کدوم رو بگیم

آزمونی چند گزینه ای در مورد انتخاب جمله مناسب در موقعیت های مختلف در داروخانه

اکثر این صحبت‌ها بین پرسنل داروخانه (مسوول دریافت نسخه) با بیمار یا همراه بیمار اتفاق می‌افتد که نیاز به نظارت و اصلاح توسط مسوول فنی داروخانه (دکتر داروساز) دارد...

به نظر شما کدام یک از این جملات در این شرایط مناسب‌تر هستند؟

وقتی یک یا چند قلم از اقلام دارو در نسخه مورد تعهد بیمه نباشد:

- این داروتون آزاده!

- این داروتون بیمه نیست!

- این قلم دارو رو باید آزاد بگیرین!

- بیمه‌تون این دارو رو قبول نداره!

- این دارو جزو تعهد بیمه‌تون نیست!

- بیمه‌تون پولی بابت این دارو نمیده، ما هم نمی‌تونیم براتون بیمه کنیم!

- اصلا چیزی نگیم، اگه پرسید چرا گرون شد، بگیم چند قلمش بیمه نبود!

وقتی ازتون دارویی می‌خوان که جزو اقلام بدون نسخه نیست:

- نداریم!

- تموم کردیم! تموم شد!

- فقط با نسخه!

- نسخه‌شو لطف کنید!

- باید حتما نسخه‌شو بیارین!

- نسخه‌شو همراه خودتون داشته باشین!

- اینجا با نسخه تحویل میشه!

- فروش بدون نسخه نداریم!

- این دارو رو بدون نسخه نمیشه داد!

- بدون نسخه نمی‌تونیم بهتون هر دارویی رو بدیم!

- از داروخانه‌های دیگه تهیه کنین!

- این دارو نسخه‌ایه!

- فروش آزاد نداریم!

- شما که نمی‌تونی تشخیص بدین چی براتون لازمه چی نیست، شما مگه دکتری؟

- قانون قانونه. هر کسی مسوول کار خودشه. من نمی‌تونم مسوولیت‌شو قبول کنم!

- صلاح نیست این دارو رو بدون مشورت با پزشک مصرف کنید!

- ما باید هر دارویی که تحویل میدیم تو کامپیوتر ثبت کنیم. نسخه و شماره نظام پزشکی رو باید وارد کنیم!

وقتی نسخه از نظر شرط و شروط بیمه مورد قبول نیست:

- نسخه‌تون قلم‌خوردگی (ایراد داره) باید تصحیح بشه!

- تاریخ نسختون که اشکال داره! باید دکترتون پشت نسخه تصحیح کنه (پشت‌نویسی کنه)!

- اینو بفرستیم بیمه، رد می‌کنه! اینو اینجوری بیمه از ما قبول نمی‌کنه!

- نسخه مثل چکه! شما میری بانک چکت قلم‌خوردگی داشته باشه، بانک ازت قبول می‌کنه؟

- ما این نسخه رو می‌دیم بیمه تا بقیه پول دارو رو بعدا به داروخونه برگردونه، شما می‌آی پولشو بدی؟

- برین یه داروخانه دیگه شاید ازتون قبول کرد!

- تا به حال کلی از نسخه‌های ما بابت همین ایرادات کسورات خورده!

- شما می‌خوای فقط کار خودت راه بیفته! راضی میشی داروخانه به خاطر شما ضرر کنه (البته که راضی میشه!)

- یه کاری می‌کنیم! ما براتون آزاد قیمت می‌زنیم، شما ببر بیمه بگو اینو چرا برام بیمه حساب نکردن؟!

- این دست ما نیست که بخوایم قبول کنیم یا نه!

- اینکه تقصیر ما نیست. پزشکتون باید دقت می‌کرده!

- همون اول وقتی دفترچه رو تحویل می‌گیرین، باید اینا رو بهتون می‌گفتن، نه وقت خودتو بگیری، نه وقت ما رو!

- نداریم! (مگه چند سال می‌خوایم عمر کنیم که با هر مریضی سر و کله بزنیم؟!)

وقتی بیمار عجله داره و مدام سرک میکشه که همه رفتن! نسخه ما چی شد:

- یک کمی‌صبر کنید، حاضر میشه! (چند تا دیگه قل بزنه! خوب بپزه!)

- بگذارید قیمت بخوره، چشم!

- چه‌قدر عجله می‌کنید!

- داروهاتون که اورژانس نیست!

- داروه آقای محترم! باید دقت بشه!

- مطب هم که میرین، همین‌قدر عجله می‌کنین؟!

- شما یه ساعته اومدین؟ الان ساعت چنده؟ چرا دروغ میگی آقای محترم!

- متوجه هستم بیمار دارین و عجله! ولی اینجا ما مسوولیم، با این حال سعی می‌کنیم سریع‌تر مال شما رو آماده کنیم! (انشا شد)

- می‌خواین نسختون رو بدم تشریف ببرین داروخانه دیگه! اینجا ما مسوولیت داریم!

- قضیه سلامتیه! نمیشه عجله کرد، شوخی که نیست!

- شما که این‌قدر وقت گذاشتین که پزشکتون تشخیص بدن، اینجا هم باید وقت بذارین تا داروتون درست تحویل بشه!

- همه عجله دارن! فقط شما که نیستی اینجا!

- ما اینجا نه کسی رو می‌شناسیم، نه با کسی پدر کشتگی داریم! داروها طبق نوبت تحویل میشه!

- بقیه هم توی نوبتن! چرا دیگران چیزی نمی‌گن؟

- اون‌هایی که زودتر از شما دارو گرفتن، یا نسخه نداشتن یا نسخشون تک‌قلمی ‌بود!

- صبر کن عزیز من! نمیشه که کار مریض‌های دیگه رو ول کرد، کار شما رو راه انداخت!

- ما اینجا هستیم که کار شما رو راه بندازیم، کار دیگه‌ای که نمی‌کنیم (استراحت که نمی‌کنیم!)

● باید فرهنگ‌سازی کرد

صداقت داشته باشیم با همه؟ به قیمت بحث‌های اکثرا بی‌حاصل؟ چون اکثر بیماران واقعا از شرایط بیمه ناآگاه‌اند. معلوم نیست چرا در توضیحی که داخل دفترچه‌های بیمه نوشته شده، نگرانی فقط استفاده چند نفر از یک دفترچه هست به همراه هشدار و تهدید قانونی و اخلاقی؟ تنها یک جا ذکر شده که نسخه جزو اوراق بهادار است، اما در ادامه صحبت سوء‌استفاده مطرح شده، نه الزامات بهادار شدن نسخه!

چرا سازمان‌های بیمه‌گر بروشورهایی برای این نکات تهیه نمی‌کنند تا در معرض دید بیماران باشد؟ چرا باید برای مصلحت‌اندیشی متوسل به دروغ شد؟

از فرهنگ‌سازی نمی‌توان فرار کرد، اما یک تنه هم نمی‌توان چیزی را تغییر داد.هر چه‌قدر بیمار به حق و محدودیت‌های خود آگاه‌تر باشد، تعامل بهتری می‌توان با او برقرار نمود.

مطمئنا با همه به یک روش نباید رفتار نمود و موارد زیر را باید در نظر داشت:

- آمادگی بیمار برای شنیدن توضیح،

- فرهنگ کلی جامعه نسبت به درمان،

- وقت و آرامش فکری داروساز،

- پرسنل آموزش‌دیده که نسبت به کار مسوول باشند و شرایط بیمار را درک نموده با وی همراهی نمایند.

بحث آموزش پرسنل در برخورد با بیمار بسیار جدی است، چون بیمار در ورود به داروخانه همه را دکتر می‌خواند و هر برخورد اشتباهی را به پای داروساز می‌نویسد.

دکتر نوید اخوان