـیـر! ما خاندان نبوت ورسالت هستیم , خانه ما محل رفت وآمدملائكه است , تمام امور از ما شروع شده وبه ما ختم می شود ویزید مردی دریده وشارب الخمر وقاتل انسانهای بی گناه است كه علنی مرتكب فسق می شود وشخصی همانند من با او بیعت نمی كند اكنون ما وشما صبر می كنیم تا پایان كار ونتیجه را ببینیم كه كدام سزاوارتر به خلافت هستیم )). حضرت در این ملاقات , به دو سابقه اساسی اشاره می كند:

▪ اول : مـا از خـانـدان نـبـوت هستیم كه خداوند متعال اراده فرموده این خاندان , باعظمت بمانند, چنانچه در سوره نور, آیه ۳۶ می فرماید: (فی بیوت اذن اللّه ان یرفع ویذكر فیها اسمه ). وقتی كه این آیه شریفه نازل شد, ابوبكر برخاست وبا اشاره به خانه امیرالمؤمنین (ع) وفاطمه (س ) گفت : ((آیا این خانه هم از همان خانه هایی است كه خداوند اراده فرموده تعظیم شود))؟

پیامبر(ص ) فرمود: ((نعم من افاضلها[۲] , آری , از برترین آنهااست )). اگر كسی بخواهد به خدا برسد, راه آن از طریق اهل بیت است , چنانچه امام باقر(ع) می فرماید: ((ال محمد ابواب اللّه ورسله والدعاهٔ الی الجنهٔ والقادهٔ الیها والادلا علیها الی یوم القیامهٔ ))[۳] .

((آل مـحـمـد, راه رسـیـدن بـه خداوند هستند, دعوت به بهشت می كنند ومردم را به آن هدایت می كنند تا روز قیامت )). خانه های ما محل تردد ورفت وآمد ملائكه است , منتها ملائكه گاهی برای زیارت آل محمد می آیند وگـاهـی بـرای عـرض اعـمال بندگان وگاهی هم برای فراگرفتن علوم , چنانچه ((حبیب بن مظاهر)) از امام حسین (ع) سؤال می كند: ((ای شـی كـنـتـم قـبل ان یخلق اللّه تعالی آدم (ع)؟

قال : كنا اشباح نور ندور حول ع رش الرحمن فنعلم الملا ئكهٔ التسبیح والتهلیل والتحمید))[۴].

▪ دوم : چهره یزید وكارنامه سه ساله او. پیامبر(ص ) در حدیثی می فرماید: ((لا یـزال امـر امـتـی قـائمـا بـالـقـسـط, حـتی یكون اول من یثلمه رجل من بنی امیهٔ یقال ل ه یزید))[۵] . ((امر امت من به عدالت ودرستی است تا به دست شخصی از بنی امیه به نام یزید, شكسته می شود)) . یـزیـد, مردی عیاش , قمار باز, شرابخوار واهل لعب ولهو بود ((عبداللّه بن حنظله )) یزیدرا اینگونه معرفی می كند: ((انه رجل ینكح امهات الا ولا د والبنات والا خوات ویشرب الخمرویدع الصلاهٔ ))[۶] . ((یزید, مردی است كه با محارم جمع می شود, شرب خمر می كند ونمازنمی خواند)).

از ابـوالحسن عمادالدین علی بن محمد طبری (الكیاالهراسی ) كه از فقهای شافعیه است , در مورد جـواز لعن بر یزید سؤال كردند, گفت : ((ما صراحتا می گوییم كه لعن او جایزاست وچطور چنین نباشد در حالی كه به دنبال شكار یوزپلنگ ومردی قمار باز وشرابخوار بود هو المتصید بالفهد واللا عب بالنرد ومدمن الخمر))[۷] . ((یزید)) در دوران حكومتش , مرتكب سه عمل زشت شد كه ننگ آن در تاریخ ‌مانده است :

۱) شهادت امام حسین (ع) واصحابش واسارت خاندان وی .

۲) قتل عام مردم مدینه كه در تاریخ به ((واقعه حره )) از آن یاد می شود.

سـپـاهـی به فرماندهی ((مسلم بن عقبه )) مامور قتل عام مردم مدینه شدند وجان ومال وناموس مسلمین در كنار روضه نبوی را مباح شمردند كه رسول خدا(ص )درباره مردم مدینه فرمود: ((من اخاف اهل المدینهٔ اخافه اللّه وعلیه لعنهٔ اللّه والملا ئكهٔ والناس اجمعین ))[۸] . ((هر كس مردم مدینه را بترساند, لعنت خداوند وملائكه ومردم بر او باد)). ((ابن قتیبه )) نقل می كند: ((در واقعه حره , هشتاد نفر از صحابه پیامبر(ص )وهفتصد نفر از قریش وانـصار وده هزار نفر از مردم مدینه كشته شدندودیگر, از اصحاب بدر كسی باقی نماند این واقعه در ۲۷ ذیحجه سال ۶۳ واقع شده است ))[۹] .

۳) حـمـلـه بـه خـانـه خدا ومحاصره مكه جهت سركوبی ((عبداللّه بن زبیر)) كه در اثرآتشبارها, پرده های خانه خدا سوخت این واقعه در صفر سنه ۶۴ واقع شده است یزید,در نیمه ربیع الاول سال ۶۴ جان به مالك دوزخ سپرد.

پی‌نوشتها:

۱) ملهوف ۱۰ الامام الحسین واصحابه , ۱/۱۰۵ اعیان الشیعه , ۱/۵۸۷ بحار, ۴۴/۳۲۵.

۲) مجمع البیان , ۷/۱۴۴.

۳) مجمع البیان , ۱/۲۸۴.

۴) الانوار الساطعه فی شرح زیارهٔ الجامعهٔ , ۱/۴۱۵ بحار ۶۰/۳۱۱.

۵) تاریخ الخلفا, سیوطی , ۲۰۸ ـ ۲۰۹.

۶) تاریخ الخلفا, سیوطی , ۲۰۸ ـ ۲۰۹.

۷) حیاهٔ الحیوان , ۲/۱۷۵, ((فهد)).

۸) تاریخ الخلفا, سیوطی , ۲۰۹.

۹) الامامهٔ والسیاسهٔ , ۱/۱۸۵.