وقتی از خودروها زباله می بارد!

در جایی خواندم كه یك خارجی پس از بازگشت از سفر چند روزه اش به تهران، گفته بود، در خیابان ها و بزرگراههای تهران، از ماشین ها مدام دستمال كاغذی مچاله شده، كیسه های نایلونی، ته …

در جایی خواندم كه یك خارجی پس از بازگشت از سفر چند روزه اش به تهران، گفته بود، در خیابان ها و بزرگراههای تهران، از ماشین ها مدام دستمال كاغذی مچاله شده، كیسه های نایلونی، ته سیگار و اشیاء گوناگون می بارد!

این نقل قول، یك هشدار جدی و تكان دهنده در مورد فرهنگ شهرنشینی ما ساكنان كلان شهر تهران است كه به هر تقدیر در معرض نگاه و داوری خارجیان قرار می گیریم.

همه یا اغلب ما در طول سال از آلودگی هوا، آلودگی صوتی و دیگر مسایل شهر تهران گلایه داریم، اما متوجه نیستیم رفتار و اعمال غلط خود ما، در فرزندانمان نیز تاثیر منفی به جا می گذارد و آنها عیناً همین رفتارهای غلط را كه از پدران و مادران خود یاد گرفته اند تكرار می كنند.

خودتان از این پس وقتی در بزرگراهها و یا اتوبانها و جاده های كشور در حركت هستید، اندكی دقت كنید تا متوجه شوید، چه طور از اتومبیل ها دایم، اشیاء ریز یا همان زباله های ریز و درشت به بیرون پرت می شود. ما متاسفانه خیابانها و جاده ها را زباله دانی فرض می كنیم و تنها فضای داخلی خودرو و چهاردیواری خانه مان را پاك از زباله طلب می كنیم.

می دانیم كه یكی از دلایل ترافیك سنگین تهران تردد وسیع ماشین های به اصطلاح تك سرنشین در سطح شهر تهران است، سوای كسانی كه ناچارند از خودرو شخصی استفاده كنند، متاسفانه شاهد هستیم كه عده زیادی، تنها برای تفنن، چشم و هم چشمی به صورت تك سرنشین در شهر در حركت اند و بنزین هدر می دهند.

اما، انگیزه بسیاری از ما برای داشتن خودرو شخصی كه متأسفانه تبلیغات بی رویه خودروسازی ها بی توجه به وضعیت ترافیك تهران در ایجاد آن بی تأثیر نیست، سبب شده كه ترافیك تهران به این روز بیفتد و هر سال در آغاز سال تحصیلی جدید، همه دستگاهها هم و غم خودشان را صرف كنترل ترافیك تهران كنند.

موارد فوق الذكر ناشی از عدم تفكر صحیح در انجام اعمال و رفتارمان می شود و از طرفی این اشكال جزء فرهنگ ما گردیده كه از نظر تایلور «فرهنگ كلیت پیچیده ای است كه دانش، اعتقاد، هنر، امور اخلاقی و قوانین، آداب و رسوم و هر قابلیت و عادت دیگری كه انسان به عنوان عنصر جامعه كسب می كند، شامل می شود. در حال حاضر كافی است اشاره كنیم كه اگر فرهنگ را مجموعه معینی از عقاید و دانش هایی كه باید منتقل شوند بدانیم در آن صورت تعلیم و تربیت را باید خواه ناخواه فرایندی دانست كه جذب دقیق این مجموعه از طریق آن حائز كمال اهمیت است پس فرهنگ یك امر فراگرفتنی است كه از طریق جامعه و نهاد آموزش و پرورش و نهاد خانواده كسب می شود و به علت این كه از نسلهای قبل به نسلهای بعدی انتقال داده می شود بایستی ابتدا خانواده آموزش ببیند و سپس فرزندان از طریق خانواده و آموزش و پرورش هدایت شوند. البته نقش رسانه ها در آموزش و هدایت افراد جامعه به سمت محیطی دلپذیر و خوشایند برای تك تك اعضاء بر كسی پوشیده نیست.

مرضیه جان بزرگی