آلمان, سوار بر موج ملیت گرائی

آلمان روز به روز به قهرمانی نزدیک تر می شود به عبارت دیگر با این تماشاگری که انگار تا پای مرگ عاشق پیروزی است و با این همه امتیازات آشکار و پنهانی که به عنوان میزبان آن هم میزبانی که فردی مانند پکن باوئر, آن را نمایندگی می کند, قهرمان نشدن کار بسیار دشواری خواهد بود

مقدمات حذف آرژانتین آغاز شده پس از گل ”آپالا“پکرمن شرایط را برای ادامه حملات شاگردانش فراهم نکرد. ایتالیا با وجود پیروزی پرگل مقابل اوکراین و رسیدن به نیمه‌نهائی هنوز در قد و قواره یک قهرمان نشان نداده است؛ هر چند درخشش انفرادی برخی بازیکنان به‌ویژه بوفون، زامبروتا، پیرلو و توتی روزنه‌ای از امید را باز می‌کند.

آلمان روز به روز به قهرمانی نزدیک‌تر می‌شود! به‌عبارت دیگر با این تماشاگری که انگار تا پای مرگ عاشق پیروزی است و با این همه امتیازات آشکار و پنهانی که به‌عنوان میزبان آن هم میزبانی که فردی مانند پکن باوئر، آن را نمایندگی می‌کند، قهرمان نشدن کار بسیار دشواری خواهد بود!!

جدا از این واقعیت نمی‌توان و نباید از پیشرفت محسوس آلمان به‌ویژه از نظر هماهنگی تاکتیکی و روحی، سخن به میان نیاورد. در این رهگذر با نگاهی به دیدار آلمان و آرژانتین به روشنی درمی‌یابیم شاگردان کلینزمن با وجود ضعف‌هائی که در زمینه دفاعی دارند، اما با سوار شدن روی موج احساسات ملی‌گرائی که نخستین بار پس از یگانگی دو آلمان، دلیلی برای بروز یافته است، در قالب یک تیم با تمام وجود به توپ ضربه می‌زنند.

حساسیت جدال به‌گونه‌ای که در ۴۵ دقیقه الو، بازی بیشتر در میانه میدان در جریان بود و کمتر دروازه‌بان‌ها با خطر جدی روبرو شدند. پکرمن، با نشاندن ساریولا و مسی روی نیمکت از کرسپو و نه‌وز در خط حمله سود می‌برد با این فرض که از اواسط نیمه دوم با فرا خواندن در مهاجم سریع خود به‌ویژه مسی، دروازه‌بان آلمان را تحت‌فشار قرار دهد. در خط میانی نیز طبق معمول تمام امید آرژانتین به ساق‌های ریکلمه دوخته شده بود. در خط دفاع نیز همان ترکیب گذشته کولوچینی، آیالا و هاینزه حضور داشتند.

از طرف دیگر کلینزمن، خط حمله خود را با کلوزه و پودولسکی شکل داده بود و در سایر خطوط نیز به همان مردان بازی قبل اعتماد کرده و تیم خود را روانه میدان کرده بود. از پیش مشخص بود رویاروئی دشواری انتظار هر ۲ تیم را می‌کشد جدا از اینکه برنده دیدار می‌توانست به مرحله نیمه‌نهائی پای بگذارد، از منظر رقابت‌های همیشگی دیدارهای آِژانتین و آلمان، در ذات خود فشار و حساسیت زیادی را همراه داشت، هنگامی‌که نیمه نخست تمام شد به روشنی مشخص بود که احتیاط‌ها و گل ‌نخوردن بیش از هر چیز دیگری در دستور کار مربیان قرار دارد، اما در نیمه دوم خیلی زود و روی یک ضربه کرنر، آرژانتین به گل اول دیدار دست یافت و از این لحظه بود که همه چیز به زبان بکرمن و شاگردانش زیر و رو شد.

‌● پایان تراژیک برای پکرمن

آرژانتین که در دیدارهای گروهی، چهره یک تیم هجومی مقتدر و هماهنگ را به نمایش گذاشته بود، در رویاروئی با مکزیک بخشی از ناکارآمدی‌های دفاعی خود را بروز داد، اما حریف تیمی نبود که بتواند از کمبودهای آرژانتین استفاده کند. هنگامی‌که آلمان، دروازه خود را گشوده دید چاره‌ای جز این نداشت که با هجومی‌ترین شکل ممکن، برای گریز از شکست به بازی ادامه دهد. تعویض‌های کلینزمن که باید انجام می‌شد، همراه با غلیان احساس ناسیونالیستی و ورزشگاهی که می‌جوشید و آتش برپا می‌کرد آنچنان عرصه را بر آرژانتین تنگ کرد که دیگر خبری از آن تیم هماهنگ، مغرور و پرقدرت بر جای نماند. از طرف دیگر، پکرمن که دیدار با آلمان می‌توانست آزمون بزرگی برایش باشد، جدا از اینکه به خاطر مصدومیت دروازه‌بان خود یک تعویض اختیاری را از دست داد در ارتباط با ۲ تعویض دیگرش موفق نشان نداد. در واقع مشکل از لحظه‌ای آغاز شد که آرژانتین از حریف پیش افتاد، به‌عبارت ساده‌تر برای همگان روشن بود که آلمان با تمام قوا حمله خواهد کرد در این رهگذر پکرمن دست روی دست گذاشت و اجازه داد تا میزبان هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.

هنگامی‌که آلمان سراپا حمله می‌کرد، از منظر تاکتیکی بهترین تفکر، دست بازیدن به ضدحمله بود و این مهم در شرایطی به‌دست می‌آمد که انتقال از حالت دفاع به حمله با برخورداری از بازیکنان سرعتی به‌ویژه در خط حمله صورت پذیرد. در واقع پس از به ثمر رسیدن گل اول، کارآمدترین تفکر برای آرژانتین تقویت خط حمله خود بود.

در این رهگذر آمدن بازیکنی چون مسی و آیمار و ماندن ریکلمه چه‌بسا می‌توانست به گل دیگری نیز برای این تیم منجر شود. بدون تردید برای کلینزمن چاره‌ای دیگر به غیر از هجوم باقی نمانده بود، در حالی‌که برای پکرمن خطرناک‌ترین شیوه، تحمل هجوم بدون حضور خطرناک در زمین حریف همان کاری که تا به ثمر رسیدن گل مساوی - که البته قابل انتظار می‌نمود - از شاگردان او سر زد در حالی که پس از گل کلوزه و با وجود تعویض‌های ناکارآمد پکرمن، آرژانتین توانست پس از ایجاد تعادل حتی مقابل دروازه‌ ”لمن“ نیز خطرناک ظاهر شود. به هر حال برای آلمان به‌عنوان میزبان، صاحب دست کم ۲ بازیکن اضافی به لطف حضور ناسیونالیستی تماشاگرانش دریافت گل آیالا انگار هدیه‌ای بود از سوی خداوند تا با پاره‌کردن پیله احتیاطی که به خاطر حساسیت بازی بر خود تحمیل کرده بود. یک رقیب خطرناک را از میدان به در کند؛ بدون تردید همیشه تیم برنده مربی و بازیکنان برنده پس از پایان بازی همه‌جوره صاحب حق و امتیاز و لیاقت هستند، در حالی‌که پکرمن به‌عنوان مربی بازنده چاره‌ای نداشت تا با اتخاذ بهترین تصمیم یعنی کناره‌گیری از نیمکت آرژانتین بر تفکرات اشتباه‌آمیز و همراه با بدشانسی خود مهر تأیید بزند.

● لیپی و شاگردانش در آزمونی بزرگ

در دیگر دیدار این مرحله، ایتالیا که تاکنون با حریف دست بالائی روبه‌رو نشده بود، مقابل اوکراین نیز اگرچه تیمی کامل در قیاس با انتظاری که از آن می‌رود نبود، اما با توجه به پیروزی پرگلی که به‌دست آورد، ضمن به رخ کشیدن سطح توانائی‌های خود به حریف اروپای‌شرقی که در واقع رسیدن به مرحله یک‌هشتم هم برایش زیاد می‌نماید باعث شد تا ضعف دفاع عمومی آنها بار دیگر به اثبات برسد. در واقع هنگامی‌که به عملکرد بوفون در بازی با استرالیا و اوکراین نظر می‌اندازیم، درمی‌یابیم که اگر واکنش‌های او نبود، ایتالیا گل‌های زیادی دریافت می‌کرد. در این دیدار به غیر از بوفون، زامبروتا نیز چهره بسیار خوبی را به نمایش گذاشت؛ چرا که به ثمر رساندن یک گل و ارسال یک پاس عالی به دهانه دروازه که با اشاره پای توتی به گل دیگری بدل شد، همه از بازی عالی بازیکن یووه حکایت می‌کند.

لیپی با وجود برتری ۳ بر صفر شاگردانش و دستیابی به مرحله یک‌چهارم نهائی، هنوز تیمی را در قالب یک مدعی در اختیار ندارد. در این رهگذر و در رویاروئی با آلمان - با تمام شرایط و امتیازات ریز و درشت میزبانی - بدون تردید بازی بسیار دشواری انتظار ایتالیا را می‌کشد. گفتنی است از منظر کارهای تاکتیکی و توانائی‌های فردی ایتالیائی‌ها برتر هستند، اما در خط دفاع لاجوردی‌ها اگر به نستا و سپس ماتواتزی بازی نرسد، در مرکز با مشکلاتی روبه‌رو خواهد شد، ضمن اینکه در میانه زمین و از منظر برخورداری از یک هافبک دفاعی تمام عیار نیز دست و بال لیپی بسته است. به هر حال برای لیپی و شاگردانش اگرچه رسیدن تا نیمه نهائی، سکوی پرش فینال به حساب می‌آید، اما اگر قرار باشد مردان ایتالیائی جوهره خود را در این جام به نمایش بگذارند دیدار با آلمان در لیگ جوشان تماشاگرانش میدان بزرگی خواهد بود.