مهرورزی

مهرورزی و دوست‌داشتن دیگران از عالی‌ترین ارزش‌های انسانی است که انبیا، معصومین و انسان‌های شایسته به این ارزش دست پیدا می‌کنند.
نیاز به محبّت و مهرورزی از مهم‌ترین نیازهای …

مهرورزی و دوست‌داشتن دیگران از عالی‌ترین ارزش‌های انسانی است که انبیا، معصومین و انسان‌های شایسته به این ارزش دست پیدا می‌کنند.

نیاز به محبّت و مهرورزی از مهم‌ترین نیازهای روانی انسان‌هاست. این نیاز از راه‌های گوناگون و یا افراد متعدد، مانند پدر، مادر، برادر، خواهر، اقوام و دوستان تأمین می‌شود. کمبود یا نبود این نیاز روانی، اضطراب و نگرانی و ناراحتی روحی افراد را در پی دارد.‌

در فرهنگ تربیتی اسلام تأکید می‌شود، علاقه و محبّت را از طریق زبان ابراز کنید. هر گاه کسی را دوست دارید، او را از محبّت خود آگاه کنید. ارزش مهرورزی تا آنجاست که امام باقر (ع) دین را چیزی جز مهرورزی و مهرورزی را چیزی جز دین نمی‌داند.

رسول خدا (ص) فرموده‌اند: از بزرگ‌ترین نشانه‌های ایمان ،مهرورزی مؤمن با مؤمن است و در حدیثی دیگر فرموده‌اند: اساس عقل بعد از ایمان مهرورزی و دوستی با مردم دیگر دوستی، یعنی دیگران را دوست‌داشتن و آنان را بر خود مقدّم دانستن و هر چیزی را برای آنها خواستن است.

پیشوایان و معصومین دین، نسبت به مردم عشق می‌ورزیدند، خود را به زحمت می‌انداختند تا مردم در آسایش باشند. حضرت علی (ع) و خانواده‌ی بزرگوارش غذای افطاری خود را به مسکین و یتیم و اسیر می‌دادند تا دگر دوستی و مهرورزی را در عمل نشان دهند. پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: <از آثار مهرورزی در دنیا این است که خداوند، مهرورزان را در قیامت موردلطف قرار می‌دهد.>

منابع: نکته‌های نورانی و سیره تربیتی امام موسی کاظم (علیه‌السلام) سیدرضا تقوی‌

تهیه و تنظیم: جمیله مهدوی‌نیا