اعلامیه اسلامی حقوق بشر

بشر, به طور كلی, یك خانواده می باشند كه بندگی نسبت به خداوند و فرزندی نسبت به آدم آنها را گرد آورده و همه مردم در اصل شرافت انسانی و تكلیف و مسؤولیت برابرند, بدون هرگونه تبعیضی از لحاظ نژاد, یا رنگ یا زبان یا جنس با اعتقاد دینی یا وابستگی سیاسی یا وضع اجتماعی و غیره

(یا ایها النّاس انا خلقناكم من ذكر و انثی و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عندالله اتقیكم) قرآن كریم

دولتهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی, با ایمان به الله, پروردگار جهانیان و آفریدگار كائنات و بخشنده نعمتها, خداوندی كه انسان را به بهترین وجه آفریده و به او حیثیت داده و وی را خلیفه خود در زمین گرداند, خداوندی كه آبادانی و اصلاح زمین را بر عهده بشر گذارده و امانت تكالیف الهی را بر گردن او نهاده و آن چه در آسمانها و زمین است همگی را تحت تصرف وی قرار داده و با تصدیق رسالت محمد(ص) كه خداوند ایشان را به هدایت و آیین راستین فرستاده و وی را رحمتی برای جهانیان, و آزادگری برای بردگان و شكننده ای برای طاغوت ها و مستكبران گردانیده است, پیامبری كه برابری را میان همه بشریت اعلام نموده و هیچ اولویتی برای كسی بر دیگران جز در تقوی قائل نشده, و فاصله ها و اكراه را از میان مردم برچید, مردمی كه خداوند آنان را از روح واحد آفریده است.

و با در نظر گرفتن عقیده توحید ناب, كه ساختار اسلام بر پایه آن استوار شده است, عقیده ای كه بشریت را فراخواند تا جز خدا, كسی را پرستش نكرده و شریكی برای او قائل نشوند و احدی را به عنوان خدا به جای الله نگیرند, عقیده ای كه پایه راستین آزادی مسؤولانه بشریت و حیثیت آنان را پی ریزی كرده و رهایی انسان از بردگی را اعلان نموده است.

و از برای تحققِ آن چیزهایی كه در شریعت جاودان اسلامی آمده است, از جمله پاسداری از دین و جان و خرد و ناموس و مال, نسل, و دیگر امتیازات, چون جامعیت و میانه روی در كلیه مواضع و احكام, این شریعت معنویات و ماده را با هم درآمیخت و عقل و قلب را هماهنگ ساخت و میان حقوق و وظایف موازنه به وجود آورد و بین حرمت فرد و مصلحت عمومی تلفیقاتی به وجود آورد و معیارهای قسط را میان طرفهای ذیربط برقرار كرد تا این كه نه طغیانی باشد و نه زیانی.

ضمن تأكید بر نقش تمدنی و تاریخی امت اسلامی كه خداوند آن را بهترین امت برگزید, تا این امت یك تمدن جهانی همگون را به بشریت تقدیم نماید, تمدنی كه می تواند دنیا را به آخرت ربط داده و علم و ایمان را به هم بپیوندد. لذا از چنین امتی, امروزه انتظار می رود كه به هدایت بشریت گمراه در امواج و مسلكهایی كه در حال رقابت متضاد هستند اقدام نموده و راه حل هایی برای مشكلات مزمن تمدن مادی ارائه دهد.

و به جهت ایفای سهم خود در تلاشهای بشری كه مربوط به حقوق بشر است, حقوقی, كه هدفش حمایت بشر در مقابل بهره كشی و ظلم بوده و تأكید بر آزادی و حقوق او در حیات شرافت مندانه ای دارد كه با شریعت اسلامی هماهنگ است.

با اعتقاد به این كه بشریتی كه به بالاترین درجات علم مادی رسیده است, پیوسته و در هر زمان نیازمند تكیه گاهی ایمانی جهت پاسداری از تمدن خود و عامل حمایت كننده از حقوق خویش می باشد.

و با ایمان به این كه حقوق اساسی و آزادیهای عمومی در اسلام جزئی از دین مسلمین است, پس هیچ احدی به طور اصولی حق متوقف كردن كلی یا جزئی, یا زیرپا نهادن یا چشم پوشی كردن از احكام الهی تكلیفی كه خداوند از راه كتابهای خود نازل نموده و خاتم پیامبرانش را فرستاده و به وسیله او پایان و اختتامی برای رسالت آسمانی به عمل آورده است, ندارد.

بنابراین, مراعات آنها, عبادت است و كوتاهی از آنها, یا تجاوز بر آنها, منكر است و هر انسانی به طور منفرد, مسؤول پاسداری و اجرای آن است و امت به گونه ای هماهنگ در تضمین (مشترك) در قبال آن, مسؤولیت دارد. بدین جهت, دولتهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی بر این اساس, مواد زیر را اعلام می نمایند:

●ماده اول

الف. بشر, به طور كلی, یك خانواده می باشند كه بندگی نسبت به خداوند و فرزندی نسبت به آدم آنها را گرد آورده و همه مردم در اصل شرافت انسانی و تكلیف و مسؤولیت برابرند, بدون هرگونه تبعیضی از لحاظ نژاد, یا رنگ یا زبان یا جنس با اعتقاد دینی یا وابستگی سیاسی یا وضع اجتماعی و غیره.

ضمناً عقیده صحیح, تنها تضمین برای رشد این شرافت از راه تكامل انسان می باشد.

ب. همه مخلوقات, به منزله عائله خداوندی هستند و محبوب ترین آنان نزد خدا, سودمندترین آنان به همنوع خود است. و هیچ احدی بر دیگری برتری ندارد مگر در تقوی و كار نیكو.

●ماده دوم

الف. زندگی موهبتی است الهی و حقی است كه برای هر انسانی تضمین شده است, و بر همه افراد و جوامع و حكومتها واجب است كه از این حق حمایت نموده و در مقابل هر تجاوزی علیه آن ایستادگی كنند و جایز نیست كشتن هیچ كس, بدون مجوز شرعی.

ب. استفاده از وسیله ای كه منجر به از بین بردن سرچشمه بشریت به طور كلی یا جزئی گردد, ممنوع است.

ج. پاسداری از ادامه زندگی بشریت, تا هر جایی كه خداوند مشیت نماید, وظیفه ای شرعی می باشد.

د. حرمت جنازه انسان باید حفظ شود و بی احترامی به آن جایز نیست, كما این كه جایز نیست لمس كردن آن مگر با مجوز شرعی. و بر دولت است حمایت از این امر.

●ماده سوم

الف. در صورت به كارگیری زور یا كشمكش های مسلحانه, نباید آنانی را كه در آن مشاركتی نداشته اند, همچون پیرمردان و زنان و كودكان, را كشت و هر مجروح و بیماری حق مداوا, و اسرا حق خوراك و پناهگاه و لباس دارند. و مثله كردن مقتولین ممنوع است و باید اسرا را مبادله و فیمابین خانواده هایی كه اوضاع جنگ باعث جدایی آنان شده است, دیدارهایی به عمل آید.

ب. قطع درختان, یا از بین بردن زراعت و دامها یا تخریب ساختمانها و مؤسسات كشوری دشمن به وسیله بمباران یا موشك باران و غیره, جایز نمی باشد.

●ماده چهارم

هر انسانی, حرمتی دارد و می تواند از آوازه خود در زندگی یا پس از مرگ پاسداری نماید و دولت و جامعه موظف است كه از پیكر و مدفن او پاسداری كند.

●ماده پنجم

الف. خانواده, پایه ساختار جامعه است و زناشویی اساس ایجاد آن می باشد, بنابراین مردان و زنان حق ازدواج دارند و هیچ قید و بندی كه بر پایه نژاد یا رنگ یا قومیت باشد, نمی تواند از این حق آنان, جلوگیری كند.

ب. جامعه و دولت موظف است موانع را از فراراه ازدواج برداشته و راه های آن را آسان و از خانواده حمایت به عمل آورد.

●ماده ششم

الف. در حیثیت انسانی, زن با مرد برابر است و به همان اندازه كه زن وظایفی دارد, از حقوق نیز برخوردار است و دارای شخصیت مدنی و ذمه مالی مستقل و حق حفظ نام و نسبت خویش را دارد.

ب. بار نفقه خانواده و مسؤولیت نگهداری آن, از وظایف مرد می باشد.

●ماده هفتم

الف. هر كودكی از زمان تولد, حقی بر گردن والدین خویش و جامعه و دولت در محافظت دوران طفولیت و تربیت نمودن و تأمین مادی و بهداشتی و ادبی دارد. در ضمن باید از جنین و مادر نگهداری شود و مراقبتهای ویژه نسبت به آنها مبذول شود.

ب. پدران و كسانی كه از نظر قانون شرع به منزله پدرانند, حق انتخاب نوع تربیتی را كه برای فرزندان خود می خواهند, با مراعات منافع و آینده آنان در پرتو ارزشهای اخلاقی و احكام شرعی دارند.

ج. بر طبق احكام شرع, فرزندان نسبت به والدین خود و اقوام نسبت به اقوام خود حقوقی بر گردن دارند.

●ماده هشتم

هر انسانی از لحاظ الزام و التزام از یك شخصیت شرعی برخوردار است و اگر این شخصیت از بین رفت یا مخدوش گردید, قیّم جای او را می گیرد.

منبع:فصلنامه حوزه ، شماره ۱۲۷

---