آخرین لحظات زندگی پیامبر و حضور امام علی علیه السلام

در نیمروز دوشنبه ۲۸ ماه صفر سال ۱۱ هجرت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در لحظه های واپسین زندگی چشمان مبارک را گشود و فرمود:« برادرم را، حبیبم را، صدا بزنید که کنار بستر من بیاید.» …

در نیمروز دوشنبه ۲۸ ماه صفر سال ۱۱ هجرت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در لحظه های واپسین زندگی چشمان مبارک را گشود و فرمود:« برادرم را، حبیبم را، صدا بزنید که کنار بستر من بیاید.»

فاطمه زهرا سلام الله علیها که می‌دانست منظور رسول خدا کسی جز علی نیست، او را صدا زد. علی علیه السلام در کنار بستر رسول الله نشست، بدن او را از بستر بلند کرد و به سینه اش تکیه داد. در همین حالت نشانه های احتضار در پیامبر خدا پدیدار گشت.

پیامبر آهسته دهان بر دهان علی گذاشت و مدتی با او مناجات کرد تا اینکه جان از بدن مقدسش خارج شد. در این لحظه علی علیه السلام سر بلند کرد و فرمود:« خداوند پاداش شما را در مصیبت پیامبرتان بزرگ گرداند. خداوند روح او را قبض کرد.»

صدای شیون و فریاد از کنار بستر رسول خدا برخاست.

طبق دستور پیامبر، علی علیه السلام بدن او را غسل داد و کفن کرد و آن‌گاه در حالی که اشک می ریخت، کفن از چهره رسول خدا گشود و چنین گفت:« پدرم و مادرم به فدایت! با مرگ تو چیزی قطع شد که با مرگ هیچکس چنین نشد و آن وحی الهی و اخبار آسمان ها بود. اگر ما را به شکیبایی و جزع نکردن فرمان نداده بودی، آن‌چنان برایت می‌گریستیم که سرچشمه اشکمان خشک می‌شد. حزن و اندوه ما همیشگی خواهد بود و این اندازه باز هم برای تو اندک و ناچیز است. پدر و مادرم به فدایت، ما را در پیشگاه پروردگارت به یاد آور و در خاطرت نگهدار.»

آن گاه خود را بر بدن مطهر رسول الله افکند و صورت و کفن او را بوسید.

نخستین کسی که بر بدن پیامبر نماز گزارد، علی علیه السلام بود. آن گاه اصحاب دسته‌دسته آمدند و نماز خواندند. زید بن سهل و ابوعبیده جراح قبری آماده کردند و مراسم خاک سپاری بدن مطهر پیامبر توسط امیر المومنین علیه السلام و کمک فضل و عباس انجام گرفت.

منابع:

بحارالانوار، ج۲۲، ص۵۲۷

سیره ابن هشام، ج۲، ص۶۵۶