سوراخی در سیستم دفاع موشكی آمریكا

سیستم دفاع موشكی آمریكا از سوی دولتمردان این كشور به عنوان كارآمدترین سیستم دفاعی معرفی می شود, با نقاط ضعف پیش پا افتاده ای روبروست كه افشای آن ها از سوی كارشناسان با واكنش غیر معمول مقامات نظامی و امنیتی روبه رو شده است

سیستم دفاع موشكی آمریكا از سوی دولتمردان این كشور به عنوان كارآمدترین سیستم دفاعی معرفی می‌شود، با نقاط ضعف پیش پا افتاده‌ای روبروست كه افشای آن‌ها از سوی كارشناسان با واكنش غیر معمول مقامات نظامی و امنیتی روبه‌رو شده است. از این رو به واسطه عدم انتشار این مشكلات در سطح جامعه، اطلاعات مرتبط با این سیستم به نحوی طبقه‌بندی شده است كه پرداختن به آن از سوی كارشناسان به معنای نقض معاهده‌های امنیت ملی این كشور است.

اگر سیستم دفاع موشكی‌ای داشته باشید كه توانایی تمایز یك كلاهك واقعی از یك گول‌زنه(۲) بالونی شكل نداشته باشد چه كار خواهید كرد؟ بی‌شك اگر شما مسئول آژانس دفاع موشكی ایالات متحده بودید، نتایج آزمایش‌های دفاع موشكی را به منظور مخفی نگه‌داشتن این نقطه ضعف مرگبار طبقه‌بندی می‌نمودید.

در ماه می سال ۲۰۰۰ بود كه طی نامه‌ای به كاخ سفید توضیح دادم كه چگونه آژانس دفاع موشكی به منظور مخفی نگه‌داشتن این واقعیت كه سیستم دفاع موشكی این كشور توانایی تمایز گول‌زنه‌های معمولی با كلاهك موشك‌ها را ندارد، در اسناد آزمایش‌های مرتبط با این سیستم دست برده، و آن‌ها را تحریف كرده است.

دو گزارش منتشر شده دفتر محاسبات كل در ماه مارس ۲۰۰۲ حقیقت این ادعای مرا ثابت نمود. آژانس مذكور در پاسخ به نامه من مدعی شد كه این اطلاعات طبقه‌بندی شده است و از این‌رو به هر شكل ممكن خواستار ممانعت من از افشای اطلاعاتی شدند كه نشان می‌داد كه ادعاهایشان درباره این سیستم دفاعی بر پایه جعلیات علمی بنا شده است.

در یكی از اقداماتشان بود كه این آژانس بر آن شد تا با جلب نظر رئیس مؤسسه تكنولوژی ماساچوست (MIT) اسناد و مدارك مؤید این موضوع را از دفتر اتاق كار من خارج كنند و در تلاش دیگری بود كه سه مأمور كه حامل نامه‌ای با طبقه‌بندی سرّی بودند، سراغ من فرستاده شدند كه البته این نامه در برگیرنده چیزی جز اطلاعات معمول و انتشار یافته در سطح جامعه نبود و هدف آن‌ها از طبقه بندی كردن آن به عنوان اطلاعات سری آن بود كه در صورت ادامه پرداختن به این موضوع بتوانند ادعا نمایند كه من معاهده‌های امنیتی را نقض كرده‌ام.

هم‌اكنون این آژانس بر آن است تا اطلاعات مرتبط با این واقعیت را طبقه‌بندی كند و از همین روست كه این مسأله یعنی ماهیت گمراه‌كننده گول‌زنه‌ها كه مورد تأیید كارشناسان می‌باشد در حال طبقه‌بندی شدن در قالب اطلاعات سری است.

البته این ترفند هیچ سودی عاید امنیت ملی آمریكا نمی‌كند و تنها تأییدی بر این مسأله است كه تنها راه نجات این سیستم غیركار آمد از هرگونه بررسی و نقد، مخفی ساختن اطلاعات مرتبط با آن از معرض دیدگان جامعه است.

هم‌اینك رهگیرهای سیستم دفاع موشكی آمریكا برای شناسایی كلاهك‌ها از گول‌زنه‌ها از نوعی حس‌گر مادون قرمز بهره می‌برد، اما حقیقت آن است كه كارآمدی این شیوه همانند آن است كه بخواهیم چمدان‌های حاوی یك بمب را در یك فرودگاه با توجه به شكل و رنگ آن از دیگر چمدان‌ها متمایز سازیم.

همه اشیایی كه توسط سیستم موشكی شناسایی می‌شوند در فضا قرار دارند، یعنی در جایی كه عدم وجود مقاومت هوا سبب می‌شود تا گول‌زنه‌های سبك با سرعتی كمتر از بمب‌های سنگین حركت كنند. از این‌ رو به واسطه عدم مقاومت هواست كه این احتمال وجود دارد تا بمب‌ها در پوشش موادی سبك قرار داده شوند تا حالتی شبیه یك گول زنه پیدا كنند. به عبارت دیگر احتمال تغییر صورت ظاهری بمب‌ها و گول‌زنه‌ها در فضای نسبتاً خلأدار جو عملاً بسیار زیاد است.

پس از آزمایش‌های آژانس در سال‌های ۸-۱۹۹۷ بود كه مشخص شد این سیستم، توانایی تمایز بین گول‌زنه‌ها و كلاهك‌های هسته‌ای و حتی توانایی تمایز دادن بین بالون‌ها راه‌راه را از كلاهك‌های جنگی ندارد، اما پاسخ آژانس به این مشكل، حذف این نوع گول‌زنه‌ها در آزمایش‌های بعدی بود. در یكی از این آزمایش‌ها بود كه آژانس مدعی شد كه در تشخیص كلاهك از گول‌زنه‌ها بیش از حد تصور موفقیت داشته است، اما پس از آن كارشناسان دفتر محاسبات كل دریافتند كه حسگر سیستم در این آزمایش از كار افتاده بوده و ادعای موفق‌آمیز بودن آن هم به احتمال زیاد نادرست بوده است.

هنگامی كه بازرس كل وزارت دفاع و نیز بازرس وزارت دادگستری به بررسی ادعای جعلی این موفقیت پرداختند، آژانس به كارشناسان آزمایشگاه لینكولن در مؤسسه تكنولوژی ماساچوست متوسل شد تا با ارائه اطلاعات و آزمایش‌های جعلی، آن‌ها را از حقایق گمراه نمایند.

در آزمایش‌های بعدی آژانس از نوعی بالون كه عمدتاً ده برابر رنگی روشن‌تر از یك بمب داشت استفاده كرد و مدعی شد كه این سیستم توانایی تمایز اشیای روشن از تیره و یا به عبارت دیگر بمب از بالون را دارد. البته آن‌ها از توضیح این مسأله كه آیا اگر كلاهك در داخل یك بالون قرار گیرد، باز هم این سیستم توانایی شناسایی آن از یك بالون خالی را دارد، خودداری نمودند. در حال حاضر آژانس هیچ برنامه فنی‌ای برای حل این معضل ندارد و حتی از ارائه هرگونه تحلیل و یا یافته علمی قابل قبول كه بیانگر تلاش آن‌ها برای حل این مشكل باشد هم قصور نموده است.

سوءاستفاده از نظام طبقه‌بندی اطلاعات با هدف مخفی ساختن این واقعیت كه سیستم دفاع موشكی ایالات متحده فاقد این قابلیت علمی است را می‌توان سوءاستفاده از سیستم امنیت ملی دانست.

یك سیستم دفاع موشكی در صورتی كه بر پایه اطلاعات و یافته­های دقیق علمی نباشد كارآیی لازم را نخواهد داشت. به عبارت دیگر می­توان مدعی شد كه طبقه­بندی این واقعیت كه راهكاری دقیق و علمی وجود ندارد كه بتواند این سیستم ناكارآمد را در وقت خود فعال سازد، چیزی جز ضربه به دموكراسی و مردم كشورمان نیست.

نویسنده: تئودور پوستال

منبع: www.medialens.org

پی‌نوشت:

۱. Theodore Postol: استاد علوم، تكنولوژی و امنیت ملی در مؤسسه تكنولوژی ماساچوست (MIT).

۲. decoy: اشیایی نظامی در اشكال بالون، بمب یا هواپیمای كوچك كه با هدف گمراه نمودن سیستم­های شناسایی مورد استفاده قرار می­گیرد.

منبع: ماهنامهٔ سیاحت غرب ، شماره ۳۷