بیماری شایع سالمندان

آرتروز یا استئو آرتریت نوعی بیماری مفصلی است كه در آن غضروف مفصلی آسیب دیده و تخریب می‌شود و برجستگی‌های كوچك استخوانی به نام استئوفیت در اطراف آن به وجود می‌آید.
آرتریت در …

آرتروز یا استئو آرتریت نوعی بیماری مفصلی است كه در آن غضروف مفصلی آسیب دیده و تخریب می‌شود و برجستگی‌های كوچك استخوانی به نام استئوفیت در اطراف آن به وجود می‌آید.

آرتریت در دهه سوم زندگی شروع می‌شود و در سن ۷۰ سالگی تقریباً اكثر افراد جامعه را درگیر می‌كند. به طور كلی دو نوع آرتروز وجود دارد: آرتروز اولیه كه با افزایش سن در همه افراد به وجود می‌آید و تمام مفاصل به ویژه مفاصل زانو، مفصل ران به لگن، مفاصل انگشتان دست و پا و ستون فقرات را مبتلا می‌سازد. آرتروز ثانویه در مفصلی به وجود می‌آید كه قبلاً به وسیله بیماری دیگری آسیب دیده و ساختار آن تغییر كرده است. مفاصلی كه دچار شكستگی می‌شوند معمولاً دچار آرتروز می‌شوند كه البته این نوع آرتروز سراسر مفاصل بدن را گرفتار نمی‌كند و تنها مفاصل آسیب دیده را مبتلا می‌سازد. مهمترین و بارزترین علامت آرتروز درد مفصلی است كه با فعالیت بدنی تشدید شده و با استراحت بهبود می‌یابد. سفت شدن یا خشك و بی حركت شدن مفاصل از دیگر علائم آرتروز است كه معمولاً در موارد پیشرفته ظهور می‌كند. آرتروز بهبودی قطعی ندارد، به همین دلیل تشخیص زودهنگام آن در جلوگیری از پیشرفت بیماری نقش مؤثری ایفا می‌كند. به طور كلی درمان آرتروز شامل ۳ مرحله است: درمان دارویی كه با مصرف مسكن‌هایی نظیر استامینوفن، ایپوبروفن البته تحت نظر پزشك متخصص، امكان پذیر است. فیزیوتراپی باعث تقویت عضلات اطراف مفصل شده و از مشكلات بیمار می‌كاهد. اصلاح شیوه زندگی مهمترین مرحله در درمان آرتروز است. یكی از مهمترین عوامل تشدیدكننده آرتروز چاقی است كه بیمار بایستی با تغییر شیوه زندگی و رژیم غذایی خود را هر چه سریع تر به وزن مطلوب برساند تا فشار روی زانوها و مفاصل به حداقل رسیده و بیماری به مراحل بالاتر پیشرفت نكند.