ادعاهای آقای گل «A B N»

جیمز مدال طلای پکن به ما می رسد

لبرون جیمز قول داده است که تیم ملی بسکتبال آمریکا را به عنوان قهرمانی مسابقات این رشته در المپیک پکن برساند. این را کسی می گوید که فصل پیش تیم باشگاهی اش کلیولند کاوالیرز را یک تنه نایب قهرمان لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا (A.B.N) کرد و امسال نیز آقای گل این پیکارها بوده است.با این حال جیمز ۲۴ ساله ادعای برتری تیمی را مطرح می کند که در سال های اخیر شاهد نزدیک شدن و حتی فراتر رفتن رقبای اروپایی از خود بوده است و به نشانه آن نه فقط در المپیک آتن تنها مدال برنز گرفت، بلکه در مسابقات بسکتبال قهرمانی جهان ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ نیز فقط در جاهای ششم و سوم قرار گرفت. به واقع ستاره های (A.B.N) که قهرمان مطلق المپیک های ۱۹۹۲ و ۹۶ و فاتح «تقریباً مستولی» المپیک ۲۰۰۰ بودند و همان سلطه را در مسابقات جهانی ۹۴ هم بروز داده بودند، به آرامی آن استیلا را از دست رفته دیدند و اروپایی ها چنان روحیه گرفتند که در این دهه ستاره های فوق را از هر جهت آزار داده و به زیردست خود تنزل داده اند.

با این حال جیمز که از قاطع ترین مردان (A.B.N) در فصل جاری بوده است، می گوید: «ما به سمت فتح المپیک پکن خیز برداشته ایم و به آن نیز خواهیم رسید. یک حسن بزرگ تیم فعلی ما این است که از مدتی پیش با نفرات آن برای حضور در رقابتهای عمده ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ قرارداد بسته شده بود و آنها توانسته اند طی این مدت بیشتر با یکدیگر آشنا و هماهنگ شوند. در قیاس با تیم های ۴ ، ۵ سال اخیر تیم فعلی ما تواناتر و صاحب استعدادهایی بیشتر است و ما یک مربی خوب مانند مایک کرزی زفسکی هم داریم. او به ما اجازه داده است طی مسابقات در عین حفظ ساختار گروهی از قابلیت های فنی و فردی خود نیز سود جوییم و این مهارت ها را نیز به نمایش بگذاریم و این باعث طراوت بیشتر در تیم ما طی المپیک پیش رو خواهد شد. کافی است از این مهارت ها به درستی سود جوییم و در قالب برنامه های تیمی ارائه شود و آن گاه، به هدف مان خواهیم رسید و به نفع خودمان هم هست که چنین شود. تیم امسال ما از سه چهار سال گذشته و در قیاس با آن سالها پرمهره تر است و از بازیگرانی مثل کوبی برایانت، کارملو آنتونی و دوواین وید سود می جوید و ذخیره ها و نفرات مؤثری را هم روی نیمکت خود دارد. اینها بسکتبالیست های توانایی هستند و بدیهی است که در صورت تدارک و تمرین صحیح و زیاد به پیروزی نهایی خواهند رسید.»البته نفرات فوق در تیم سال ۲۰۰۴ آمریکا نیز عضویت داشتند و در المپیک آتن هم به میدان آمدند، ولی همانطور که قبلاً گفتیم فقط به رتبه سوم رسیدند و این نیز نشان از کاستی های فنی تیم آمریکا و محو استیلای گذشته آن تیم دارد. قبول ۳ باخت در بازیهای المپیک آن سال چیزی نبود که بتوان نادیده گرفت و حتی در برخی بازیها وید و آنتونی بیشتر روی نیمکت نشستند و به نظر می رسید که سازماندهی درستی در کار تیم آمریکا وجود ندارد.

● این را می دانم

لبرون جیمز قریب به ۳ سال و ۹ ماه بعد از آن تاریخ می گوید: «در آن زمان از من در پست دلخواهم و آن جا که راحت تر و قوی تر هستم استفاده نکردند و در نتیجه نتوانستم آن طور که می توانم و در ظرفیت ام هست، بازی کنم. امسال قرار است من کاپیتان تیم باشم و بنابراین وظیفه و مسئولیت ام بیشتر و سنگین تر شده است و این را می دانم که ما موفق تر از ۴ سال پیش ظاهر خواهیم شد و بردن ما در پکن برای هیچکس آسان نخواهد بود.»برخی می گویند یکی از دلایل اصلی شکست تیم بسکتبال آمریکا در سال ۲۰۰۴ تکیه بیش از حد لری براون مربی آن سال آمریکا بر روی زوج «تیم دانکن» و الن ایورسن بود که سبب شد برخی دیگر از مردان شاخص بسکتبال آن کشور در اعتراض به روند فوق از تیم اعزامی آمریکا به المپیک کنار بکشند و در آن جا (آتن) نیز نفرات باقی مانده نتوانستند اشتیاق و شور لازم را از خود بروز دهند. مدتی پس از آن مسئولان بسکتبال آمریکا به این نتیجه رسیدند که راه حل مشکلات فوق انعقاد قرارداد ۳ ساله با شماری از بهترین های (A.B.N) و متعهد ساختن آنها به مشارکت تمام عیار در برنامه های تیم ملی طی مدت مذکور و مهمتر از همه در مسابقات جهانی ۲۰۰۶ و المپیک پکن است. شکست مجدد آمریکا در رقابتهای جهانی ۲۰۰۶ نشان از این داشت که این سیاست هم لزوماً حلال مشکلات نیست و بخصوص باختن به یونان در نیمه نهایی و در شرایطی که آمریکا در بخشی از مسابقه ۲۵ امتیاز از یونانی ها جلو افتاده بود، از این حکایت می کرد که آنها حتی جدیت و سختکوشی لازم را هم ندارند و با بی تفاوتی و سهل انگاری خود به تیم ضرباتی کاری را وارد می کنند.

● مدعیان اصلی

شکست آمریکا در آن مسابقات، کار این تیم را برای کسب مجوز حضور در المپیک به بازیهای انتخابی در قاره آمریکا کشاند که از قضا در شهر لاس وگاس در ایالت نوادای این کشور برگزار شد و میزبانی و البته تدارک «این بار جدی» آمریکا به این تیم امکان و اجازه داد که درطول دیدارها بی شکست بماند و در این راه آرژانتین قهرمان المپیک ۲۰۰۴ را دوبار مغلوب کند. با این حال همین رقیب (آرژانتین)، اسپانیا قهرمان جهان ،۲۰۰۶ صربستان قهرمان جهان ۲۰۰۲ و همچنین ایتالیا، روسیه، لیتوانی و برزیل آماده اند تا در صورت کوچک ترین لغزشی از جانب آمریکا باز هم باعث ناکامی این تیم شوند و البته یونان هم هست که خاطره شکست سال ۲۰۰۴ در برابر این تیم هنوز برای آمریکایی ها آزاردهنده است و آلمان هم درک نوویتزکی شاغل در تیم دالاس ماوریکز آمریکا را در اختیار دارد. بین این همه مدعی، لبرون جیمز شانس بیشتر را به کشورش، آرژانتین و اسپانیا می دهد و معتقد است این سه مدعیان اصلی خواهند بود و در بین شان طلا به آمریکا می رسد. این ادعایی است که ثابت کردنش برای جیمز و یارانش بسیار سخت خواهد بود.

منبع‎/Sports Illustrated