دنیای سپید و سیاه کتابداری ایرانی

به جای دنیای سپید و سیاه کتابداری ایرانی، از "مبهم و غبارآلود" استفاده کنیم؛ یعنی "دنیای مبهم و غبارآلود کتابداری ایرانی"...
وضعیت کتابداری ما بعد از تولدش در ۴۰ سال پیش در دانشگاه …

به جای دنیای سپید و سیاه کتابداری ایرانی، از "مبهم و غبارآلود" استفاده کنیم؛ یعنی "دنیای مبهم و غبارآلود کتابداری ایرانی"...

وضعیت کتابداری ما بعد از تولدش در ۴۰ سال پیش در دانشگاه تهران هنوز غبارآلود و مبهم است. مشخص نیست چه برنامه‌ای دارد و چگونه می‌خواهد با کتابداری دنیا پیش برود؛ ممکن است به لحاظ تئوری و نظری، پیشرفت‌هایی داشته باشیم، اما توسعه و پیشرفت به لحاظ عملی و کارکردی را بعید می‌دانم.

کمی ‌دقت در گوشه و کنار محیط حرفه‌ای خودمان، ثابت می‌کند که جز چند مورد معدود پیشرفت به لحاظ فناوری و شخصی، کمتر موردی هست که پیشرفت‌های تئوریکی و نظری کتابداری منجر به بهبود عملکرد کیفی کتابداری، کتابخانه‌ها، کتابداران و دیدگاه عوام و خواص نسبت به رشته، ماهیت، کارکرد، و کاربرد آن شده باشد.

آیا افزایش‌ها در طول این ۴۰ سال به لحاظ کیفی هم قابل توجه هستند؟ آیا به همان اندازه که فارغ‌التحصیل و دانش‌آموخته کتابداری پرورش داده می‌شود، بازار کار آن‌ها نیز رشد داشته است؟ آیا زمینه‌های حضور حرفه‌ای کتابداران در جامعه از محدوده چهاردیواری کتابخانه به سایر بخش‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فنی، مهندسی، نظامی، هنری و فرهنگی کشور نیز گسترش یافته است؟

آیا همایش‌های برگزار شده، منجر به بهبود و توسعه، هم به لحاظ عملی و هم به لحاظ نظری در مباحث و موضوعات مطرح شده، گردیده است؟ آیا دیدگاه‌های دانشجویان و کتابداران از یک سو و دیگر عوام و خواص ممکلت از سوی دیگر درباره کتابداری بهبود یافته است؟ آیا تولیدات علمی ‌ایرانیان توانسته است در سطح جهانی بهبود قابل ملاحظه‌ای یابد؟

آیا ارتباطات علمی ‌بین کتابداران، دانشجویان و استادان با یکدیگر و نیز با انجمن‌های علمی‌ و تخصصی بهبود و رشد قابل توجهی داشته است؟ آیا ارتباطات علمی‌ بین گروه‌های مختلف کتابداری با یکدیگر و در جهت نیل به هدف‌های مشترک، قابل اعتنا است؟ آیا کتابداری ایرانی و همه زیرمجموعه‌های آن توانسته است حضوری جدی، موثر و مفید در شبکه وب داشته باشد؟ آیا کارگاه‌های برگزار شده توانسته است در عملکرد حرفه‌ای کتابخانه‌ها و کتابداران بهبودی حاصل کند؟