توصیه هایی برای توازن بین کار و زندگی

● معتاد به پرکاری (کار بیمار)
پرکاری یک نوع اعتیاد است و باید درمان شود. بسیار خوب، شاید به جدیت الکلیسم یا دیگر بیماریهای اعتیادی نباشد، اما در حقیقت نوعی اعتیاد محسوب می‌شود. …

معتاد به پرکاری (کار بیمار)

پرکاری یک نوع اعتیاد است و باید درمان شود. بسیار خوب، شاید به جدیت الکلیسم یا دیگر بیماریهای اعتیادی نباشد، اما در حقیقت نوعی اعتیاد محسوب می‌شود.

اولین بار در سال ۱۹۷۱ وین استس در کتاب خود این واژه را به کار برد. از آن پس، معنی این کلمه به وسیله اشخاصی که زندگی را بدون معنی می‌پنداشتند، سرمشق شده است. اما معتاد به پرکالری قابل سرزنش نیست. در حقیقت، در فرهنگ ما به شیوه‌های مختلف پرکاری تشویق شده است.

شاید، زمان آن باشد که درباره کار بیماری فکری جدی بکنیم. هر چند که اغلب، این واژه به طور نامناسبی استفاده می‌شود تا یک فرد پر انرژی را توصیف کند که به کارش مقید می‌شود و محظوظ آن می‌شود، و در عین حال رابطه ای خوب با خانواده و همکاران خود دارد. بنابراین، چه می‌شود اگر از کار بیماری خود و فرد مورد علاقه خود مطمئن نباشید.

با پاسخ به سئوالات زیر متوجه کار بیماری خود یا دیگران خواهید شد.

ـ اگر شما کار نکنید، آیا دنیای شما از بین خواهد رفت؟

ـ آیا فکر می‌کنید تنها شما از عهده کارها برمی آیید؟

ـ آیا از پرکاری خسته و رنجور می‌شوید؟

ـ آیا اضافه کاری منجر به داشتن رابطه نامناسب با اطرافیان شما می‌شود؟

اگر پاسخ شما به بیشتر سئوالات بالا مثبت باشد، شما به گونه ای مبتلا به کار بیماری هستید.

مثل همه اعتیادها، می‌توان کار بیماری را تحت کنترل در آورد.

اولا، باید قدرت هیچ کاری نکردن را دوباره کشف کنید.

جوانی خود را به یاد بیاورید. در آن زمان ساعت‌ها می‌نشستید و خود را سرگرم می‌ساختید. خوب، شاید الان هم باید چند لحظه ای بنشینید و استراحت کنید. کودکان هرگز نمی نشینند و کاری انجام نمی دهند، مگر اینکه خراب کاری کرده باشند. این دو مورد را می‌توان در بزرگسالی هم به کار گرفت، البته با کمی تغییر. من هرگز توصیه نمی کنم که ساعت‌ها بدون هدف بنشینید و روزن‌های پوست خود را بشمارید. بلکه توصیه می‌کنم که هر چند وقت یکبار استراحت داشته باشید.

سپس، در هوای تازه بنشینید و از صدای پرندگان، بوی گل‌ها و شکوفه‌ها لذت ببرید.

شاید این صحبت‌های کلیشه ای باشند اما واقعا انجام این کارها به انسان آرامشی خاص می‌بخشند.

در آخر، ورزش کنید و گاهی ورزش‌های کششی را انجام بدهید.

شایان ذکر است که بدن سالم، بدن خوشحال است. اما تناسب اندام فقط یک سوم هدف ذهن بدن و روح سالم است. سعی کنید توازنی بین کارهای خود برقرار سازید و به خودتان توجه داشته باشید.

کار بیماران باید بپذیرند که پرکاری تلاشی است برای کنترل پیامد هر موقعیتی، که خیلی از مواقع خارج از کنترل هستند.

در زندگی باید به چیزهایی که امکان دارند فکر کنیم، نه اینکه چیزهایی که می‌توان کنترل کرد، که به طور غیر حتم دور از دسترس هستند.